Grzyby są szczególnym królestwem, które reprezentowane jest przez różnorodne gatunki, zarówno jadalne, jak i trujące. Dlatego przed pobraniem tego produktu należy upewnić się, że jest on bezpieczny. Rozważ rodzaje płatków, dość powszechne grzyby, które mogą być użyteczne i smaczne oraz całkowicie niejadalne.
Opis botaniczny
Scaly lub folio nazwij gatunki grzybów, które należą do rodziny Strophariens. Ciało owocowe tego grzyba ma rozmiar 5-11 cm, składa się z płytek przylegających lub spływających, często. Ich kolor jest różny: może być żółty, zardzewiały, brązowy.
Grzyb ma czapeczkę w kształcie półkuli lub dzwonu, która może się otworzyć i stać się bardziej wypukła. Skórka zazwyczaj ma żółty, brązowy lub czerwony kolor. Nad grzybem jest sucho lub lekko obślizgnie. Może mieć grube łuski. Scaly charakteryzuje się mięsistym, gorzkim miąższem.
Noga 7-13 cm wysokości, znajduje się w środku lub ekscentryczny. Jest spleciona z włóknistym pierścieniem, który znika po wzroście grzyba. Na szczycie czapki większość gatunków ma łuseczki, które ostatecznie mogą zniknąć.
Dystrybucja i lokalizacja wzrostu
Scaly znajduje się w Chinach, Rosji, Japonii, Europie, Australii, Ameryce Północnej.
Grzyby tego rodzaju rosną w grupach w martwych lub liściastych lasach, na lądzie i na drzewach.
Skład chemiczny
Grzyby-płatki zawierają fosfor, magnez, potas, żelazo, sód, witaminy C, E, B1, B2, PP. Zawierają dużo kwasów tłuszczowych, monosacharydów, disacharydów, błonnika pokarmowego.
Wartość energetyczna i kaloryczność
Grzyby płatkowe uważane są za niskokaloryczne, ponieważ w 100 gramach produktu tylko 22 kcal. Białka to 2,2 grama (9 kcal), tłuszcze – 1,2 grama (11 kcal), węglowodany – 0,5 grama (2 kcal). W proporcji procentowej jest to 40% białka, 49% tłuszczu, 9% węglowodanu.
Ważne! Zanim spożyjesz folio, upewnij się, że ten rodzaj grzyba jest jadalny i nie masz żadnych alergii na ten produkt.
Przydatne właściwości
- Szlam, który znajduje się na owocach, jest użyteczny dla ludzi. Przywraca energię, poprawia funkcjonowanie mózgu.
- W opinii mikologów, przy pomocy miąższu tych grzybów można poprawić odporność, uzupełnić brakujące zapasy aminokwasów.
- Miazga zawiera żelazo i magnez, które poprawiają krążenie krwi, przyspieszają pracę impulsów nerwowych, pomagają skuteczniej syntetyzować białko.
- Liście działają antybakteryjnie, przeciwgrzybiczo.
- Przy pomocy squarrozidiny w foliocie można uniknąć napadów bólu podczas dny moczanowej.
- Naukowcy stworzyli leki, które zawierają folia. Są one stosowane w leczeniu raka.
Nie mniej przydatne są takie grzyby jak: grzyby shiitake, grzyby Reishi, ładowarki białe, svinushki, grzyby białe, grzyby oleiste, grzyby, mech, kurki, makrela, borowik i pieczarki.
Zastosowanie w medycynie ludowej
W ludziach foliot przygotował wywar leczniczy i nalewki. Z ich pomocą leczą choroby układu krążenia, miażdżycę tętnic, nadciśnienie tętnicze, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył.
Za pomocą magnezu i żelaza w grzybie można zwiększyć stężenie hemoglobiny, aby wyleczyć anemię, choroby, które wpływają na tarczycę.
Folia włóknista i miazga łagodzą zaparcia. Dlatego popularna wśród tych osób jest wywar z płatków.
Poradzą sobie z problemami, takimi jak zaparcia, pomogą również: wymywanie, liście buraków, goryczki, boćwina, szałwia, rodzynki, rumianek i pelargonium.
Rodzaje skal
W chwili obecnej mikolodzy odkryli 140 gatunków folioty. Rozważ najczęstsze.
Grube (adiposa)
Gruba foliowana ma okrągłą wypukłą, gęstą, grubą maskę z błyszczącą i klejącą powierzchnią. Biało-żółta miękka część ma płytki, które rosną do stopy. Są koloru żółtobrązowego. Zarodniki wydzielają jasno brązowy proszek. Noga grzybów żółtych, łuszcząca się.
Adiposa rośnie w lesie liściastym na jesionach, wiązy, brzozach od lipca do października. Grzyby można bardzo łatwo oderwać ręcznie, bez użycia noża.
Gęsty płatek można jeść marynowany, solony, świeży. Bez leczenia ma gorzki smak.
Ważne! Jeśli nagle zranisz się w lesie, możesz przyczepić grzyb do miejsca urazu lub niewielkiej rany, która dezynfekuje dotknięty obszar.
Olhovaya (alnicola)
Łuski typu oliwkowego mają wiele małych łusków, które pokrywają czapkę i łodygę grzyba. Kapelusz jest bardzo wąski i wypukły, z szlamem w kolorze cytryny, w środku – brązowy. Noga może osiągnąć 13 cm wysokości. Zarodniki rozprzestrzeniają się w postaci brązowego proszku.
Takie skale mają predyspozycje do pasożytnictwa – mogą niszczyć drzewa i drewniane konstrukcje. Nie można ich jeść.
Szafran-czerwony (astragalina)
Szafranowo-czerwona czapka ma kształt stożka lub dzwonka. W kolorze może być pomarańczowy, żółty, różowy lub morelowy. Liście te są gładkie, lepkie, śluzowe, wilgotne. Ich talerze są żółte. Wysokość dochodzi do 12 cm.
Nie obserwuje się zapachu. Ten grzyb jest gorzki w smaku. Nie jest używany do jedzenia, chociaż nie jest trujący.
Rośnie w USA, Europie, na Syberii. Żyje na torfowiskach.
Złoty (aurivella)
Nazywa się je również grzybami królewskimi (wierzbami). Grzyby te są malowane w jasnożółtym lub złotym kolorze. Mają duże czapki; łuski na nich mają czerwony odcień. Zasadniczo rosną na drzewach (brzozy, wierzby, olchy, świerki).
Czy wiesz? Niektóre grzyby mają zdolność jarzenia się (fosforescencji) dzięki specjalnym reakcjom chemicznym.
Złotą płatkę można spożywać po obróbce cieplnej – ma wyraźny gorzki smak, ale po ugotowaniu znika.
Ognisty (flammany)
Ogień może być pomarańczowy, czerwony, różowy. Jest mały (około 7 cm średnicy), ma kształt stożka lub kulki. Powierzchnia pokryta jest śluzem. Najczęściej rośnie na martwych drzewach iglastych.
Uważa się, że nie nadaje się do użytku – jest zbyt gorzki. Jeśli oderwiesz kawałek nogi, poczujesz zapach ziemi.
Żółknięcie (flawida)
Flavida ma małą maskę w kształcie dzwonu z wygiętymi krawędziami do wewnątrz. Kolor – szaro-żółty. Ma żółte mięso o delikatnym smaku, ale nieprzyjemny zapach. Płyty mają postać ząbków; są cienkie, grube, brązowe. Nogi mają pierścieniowe pogrubienie w kolorze czerwonym.
Flavid można obserwować na konopiach sosnowych, rosnących w grupach. Przede wszystkim pojawia się wczesną jesienią. Nie możesz tego jeść.
Przyda ci się wiedzieć, które grzyby są jadalne.
The cademized (gummosa)
Gatunek komediowy ma zielonożółty kolor. Jego wierzchołek jest wypukły, tuberculate z cienką łodygą. Powierzchnia ma łuski, ale wkrótce znikają, na ich miejscu pojawia się szlam. Maksymalna wysokość to 8 cm, Gummosa jest bardzo płodna. Jej ciało nie pachnie.
Grzyby pojawiają się w sierpniu, rosną do połowy jesieni. Dojrzewają na pniach starych drzew.
Gummos jest uważany za warunkowo jadalny. Ludzie mogą je jeść poprzez gotowanie we wrzącej wodzie.
Karbon – żużel (highlandensis)
Kopciuszek można rozróżnić za pomocą rozprowadzającego nasadki o średnicy 6 cm, który jest farbowany na brązowo. Podczas błota górna część grzyba staje się lepka. Na krawędziach fal są widoczne; pośrodku wierzchołka widoczny jest ścięty pagórek. Płyty są rzadkie, szary odpływ. Na wysokości grzyb rośnie do 6 cm.
Łuskowaty płomień charakteryzuje się grubym, gęstym miąższem o jasnożółtym kolorze. Bez smaku i zapachu.
Występuje w sierpniu na miejscu pożarów i płonących drzew. Nie badano metody rozmnażania grzyba. Nie jedzą tego.
Żółto-żółty – lepki (lenta)
Samoprzylepny łupek odróżnia dojrzewanie późną jesienią lub nawet zimą na glebie oddalonej od drzew i krzewów. Może być dodawany do żywności. Jest bardzo mokra i ze szlamem, dlatego ma nazwę “pisk”. Młode osoby mają skale.
Charakteryzuje go niski wzrost i mała czapka w odcieniu ochry. Talerze grube i blade, pokryte pajęczyną. Przyklejony łuszczyc ma cienką, zakrzywioną mięsistą nogę.
Czy wiesz? Grzyby, podobnie jak ludzie, mogą wytwarzać witaminę D i odpowiednio opalać się przy dostatecznym oświetleniu. W związku z tym zmieniają kolor czapek.
Można go jeść, ale wszystko jest pokryte śluzem, więc jest wyjątkowo nieatrakcyjne. Nie ma zapachu, smak gorzki.
Woody (lignicola)
Woody łuszcząca się zwykle rośnie na brzozowym lesie. Może istnieć w grupach lub niezależnie. Występuje nawet w górach, późnym latem lub wczesnej jesieni.
Ma brązowo-złoty przypływ, średnio-wysoki (9 cm). Kapelusz jest półkolisty, pokryty zakrzywionymi łusek, podobnie jak noga, zwykle nie wilgotna.
Łuskowaty jest uważany za warunkowo-jadalny i nie je. Jednak niektórzy grzybiarze twierdzą, że jest smaczny i ma przyjemny zapach. Ponieważ jednak ten gatunek jest bardzo rzadki i wymieniony w Czerwonej Księdze, lepiej zrezygnować ze zbierania.
Jadalne – podpowiedź (nameko)
Nameco przypomina rodzaj plusku, dorasta do 5 cm, rośnie, tworzy duże gniazda. Są one całkowicie pokryte bardzo śliskim szlamem i pomalowane na kolor czerwony, pomarańczowy lub brązowy. Grzyb żyje w bardzo wilgotnych warunkach na pniakach lub pniach drzew.
Czy wiesz? W języku japońskim “podpowiedź” oznacza “śliski grzyb”.
Są uprawiane w Chinach i Japonii, gdzie z podpowiedzi gotują narodową zupę miso.
Niszczycielska – topola (niszcząca)
Ten łuszczący się pączek można znaleźć na pniach lub pniach topoli. Nazywa się to “destrukcyjnym”, ponieważ niszczy drzewo. Ma okrągły kształt, żółty kolor, spłaszczony kapelusz z dużymi łuskami. Charakteryzuje się białym miąższem. Bardzo niski (około 3 cm). Uważa się to za niejadalne, głównie z powodu gorzkiego smaku.
Boron (spumosa)
Borovaya ma kapelusz w kształcie kulki o średnicy 3 cm, czerwonawy lub żółty, lekko lepki. Noga jest niska (około 5 cm), zakrzywiona. Płytki są żółtawe, ciemnieją z wiekiem. Grzyb nie charakteryzuje się specjalnym zapachem.
Występuje w lesie sosnowym na pniakach, w pobliżu korzeni drzew jesienią. Stosuje się go w postaci surowej lub marynowanej, chociaż jest uważany za jadalny tylko warunkowo.
Zwykły (squarrosa typus)
Ma dużą wypukłą głowę (15 cm), brązowo-żółtą, z zaokrąglonymi łuskami i suchą powierzchnią. Wysokość wynosi również około 15 cm, nie ma wyraźnego zapachu, ma ziemisty smak. Odnosi się do warunkowo jadalnego typu.
Jak gotować: gotowanie
Najsmaczniejsze jadalne foliota są nazywane złotym, zwykłym i gumowym – ich miąższ ma normalny zapach i typowo grzybowy smak, porównywalny ze smakiem alkoholu.
Istnieje wiele sposobów na przygotowanie skale. Mogą być stosowane jako składnik zupy, w drugim daniu, w słonych ciastach, sosie, sałatce. Ponadto, frytki smażyć, marynować, solić. Tradycyjnie nie wysychają.
Większość lekarzy nie zaleca jedzenia grzybów bez obróbki cieplnej, ponieważ spowoduje to niestrawność. Najlepiej spłukać i zagotować produkt, aby zapobiec zaburzeniom trawienia. Tak przygotowany produkt spożywa się bez wywarki.
Polecamy przeczytać o trawieniu, suszeniu i mrożeniu grzybów.
Ciało foliota jest w pełni użyteczne, ale do dań gorących lepiej jest używać czapek, a do marynat i marynat – całego grzyba.
Harm: Przeciwwskazania
Wśród łuski nie ma naprawdę trujących i niebezpiecznych dla ludzi gatunków, a także jadalnych. Liście mogą wyrządzić krzywdę w przypadkach, gdy:
- należą do niejadalnego gatunku;
- zostały zebrane w pobliżu składowiska odpadów, w pobliżu dróg, fabryk;
- są przejrzałe lub robactwo;
- osoba jest uczulona na grzyby;
- osoba choruje na zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
- kobieta jest w ciąży lub karmi dziecko;
- jedząc łuskowaty, wyplujesz go alkoholem.
Nie dawajcie też tych grzybów małym dzieciom.
Czy wiesz? W lasach, gdzie różnorodność roślin jest mała, wiewiórki jedzą płatki. Grzyby te są dobrym substytutem orzechów sosny.
Jeśli nie przestrzegasz zasad jedzenia grzybów, może się zdarzyć:
- zatrucie;
- zaczerwienienie twarzy;
- hałas w uszach;
- nudności i wymioty;
- ból brzucha;
- wzrost temperatury;
- zwiększone tętno;
- trudności w oddychaniu;
- pojawienie się paniki, halucynacje.
W szczególnie ciężkich przypadkach może zniknąć słuch lub wzrok, może wystąpić śpiączka.
Scaly: bliźnięta grzybów
Grzyby letnie są podwójnymi skalami borowymi. Jedyną różnicą jest teren, w którym rosną grzyby i kolor ich talerzy.
Dowiedz się, jakie są zalety miodu z agarami, przeczytaj także, jakie jadalne i niejadalne gatunki są spożywane.
Podobne do złotego folio jest wspólne (rozmyte). Ma różnicę w kolorze, ponieważ jest barwiony w jasnym kolorze cytryny i ma mniejszą skalę niż na zwykłej. Złota folia jest jak ogień, niejadalna. Dlatego musisz być bardzo ostrożny przy wyborze grzybów na jedzenie.
Dlatego zadbaliśmy o to, aby płatki były bardzo różnorodne pod względem kształtu, wielkości i smaku. Ze względu na obecność aminokwasów i witamin, zaleca się włączenie ich do diety w celu poprawy zdrowia. Ale podczas zbierania należy zachować szczególną ostrożność, aby później wszystkie pieczarki stały się jadalne i smaczne.
Skala (foliota): opis botaniczny i właściwości użytkowe
Grzyby są szczególnym królestwem, które reprezentowane jest przez różnorodne gatunki, zarówno jadalne, jak i trujące. Dlatego przed pobraniem tego produktu należy upewnić się, że jest on bezpieczny. Rozważ rodzaje płatków, dość powszechne grzyby, które mogą być użyteczne i smaczne oraz całkowicie niejadalne.
Opis botaniczny
Scaly lub folio nazwij gatunki grzybów, które należą do rodziny Strophariens. Ciało owocowe tego grzyba ma rozmiar 5-11 cm, składa się z płytek przylegających lub spływających, często. Ich kolor jest różny: może być żółty, zardzewiały, brązowy.
Grzyb ma czapeczkę w kształcie półkuli lub dzwonu, która może się otworzyć i stać się bardziej wypukła. Skórka zazwyczaj ma żółty, brązowy lub czerwony kolor. Nad grzybem jest sucho lub lekko obślizgnie. Może mieć grube łuski. Scaly charakteryzuje się mięsistym, gorzkim miąższem.
Noga 7-13 cm wysokości, znajduje się w środku lub ekscentryczny. Jest spleciona z włóknistym pierścieniem, który znika po wzroście grzyba. Na szczycie czapki większość gatunków ma łuseczki, które ostatecznie mogą zniknąć.
Dystrybucja i lokalizacja wzrostu
Scaly znajduje się w Chinach, Rosji, Japonii, Europie, Australii, Ameryce Północnej.
Grzyby tego rodzaju rosną w grupach w martwych lub liściastych lasach, na lądzie i na drzewach.
Skład chemiczny
Grzyby-płatki zawierają fosfor, magnez, potas, żelazo, sód, witaminy C, E, B1, B2, PP. Zawierają dużo kwasów tłuszczowych, monosacharydów, disacharydów, błonnika pokarmowego.
Wartość energetyczna i kaloryczność
Grzyby płatkowe uważane są za niskokaloryczne, ponieważ w 100 gramach produktu tylko 22 kcal. Białka to 2,2 grama (9 kcal), tłuszcze – 1,2 grama (11 kcal), węglowodany – 0,5 grama (2 kcal). W proporcji procentowej jest to 40% białka, 49% tłuszczu, 9% węglowodanu.
Przydatne właściwości
Zastosowanie w medycynie ludowej
W ludziach foliot przygotował wywar leczniczy i nalewki. Z ich pomocą leczą choroby układu krążenia, miażdżycę tętnic, nadciśnienie tętnicze, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył.
Za pomocą magnezu i żelaza w grzybie można zwiększyć stężenie hemoglobiny, aby wyleczyć anemię, choroby, które wpływają na tarczycę.
Folia włóknista i miazga łagodzą zaparcia. Dlatego popularna wśród tych osób jest wywar z płatków.
Rodzaje skal
W chwili obecnej mikolodzy odkryli 140 gatunków folioty. Rozważ najczęstsze.
Grube (adiposa)
Gruba foliowana ma okrągłą wypukłą, gęstą, grubą maskę z błyszczącą i klejącą powierzchnią. Biało-żółta miękka część ma płytki, które rosną do stopy. Są koloru żółtobrązowego. Zarodniki wydzielają jasno brązowy proszek. Noga grzybów żółtych, łuszcząca się.
Adiposa rośnie w lesie liściastym na jesionach, wiązy, brzozach od lipca do października. Grzyby można bardzo łatwo oderwać ręcznie, bez użycia noża.
Gęsty płatek można jeść marynowany, solony, świeży. Bez leczenia ma gorzki smak.
Olhovaya (alnicola)
Łuski typu oliwkowego mają wiele małych łusków, które pokrywają czapkę i łodygę grzyba. Kapelusz jest bardzo wąski i wypukły, z szlamem w kolorze cytryny, w środku – brązowy. Noga może osiągnąć 13 cm wysokości. Zarodniki rozprzestrzeniają się w postaci brązowego proszku.
Takie skale mają predyspozycje do pasożytnictwa – mogą niszczyć drzewa i drewniane konstrukcje. Nie można ich jeść.
Szafran-czerwony (astragalina)
Szafranowo-czerwona czapka ma kształt stożka lub dzwonka. W kolorze może być pomarańczowy, żółty, różowy lub morelowy. Liście te są gładkie, lepkie, śluzowe, wilgotne. Ich talerze są żółte. Wysokość dochodzi do 12 cm.
Nie obserwuje się zapachu. Ten grzyb jest gorzki w smaku. Nie jest używany do jedzenia, chociaż nie jest trujący.
Rośnie w USA, Europie, na Syberii. Żyje na torfowiskach.
Złoty (aurivella)
Nazywa się je również grzybami królewskimi (wierzbami). Grzyby te są malowane w jasnożółtym lub złotym kolorze. Mają duże czapki; łuski na nich mają czerwony odcień. Zasadniczo rosną na drzewach (brzozy, wierzby, olchy, świerki).
Złotą płatkę można spożywać po obróbce cieplnej – ma wyraźny gorzki smak, ale po ugotowaniu znika.
Ognisty (flammany)
Ogień może być pomarańczowy, czerwony, różowy. Jest mały (około 7 cm średnicy), ma kształt stożka lub kulki. Powierzchnia pokryta jest śluzem. Najczęściej rośnie na martwych drzewach iglastych.
Uważa się, że nie nadaje się do użytku – jest zbyt gorzki. Jeśli oderwiesz kawałek nogi, poczujesz zapach ziemi.
Żółknięcie (flawida)
Flavida ma małą maskę w kształcie dzwonu z wygiętymi krawędziami do wewnątrz. Kolor – szaro-żółty. Ma żółte mięso o delikatnym smaku, ale nieprzyjemny zapach. Płyty mają postać ząbków; są cienkie, grube, brązowe. Nogi mają pierścieniowe pogrubienie w kolorze czerwonym.
Flavid można obserwować na konopiach sosnowych, rosnących w grupach. Przede wszystkim pojawia się wczesną jesienią. Nie możesz tego jeść.
The cademized (gummosa)
Gatunek komediowy ma zielonożółty kolor. Jego wierzchołek jest wypukły, tuberculate z cienką łodygą. Powierzchnia ma łuski, ale wkrótce znikają, na ich miejscu pojawia się szlam. Maksymalna wysokość to 8 cm, Gummosa jest bardzo płodna. Jej ciało nie pachnie.
Grzyby pojawiają się w sierpniu, rosną do połowy jesieni. Dojrzewają na pniach starych drzew.
Gummos jest uważany za warunkowo jadalny. Ludzie mogą je jeść poprzez gotowanie we wrzącej wodzie.
Karbon – żużel (highlandensis)
Kopciuszek można rozróżnić za pomocą rozprowadzającego nasadki o średnicy 6 cm, który jest farbowany na brązowo. Podczas błota górna część grzyba staje się lepka. Na krawędziach fal są widoczne; pośrodku wierzchołka widoczny jest ścięty pagórek. Płyty są rzadkie, szary odpływ. Na wysokości grzyb rośnie do 6 cm.
Łuskowaty płomień charakteryzuje się grubym, gęstym miąższem o jasnożółtym kolorze. Bez smaku i zapachu.
Występuje w sierpniu na miejscu pożarów i płonących drzew. Nie badano metody rozmnażania grzyba. Nie jedzą tego.
Żółto-żółty – lepki (lenta)
Samoprzylepny łupek odróżnia dojrzewanie późną jesienią lub nawet zimą na glebie oddalonej od drzew i krzewów. Może być dodawany do żywności. Jest bardzo mokra i ze szlamem, dlatego ma nazwę “pisk”. Młode osoby mają skale.
Charakteryzuje go niski wzrost i mała czapka w odcieniu ochry. Talerze grube i blade, pokryte pajęczyną. Przyklejony łuszczyc ma cienką, zakrzywioną mięsistą nogę.
Można go jeść, ale wszystko jest pokryte śluzem, więc jest wyjątkowo nieatrakcyjne. Nie ma zapachu, smak gorzki.
Woody (lignicola)
Woody łuszcząca się zwykle rośnie na brzozowym lesie. Może istnieć w grupach lub niezależnie. Występuje nawet w górach, późnym latem lub wczesnej jesieni.
Ma brązowo-złoty przypływ, średnio-wysoki (9 cm). Kapelusz jest półkolisty, pokryty zakrzywionymi łusek, podobnie jak noga, zwykle nie wilgotna.
Łuskowaty jest uważany za warunkowo-jadalny i nie je. Jednak niektórzy grzybiarze twierdzą, że jest smaczny i ma przyjemny zapach. Ponieważ jednak ten gatunek jest bardzo rzadki i wymieniony w Czerwonej Księdze, lepiej zrezygnować ze zbierania.
Jadalne – podpowiedź (nameko)
Nameco przypomina rodzaj plusku, dorasta do 5 cm, rośnie, tworzy duże gniazda. Są one całkowicie pokryte bardzo śliskim szlamem i pomalowane na kolor czerwony, pomarańczowy lub brązowy. Grzyb żyje w bardzo wilgotnych warunkach na pniakach lub pniach drzew.
Są uprawiane w Chinach i Japonii, gdzie z podpowiedzi gotują narodową zupę miso.
Niszczycielska – topola (niszcząca)
Ten łuszczący się pączek można znaleźć na pniach lub pniach topoli. Nazywa się to “destrukcyjnym”, ponieważ niszczy drzewo. Ma okrągły kształt, żółty kolor, spłaszczony kapelusz z dużymi łuskami. Charakteryzuje się białym miąższem. Bardzo niski (około 3 cm). Uważa się to za niejadalne, głównie z powodu gorzkiego smaku.
Boron (spumosa)
Borovaya ma kapelusz w kształcie kulki o średnicy 3 cm, czerwonawy lub żółty, lekko lepki. Noga jest niska (około 5 cm), zakrzywiona. Płytki są żółtawe, ciemnieją z wiekiem. Grzyb nie charakteryzuje się specjalnym zapachem.
Występuje w lesie sosnowym na pniakach, w pobliżu korzeni drzew jesienią. Stosuje się go w postaci surowej lub marynowanej, chociaż jest uważany za jadalny tylko warunkowo.
Zwykły (squarrosa typus)
Ma dużą wypukłą głowę (15 cm), brązowo-żółtą, z zaokrąglonymi łuskami i suchą powierzchnią. Wysokość wynosi również około 15 cm, nie ma wyraźnego zapachu, ma ziemisty smak. Odnosi się do warunkowo jadalnego typu.
Jak gotować: gotowanie
Najsmaczniejsze jadalne foliota są nazywane złotym, zwykłym i gumowym – ich miąższ ma normalny zapach i typowo grzybowy smak, porównywalny ze smakiem alkoholu.
Istnieje wiele sposobów na przygotowanie skale. Mogą być stosowane jako składnik zupy, w drugim daniu, w słonych ciastach, sosie, sałatce. Ponadto, frytki smażyć, marynować, solić. Tradycyjnie nie wysychają.
Większość lekarzy nie zaleca jedzenia grzybów bez obróbki cieplnej, ponieważ spowoduje to niestrawność. Najlepiej spłukać i zagotować produkt, aby zapobiec zaburzeniom trawienia. Tak przygotowany produkt spożywa się bez wywarki.
Ciało foliota jest w pełni użyteczne, ale do dań gorących lepiej jest używać czapek, a do marynat i marynat – całego grzyba.
Harm: Przeciwwskazania
Wśród łuski nie ma naprawdę trujących i niebezpiecznych dla ludzi gatunków, a także jadalnych. Liście mogą wyrządzić krzywdę w przypadkach, gdy:
Nie dawajcie też tych grzybów małym dzieciom.
Jeśli nie przestrzegasz zasad jedzenia grzybów, może się zdarzyć:
W szczególnie ciężkich przypadkach może zniknąć słuch lub wzrok, może wystąpić śpiączka.
Scaly: bliźnięta grzybów
Grzyby letnie są podwójnymi skalami borowymi. Jedyną różnicą jest teren, w którym rosną grzyby i kolor ich talerzy.
Podobne do złotego folio jest wspólne (rozmyte). Ma różnicę w kolorze, ponieważ jest barwiony w jasnym kolorze cytryny i ma mniejszą skalę niż na zwykłej. Złota folia jest jak ogień, niejadalna. Dlatego musisz być bardzo ostrożny przy wyborze grzybów na jedzenie.
Dlatego zadbaliśmy o to, aby płatki były bardzo różnorodne pod względem kształtu, wielkości i smaku. Ze względu na obecność aminokwasów i witamin, zaleca się włączenie ich do diety w celu poprawy zdrowia. Ale podczas zbierania należy zachować szczególną ostrożność, aby później wszystkie pieczarki stały się jadalne i smaczne.
Contents