Każdy letni mieszkaniec wie doskonale, że jeśli przez kilka kolejnych lat sadzą te same rośliny w tym samym miejscu, nawet z pozornie identycznymi warunkami opieki, z roku na rok stają się coraz bardziej wątłe i stają się coraz gorsze. Zjawisko to spowodowane jest zubożeniem gleby, co z kolei wynika z wielu czynników.

Znaczenie dobrego planowania upraw

Po pierwsze – w glebie gromadzą się patogenne organizmy i wszelkiego rodzaju szkodniki. Na przykład, ziemniaki są znane jako ulubione potrawy Colorado chrząszcze. Jeśli plantacja tej rośliny nie zmienia swojego położenia na kilka lat, szkodnik nie musi migrować w poszukiwaniu pożywienia – po zimowaniu od razu znajduje się w sprzyjających warunkach dla siebie i natychmiast zaczyna niszczyć roślinę. Oprócz stonki ziemniaczanej, sadzenie ziemniaków przyczynia się do gromadzenia w glebie patogenów zarazy, a także larw chrząszczy-klik i ćmy.

W przypadku innych kultur sytuacja rozwija się zgodnie z tym samym schematem. Na terenie obsadzonym tą samą rośliną liczba szkodników będzie wzrastać z roku na rok, które są dla niej niebezpieczne, a zatem sprzeciw wobec takiej inwazji na fabrykę będą coraz trudniejsze i bardziej skomplikowane. Szczególnie dotknięty tym czynnikiem kapusta, pomidory, ogórki, seler, fasola, sałatka.

Drugim jest wzrost stężenia szkodliwych substancji uwalnianych przez korzenie kultury (tzw. Colins) i które są toksyczne dla samej kultury. Niektóre rośliny są bardzo wrażliwe na działanie takich trucizn (na przykład buraki i szpinak), inne są bardziej odporne (marchew, dynia, rzodkiewka, pietruszka), inne prawie nie reagują na okrężnice (rośliny strączkowe, pory, kukurydza). Ponadto różne rośliny wytwarzają różne ilości takich szkodliwych substancji, na przykład szczególnie dużo w glebie po ogórkach, marchwi i kapuście.

Trzeci to wyczerpywanie się składników odżywczych w glebie. Każda kultura ma własny zestaw składników odżywczych niezbędnych do normalnego rozwoju. Oczywiste jest, że to ich roślina spróbuje wyekstrahować z gleby. Na przykład, jeśli kapusta potrzebuje bardzo dużo potasu, to po zejściu na ląd ten pierwiastek w glebie pozostanie coraz mniejszy, podczas gdy, powiedzmy, po rzodkowaniu, rezerwy potasu nie wyczerpują się mniej gwałtownie.

Łatwo zrozumieć, że można poprawić sytuację, poprawnie zmieniając plony zasiane na miejscu z roku na rok. Ta procedura nazywa się płodozmianem i reprezentuje całą naukę. Jeśli jednak nie ma czasu na zajmowanie się złożonym szkoleniem teoretycznym, wystarczy nauczyć się kilku podstawowych zasad, a zbiory w witrynie zawsze będą równie obfite.

Zasada nr 1

Jeden po drugim nie należy sadzić tej samej kultury przez kilka kolejnych lat, ale także bliskich krewnych (przedstawicieli tego samego gatunku), ponieważ zwykle mają one zwykłe szkodniki, reagują jednakowo na toksyny i konsumują te same pierwiastki śladowe.

Zasada nr 2

Średni okres, w którym ziemia powinna odpoczywać po określonej kulturze, wynosi dwa lata (jeden rok zwykle nie wystarcza na całkowite wyleczenie), ale w przypadku niektórych roślin okres ten jest znacznie dłuższy. Tak więc marchewki, ogórki, pietruszka, buraki nie powinny powracać na swoje pierwotne miejsce przez co najmniej 4 lata, a dla kapusty lepiej znosić wszystkie 7 lat! Okresy te można zwiększyć, ale niepożądane jest zmniejszenie.

Zasada nr 3

Rośliny mają właściwości nie tylko do pobierania mikroelementów z gleby, ale także do wzbogacania go o niektóre użyteczne substancje i właściwości. Dlatego prawidłowa zamiana roślin może pozwolić nie tylko zachować elementy szczególnie niezbędne dla rośliny, ale także poprawić skład i strukturę gleby bez dodatkowych procedur. Na przykład rośliny strączkowe rozluźniają glebę i wzbogacają ją o wiele minerałów. Melon i gryka nasycają glebę wapniem, trawą – fosforem, tytoniem – potasem, dwupienne pokrzywy – żelazo. Znając te proste zasady i biorąc pod uwagę zapotrzebowanie na różne rodzaje upraw w niektórych mikroelementach, łatwo jest planować uprawy na kilka lat. Przy okazji, te właściwości tych roślin można w pełni wykorzystać, umieszczając je w kompoście po zbiorze.

Ta sama zasada dotyczy szkodników. Istnieją kultury, które nie tylko są odporne na te lub inne choroby, ale także odstraszają patogeny. Na przykład mszyce nie tolerują roślin takich jak czosnek lub tytoń. Chrząszcz colorado boi się tymianku. Jeśli takie rośliny zostaną wysadzone po wystawieniu roślin na działanie tych szkodników, istnieje dobra okazja do ich wypędzenia z miejsca, w którym zostaną wypuszczone do sadzenia w kolejnych latach.

Zasada nr 4

Zapotrzebowanie na rośliny w żywności nie jest takie samo. Nie można zasadzić jednego za drugim zbyt wymagającego do kompozycji kultury gleby. Po takiej hodowli bardziej odpowiednie jest zasadzenie fasoli na łóżku lub wytworzenie koniecznej warstwy nawozów.

W związku z tym prawidłowe przemieszczenie upraw zapobiegnie jednostronnemu zmniejszaniu się tych samych elementów w glebie, zwiększeniu koncentracji niektórych typów szkodników i patogennych bakterii, jak również nierównomiernemu obciążeniu gleby tego samego systemu korzeniowego roślin.

Innym powodem, który powoduje konieczność rotacji upraw na terenie, jest kontrola chwastów. Są rośliny wrażliwe na tę okolicę (na przykład czosnek, cebula, marchew, pietruszka, pasternak), powinny być sadzone po tych uprawach, które pozostawiają minimalną ilość trawy chwastów. Takie rośliny obejmują pomidory, groch, ziemniaki, kapustę.

Co wtedy zasadzić

Dowiedzieliśmy się, że przemiana roślin jest niezbędna i ekonomiczna, co pozwala zachować płodność gleby i zapewnić jednolicie wysoką wydajność. Ale ponieważ zapotrzebowanie na różne kultury w pierwiastkach śladowych, nawozach i innych warunkach jest inne, znajomość ogólnych zasad i zasad nie zawsze pozwala na prawidłowe określenie, które rośliny w której kolejności naprzemiennie na swojej stronie.

Co jest zasadzone w łóżkach, można się nauczyć z licznych tabel opracowanych przez agronomów i amatorów. Dla tych, którzy nie chcą studiować teorii i szukają prostych odpowiedzi na pytania dotyczące konkretnych roślin uprawnych – poniżej kilka wskazówek, w jaki sposób można sadzić warzywa.

Co mogę zasadzić po kapuście?

Kapusta jest podatna na różne szkodniki i choroby, więc odpowiadając na pytanie, co zasadzić po kapuście na następny rok, każdy ogrodnik powie z całą pewnością: tylko kapusta, nawet jeśli chodzi o inne gatunki! Jest to najgorsza opcja, jaką można sobie wyobrazić, ale jeśli nie ma innej, gleba musi być bardzo dobrze nawożona kompostem.

Kapusta jako prekursor nie nadaje się do takich upraw, jak rzodkiewka, brukiew i rzepa, ponieważ rośliny te są ulubionym pokarmem dla tych samych szkodników.

Idealnie jest upuszczać cebulę lub czosnek po kapuście. Marchew, seler, ziemniaki, buraki, ogórki, pomidory są również dozwolone. Z tymi warzywami kapusta dodatkowo dobrze współistnieje w sąsiedztwie, gdyż w tym przypadku jest mniej zniszczona przez choroby i szkodliwe owady. Ale zamiast pomidorów, fasoli, pietruszki i kapusty pomidory, wręcz przeciwnie, nie sadzić.

Dobrymi poprzednikami kapusty są ziemniaki, rzodkiewka, ogórki, marchew, groch, cebula, czosnek, a także roczne trawy.

Co zasadzić po czosnku

Czosnek, podobnie jak cebula, nie jest polecany do sadzenia przez długi czas w tym samym miejscu i naprzemiennie. Co można sadzić po czosnku w ogrodzie to ziemniaki, szczególnie wczesne dojrzewanie. Dopuszczalną opcją są również pomidory, ogórki, fasola, buraki lub kapusta.

Ale najlepiej sadzić roczne zioła po czosnku i cebuli, które mają na celu przywrócenie gleby do późniejszego użycia, uzupełnienie jej rezerwatu mineralnego i zniszczenie chwastów. Dzięki tej roli można sobie poradzić z musztardą, facelią, niektórymi odmianami zielonego groszku, żyta, rzepaku.

Co zasadzić po ogórkach

Ogórki są wymagające na skład gleby znacznie bardziej niż wiele innych upraw. Podłoże przed ich sadzeniem jest zwykle szczególnie ostrożnie nawożone zarówno górną warstwą organiczną, jak i mineralną. Wynika z tego, że sadzenie ogórków na następny rok powinno następować po mniej wymagającym. Na przykład kapusta, która również potrzebuje żyznej gleby, absolutnie nie nadaje się do tych celów. Dobrze się czuję na miejscu, gdzie rosły ogórki, różne rośliny okopowe – buraki, rzodkiewka, rzepa, marchew, pietruszka, seler. W celu poprawy składu gleby po ogórku można sadzić rośliny strączkowe, a dopiero potem stosować inne rośliny warzywne, takie jak cebula, ziemniaki, pomidory, kukurydza, sałatka.

Co sadzić po truskawkach

Truskawka ma możliwość znacznie zubożających glebę, więc natychmiast po przeszczepie (i zrobić to lepiej co cztery lata), łóżko, gdzie dorastała, trzeba uważnie karmić nawozów mineralnych i organicznych. Zrób to lepiej od jesieni, dobrze wykopuj glebę po dodaniu dodatków.

Szczególnie dużo truskawek zużywa azot, dlatego najlepiej posadzić fasolę, groch i inne rośliny strączkowe – one, jak wspomniano, wzbogacają glebę tym pierwiastkiem.

Przeciwgrzybicze i fitocydowe właściwości czosnku sprawiają, że jest dobrym pomocnikiem do czyszczenia gleby szkodników, które pozostają w niej po truskawkach. Równocześnie z czosnkiem możesz również posadzić pietruszkę, seler i inne pachnące warzywa, by wypędzić ślimaki z ogrodu.

W rzeczywistości opcje sadzenia w przyszłym roku po truskawki są ograniczone. Ale po powyższych uprawach można zasadzić dowolne warzywa – ogórki, pomidory, cukinie, dynię itp.

Dobrze jest urządzić ogród kwiatowy na miejscu dawnego ogrodu truskawkowego. Wieloletnia piwonie, żonkile, tulipany i fiołki pomogą odzyskać glebę po zubożonych jagodach.

Co sadzić po ziemniakach

Ziemniaki, w przeciwieństwie do truskawek, zużywają dużo potasu i fosforu, więc gleba po zebraniu bulw nie zawiera tych pierwiastków. Uzupełnić straty mogą być nawozy mineralne, a możesz zasadzić roczne zioła, które wytwarzają potas i fosfor po sobie. Rola ta może być wykonywana przez trawę, musztardę, owies, groch, rzepak, facelię.

Jeśli nie ma możliwości całkowitego uwolnienia miejsca po ziemniakach przez cały rok, możesz wylądować na nim dynia. Inne uprawy wymagają wstępnego zastosowania nawozów mineralnych w celu przywrócenia płodności w glebie. Jednakże, jak wspomniano powyżej, pomidory, bakłażany i inne hodowle psiankowatych nie mogą być sadzone po ziemniakach. To samo dotyczy pieprzu.

Poprzedników ziemniaki dobrze zrobić to samo dyni, kabaczka, ogórki, kapustę i cebulę.

Co sadzić po pomidorach

Zdecydowaliśmy, że po pomidorach nie można sadzić bakłażana, ziemniaków i papryki. Podobnie jak w przypadku innych upraw, Po pomidorach idealne jest sadzenie roślin jednorocznych, które wypełniają glebę brakującymi pierwiastkami. Jeśli nie ma możliwości takiego luksusu, nie ma to znaczenia! Grochu, fasoli i innych roślin strączkowych pomoc do usunięcia braku azotu w glebie, jarmuż jest również dobry pomysł, aby czuć się w ogrodzie, gdzie uprawiane są pomidory, jako szkodniki w tych kulturach są różne. Nie ma przeciwwskazań dla ogórków, cukinii, dyni, marchwi, buraków, zielonej sałaty, cebuli, czosnku. Ponadto pomidory – to trochę, po czym można sadzić marchewki.

Co sadzić po burakach

Wybór tego, co można sadzić po buraku na następny rok, jest wystarczająco duży. Ziemniaki, pomidory i inne tłuszcze psiankowatych nadają się do tych celów, ale przed takim posadzeniem gleba musi być właściwie nawożona humusem lub torfem. Można również sadzić czosnek i cebulę. Dobrym rozwiązaniem jest marchewka. Nawiasem mówiąc, poprzednikami marchwi w ogrodzie, oprócz buraków i wspomnianych wyżej pomidorów, są także ogórki, cebula, czosnek i kapusta.

Powyższe kultury działają w odwrotnej kolejności, to znaczy w odniesieniu do faktu, po którym lepiej jest sadzić buraki. Do listy na tej liście można dodać kapustę, ogórki, dynię, dynię, rośliny strączkowe, sałatę, zielenie – pietruszkę, koperek, seler.

Co można posadzić po pieprzu

System korzeniowy papryki słodkiej znajduje się w górnych warstwach gleby, więc najlepiej jest sadzić rośliny o głębszych korzeniach. Mogą to być rośliny okopowe (rzodkiew, rzodkiew, buraki, marchew), z wyjątkiem ziemniaków, a także cebuli, czosnku, ogórków, fasoli i zieleni.

Nie można sadzić papryki po żadnej kulturze rodziny Solanaceae.
Sam papryki można sadzić po groch, dynia, dynia, kapusta, buraki, seler.

Co można posadzić po groszku

Groch, jak wspomniano powyżej, jest dobrym poprzednikiem dla tak wielu kultur. Zatem zdolność tej rośliny wzbogacić glebę w azot jest szczególnie korzystny wpływ na wydajność ziemniaki, pomidory, bakłażan, papryka, buraków, marchwi, rzodkiewki, ogórki, cukinia, dynia, dynie, melony, jak również różne rodzaje kapusty.

Jednak groch ma jedną nieprzyjemną cechę: jest bardzo podatny na choroby grzybowe i zgniliznę korzeni, szczególnie w warunkach wysokiej wilgotności. Dlatego też, jeśli w miejscu, w którym występuje ta choroba, rośnie kultura, to miejsce to nie powinno być sadzone groszkiem ani innymi roślinami strączkowymi w przyszłym roku. Spory takich chorób mogą utrzymywać się w glebie przez 5-6 lat, więc cały okres łóżek najlepiej jest stosować dla osób mniej podatnych na te choroby.

Co potem sadzić: stół prekursorów roślin warzywnych przy sadzeniu

W odniesieniu do pożądanych i niepożądanych poprzedników określonych roślin warzywnych, istnieje ogromna ilość ogólnych i szczegółowych zasad, podsumowanych dla jasności w różnych tabelach. Dzięki nim możesz sprawdzić za każdym razem, kiedy planujesz odpowiednie obroty.

Na przykład możesz grupować reguły obracania ziarna w następujący sposób:

Jednak prawidłowe określenie poprzedników warzyw podczas sadzenia pomoże nie tylko w tabelach, ale także mocno opanuje zasady.

Ale wtedy możesz sadzić marchewki i inne rośliny okopowe, więc to po czosnku lub cebuli. Również rośliny okopowe rosną dobrze po zielonym i na odwrót.

Sąsiadujące kultury

Oprócz odpowiedzi na pytanie, co sadzić później, równie ważne jest wiedzieć, co sadzić, czyli jakie rośliny mogą i które nie mogą być sadzone dalej. Faktem jest, że rośliny wywierają na siebie wpływ, który może być zarówno pozytywny, jak i negatywny. Znając podstawowe zasady, można uniknąć błędów i rozwiązać wiele problemów, które uniemożliwiają stabilną uprawę.

Na przykład, jak wspomniano powyżej, system korzeniowy roślin uwalnia toksyczne substancje, które chronią uprawy przed chorobami i szkodnikami. W tym przypadku takie trucizny mogą zaszkodzić sąsiadującym roślinom, a wręcz przeciwnie, mogą zapewnić im dodatkową ochronę. Tak więc, colins, alimenty z musztardą, mają korzystny wpływ na groch, marchew i czosnek, ale źle tolerowane przez kapustę. Znając tę ​​funkcję, łatwo jest ustalić, z której rośliny można zasadzić groszek i nie należy sadzić kapusty.

Jakie rośliny należy sadzić w sąsiedztwie?

Dlatego też wspólne sadzenie jest ważną zasadą rotacji płodów rolnych, która umożliwia optymalne wykorzystanie ograniczonej powierzchni miejsca, a także poprawę plonów.

Na przykład ziemniaki i fasola są cudownymi sąsiadami. Chroni ją przed takim szkodnikiem jak zbożem, a ona uzupełnia swoje zapotrzebowanie na azot i zniechęca stada Colorado. Oprócz fasoli, ziemniaków, kukurydzy, szpinaku, bakłażana, chrzanu, marchwi, rzodkiewki, kopru, sałaty są przydatne w pobliżu ziemniaków. Wszystkie te rośliny mają korzystny wpływ na plon ziemniaka, usuwając nadmiar wilgoci z gleby. Łuk i czosnek, posadzone w pobliżu, chronią ziemniaka przed zarazą.

Nawiasem mówiąc, czosnek ma korzystny wpływ na wiele roślin uprawnych, więc wystarczą opcje, dzięki którym można je posadzić. Klasyki to truskawki, ponieważ rośliny te są równie przydatne dla siebie nawzajem: czosnek chroni kapryśne truskawki przed chorobami i szkodnikami, a jagoda przyczynia się do powstawania większej ilości goździków w czosnku. Ten sam efekt na roślinie zapewniają enzymy uwalniane przez marchew: pod ich wpływem bańka czosnku staje się większa.

Z różnych chorób i szkodników (mszyce, turkuciowate, chafer) czosnek zaoszczędzić nie tylko warzywa, takie jak pomidory, buraki, ogórki, marchew, ale także kwiatów – mieczyków, goździków, róż itp a tu czosnek z niebezpieczeństwem .. dla niego muszle cebulowe mogą uratować nagietek i cykorię.

Koper i kukurydza – to jest coś, co można umieścić obok ogórki, marchew dogaduje się dobrze z grochu, groszku sama – z ziemniakami, pomidorami i bakłażan. Melony należy sadzić osobno.

Inne zasady dotyczące sadzenia na łóżkach, możesz sobie wyobrazić w formie stołu:

“Sąsiedzi – wrogowie”

Jak widać z powyższej tabeli, oprócz udanego sąsiedztwa, istnieje również bardzo niepożądane sąsiedztwo. Z reguły rośliny są “feudowane” z powodu niezgodności substancji, które wydalają. Na przykład, czarny orzech ma działanie depresyjne na większość warzyw z powodu przydzielonego Yuglona. Warzywa nie są dobre, a piołun w sąsiedztwie. Jeśli kilka sadzonek i cebuli zostanie zasadzonych obok, oba będą się źle rozwijać. Z koprem, dosłownie wszystkie kultury są w depresji, więc ta roślina powinna być sadzona oddzielnie od innych. Ziemniaki i ogórki, pomidory i truskawki są również słabo kompatybilne.

Bakłażany i pomidory nie lubią sąsiedztwa innych Solanaceae, papryka i buraki, kapusta i truskawki nie współistnieją obok siebie.

Czasami zdarza się, że rośliny wywierają na siebie różne efekty, w zależności od ich liczby. To, co się nazywa, w łyżce lekiem, a w filiżance – trucizną. W tym przypadku możliwe jest rozmieszczenie sąsiedztwa takiej uprawy w małych ilościach, na przykład wzdłuż krawędzi łóżka. Na przykład, takie doświadczenie można przeprowadzić z kozłkiem, krwawnikiem lub pokrzywą, sadząc je w małych grupach w pobliżu warzyw.

Dlatego każdy ogrodnik warzywny musi wiedzieć, co sadzić i jak prawidłowo planować uprawy, gdy sadzenie jest sposobem na ochronę gleby przed wyczerpywaniem się i pomaganie roślinom w naturalnej obsłudze dla lepszego wzrostu i rozwoju.

Niesplik – egzotyczna roślina zimozielona.

Odnosi się do różowatych.
Istnieje około 30 gatunków niesplików, ale w domu japoński niesplik kiełkuje dobrze i owocuje.

W domu loquat może wzrosnąć do wysokości 1,5-2 metrów. Liście rośliny są podłużne, skórzaste, błyszczące na górze, aksamitne pod spodem. Podczas kwitnienia wyczuwalny jest przyjemny aromat gorzkich migdałów.

Kwiaty samozapylone. Jeśli zapylanie odbywa się za pomocą sztucznych środków, wtedy będzie więcej owoców. Pomarańczowe okrągłe lub owalne owoce przypominają smak mieszanki gruszki i czereśni z pewną kwaskowością.

Średnica owocu (rosną w grupach po 8-12 sztuk) może osiągnąć 8 cm, każdy owoc ma wewnątrz kości – od 3 do 8 sztuk.

Owoce niesplik są bardzo soczyste. Używanie niesplik pomaga poprawić trawienie i funkcjonowanie jelit. Są również przydatne do kamicy moczowej. Możesz użyć niesplik w surowej i przetworzonej formie.

Jak zasadzić loquat w pokoju

Chociaż niesplik nie jest bardzo kapryśny, ale lepiej rośnie w domu. W otwartym terenie środkowego pasa, uprawianie loquat jest trudniejsze, ale jest to możliwe.

Jak sadzić niesplik niesplik

Jeśli zdecydujesz się zasadzić loquat, możesz podjąć ten proces. Zeszłoroczne gałązki powinny być pocięte na sadzonki i posadzone w doniczce w wilgotnej glebie. Następnie przykryj garnek szklanym słojem. Około miesiąca później cięcie zmieni się w nieurodzajny krzew.

Niesplik z kości

Uprawa nasion medlars pod mocą wszystkich. Jeśli dostaniesz niesplik dojrzałego owocu, możesz wyhodować egzotyczną roślinę na parapecie. Najczęściej interesują się tym, jak wyhodować loquat z kości.

Na początek potrzebujesz bardzo dojrzałego owocu. Wyciągnij kości i oczyść je z miąższu owoców. Kości myją i suszą przez 3 dni.

Aby przyspieszyć kiełkowanie nasion, które są pokryte gęstą skorupą, należy zastosować skaryfikacja: kość musi być przetarta ołówkiem lub teczką. Dzięki tej akcji niszczysz gęstą skorupę i pomagasz nasionom szybko wniknąć w glebę.

Teraz zanurz kamień w wodzie o temperaturze pokojowej na jeden dzień. Jeśli kości wynurzyły się – są wyrzucane (jest to odstrzał, który nie nadaje się do sadzenia). Kości leżące na dnie zbiornika można sadzić w zwilżonej luźnej glebie.

Wybór miejsca na wzrost niesplik

Aby rozkoszować się domem w doniczce, czuć się dobrze i dać dobre plony, musisz wybrać odpowiednie miejsce do wyhodowania drzewa.

Parapet, na którym żyje niesplik, musi wychodzić na południe lub południowy wschód, ponieważ roślina potrzebuje światła słonecznego. Loquat daje obfite kwitnienie w bezpośrednim świetle słonecznym.

Temperatura na parapecie nie powinna spaść poniżej 15 stopni. Latem roślinę można wywieźć na balkonie lub w ogrodzie.

Zimą roślinę można zostawić na parapecie, ale należy ją bardzo rzadko podlewać.

Niegrzeczność nie jest złym zimowaniem na przeszklonym balkonie (pod warunkiem, że temperatura nie spada poniżej 5 stopni), podlewanie w tym przypadku jest w ogóle wykluczone.

Przygotowanie gleby do sadzenia

Do zasadzenia loquat nadaje się mieszanina torfowa do sadzonek, które można kupić w postaci gotowej. Gleba musi być neutralna.

W razie potrzeby można samemu przygotować mieszankę lądowania: 4 części murawy; 2 części ziemi liści; 1 część grubego piasku; 1 część ziemi kompostowej. Garnek na niesplik musi koniecznie być z drenażem.

Każda kość jest sadzona w osobnym garnku. Podkład powinien być dobrze poluzowany i wcześniej zwilżony. Kamień zanurza się w otworze na głębokość 2-3 cm, po zasadzeniu doniczkę przykrywa się szkłem lub folią (tworzy warunki szklarni). Teplichku okresowo potrzebują powietrza, a gleba – do nawilżenia.

Po pojawieniu się trzeciej pary liści roślina zaczyna się formować. Loquat musi przybrać postać bujnego krzewu, a nie drzewa.

Podlewanie, najlepsze opatrunek i przycinanie roślin

Jeśli masz loquat na parapecie, to na pewno będziesz zainteresowany opieką nad nią w domu.

Podlewanie niesplik zależy od sezonu:

• Lato. W tym okresie niesplik wymaga częstego obfitego podlewania. Gleba musi pozostać wilgotna. Pożądane jest 2-3 razy w tygodniu poluzowanie wierzchniej warstwy gleby w doniczce. Roślina boi się opryskiwania.
• Zima. To jest okres odpoczynku dla rośliny. Podlewanie jest zminimalizowane, ale upewnij się, że gleba w doniczce nie jest całkowicie sucha.

Karmienie roślinne medlary od kwietnia do września. Zimą nawożenie rośliny owocującej nie jest pożądane. Jako nawóz używaj złożonych nawozów mineralnych lub wlewu dziewanny (proporcja 1: 8).

Aby loquat był w kształcie bujnego krzewu, przycinanie. W ten sam sposób możesz stworzyć zaokrąglone drzewo, które ozdobi każde biuro lub ogród zimowy.

Roślina może sama formować krzew. Jeśli tak się nie stanie, możesz uszczypnąć szczyt rośliny. Boczne gałęzie zaczną rosnąć bardziej aktywnie.

Jeśli chcesz uzyskać niesplik w postaci drzewa, będziesz musiał usunąć gałęzie boczne, dopóki nie zostaną zdrewniałe. Odcięte gałęzie mogą być zakorzenione. W ten sposób będzie można wyhodować więcej niż jedną roślinę.

Uschnięte i chore gałęzie nieregularne regularnie usuwane.

Jak przeszczepić loquat

 
Niesplik jest przeszczepiony. Objętość nowej doniczki powinna być większa o 5-10 cm od poprzedniej.

Metoda przeładunku polega na tym, że roślina jest starannie usuwana ze starego siedzenia i ostrożnie opuszczana do większej doniczki, uprzednio wylewając ziemię na dno. Następnie wokół rośliny wypełnij pustkę w doniczce świeżą ziemią.

Jeśli roślina ma mniej niż 5 lat, co wiosną wymagany będzie przeszczep. Mushmula jest starsza niż 5 lat, wymaga przeszczepu co 3-4 lata, ale co roku konieczna jest zmiana wierzchniej warstwy gleby w doniczce.

Powielanie niesplik

Jeśli interesuje Cię roślina loquat, powinieneś wiedzieć, że uprawianie takiego egzotycznego domu jest dostępne dla wszystkich. Loquat może się rozmnażać na wiele sposobów: przez nasiona, przez warstwy, przez sadzonki.

Nasiona

Najczęściej reprodukcja nasion (kości). Takie rozmnażanie jest atrakcyjne, ponieważ młoda roślina będzie miała wszystkie cechy niesplik-matki.

Nasiona wyjmują z niesplik dojrzałych owoców, myj, susz przez 3 dni, moczyć przez kilka godzin w słabym roztworze nadmanganianu potasu. Posadź nasiona w luźnej wilgotnej glebie na głębokość 2-3 cm, przykryj garnek szkłem lub folią i poczekaj na pędy.

Owoce takiej rośliny dostaniesz za 4-6 lat.

Warstwy

 
Jeśli chcesz otrzymywać owoce w pierwszym roku, będziesz musiał pomnożyć roślinę warstwy powietrza. Aby to zrobić, gałąź loquat musi być ukorzeniona: za pomocą noża klerykalnego z gałęzi usunięto niewielki pas kory (trzeba usunąć kora za pomocą pierścienia).

Przecinamy przezroczystą plastikową butelkę i mocujemy ją za pomocą taśmy klejącej w miejscu odciętym przez pierścień z kory. Butelka jest wypełniona ziemią. Ta gleba wymaga regularnego podlewania.

Około 2 miesiące później pojawią się korzenie. Gdy system korzeniowy zostanie wystarczająco rozwinięty, butelka zostanie usunięta, a gałąź wycięta z dorosłej rośliny. Odetnij gałąź do osobnego garnka i poczekaj na owoce.

Sadzonki

  Do rozmnażania sadzonek idealnie pasują wierzchołki niesplików, które wyrosły w zeszłym roku. Końcówkę przycina się w odległości około 15 cm.

Dolna sekcja jest traktowana sproszkowanym węglem aktywnym – jest to swego rodzaju ochrona, dezynfekcja sadzonek.

Posadź łodygę w odpowiedniej dla gleby loquat na głębokości 3 cm.

Jeśli temperatura w pomieszczeniu wynosi 25-27 ° C, łodyga zakooczy się około miesiąca później.

Mamy nadzieję, że ten artykuł pomoże ci wyhodować wspaniały loquat i stać się właścicielem egzotycznej rośliny w twoim ogrodzie lub w domu. Życzymy powodzenia!

Gulyavian officinalis – roślina zielna, rozpowszechniona dość umiarkowanie w klimacie umiarkowanym, ale niewielu odkryło całą korzyść tego gatunku dla medycyny i działalności gospodarczej człowieka. W tym artykule określimy, jakie korzyści może nam przynieść chodzik w życiu codziennym i jak go odpowiednio przygotować.

Tło historyczne

Gulyavnik należy do tych gatunków roślin, które są znane człowiekowi od czasów starożytnych. Wiele wieków temu nasi przodkowie wykorzystywali jego właściwości lecznicze. W tym czasie najpopularniejszym był sok z rośliny, był aktywnie wykorzystywany przez wielu śpiewaków i mówców w celu wzmocnienia głosu, nadania mu mocy i brzmienia.

Ponadto, ziołowe pochodne były aktywnie wykorzystywane jako najlepsze środki do przywrócenia aktywności struny głosowych, które zostały zakłócone z powodu różnych czynników.

Na przestrzeni wieków popularność gatunku tylko się zwiększyła, goulop był aktywnie leczony gorączką i gorączką, a podczas renesansu we Francji i Anglii wiele dam dworu używało go w kosmetologii. Uważano, że rośliny pochodzące z odmiany są w stanie odmłodzić skórę i nadać jej jedwabistą konsystencję.

Chłopi używali tego zioła do leczenia różnych dolegliwości, a także do gotowania różnych zup i sałatek. Ponadto roślinę stosowano w leczeniu chorób związanych z utratą głosu.

Mnisi tybetańscy mieli także popularny pogląd. Od niepamiętnych czasów był aktywnie wykorzystywany przez mieszkańców górskich szczytów do leczenia różnych zatruć pokarmowych. Do początku XX wieku gulasz był aktywnie wykorzystywany do celów leczniczych i jako pożywienie, ale w czasach współczesnych jego znaczenie znacznie się zmniejszyło. Odrodzenie mody dla tej rośliny nastąpiło stosunkowo niedawno, zaledwie kilka dekad temu.

Opis botaniczny

Zupa lecznicza (Sisymbrium officinale) to roślina zielna należąca do rodziny Cruciferae. Rdzeń przedstawicieli gatunku jest wyprostowany, rozgałęziony, usiany krótkimi włoskami na całej powierzchni.

Wysokość łodygi wynosi około 30-60 cm, a ulotki w roślinie są niejednorodne. W górnej części są siedzące, małe, z włócznią, ostrzem w kształcie strzały lub lancetowate. Dolne liście są sadzonkami, z liśćmi o ostrym kształcie liści, nierównymi zębami i trójkątnym segmentem wierzchołkowym.

Kwiaty przedstawicieli gatunków są przeważnie małe, często gromadzone są w pędzelku w kształcie szpiku. Płatki są proste, płatki podłużne – owalne, mają gwóźdź. Kwiaty głównie żółtych odcieni. Kwiaty kwitną często w okresie od maja do czerwca. Po kwitnieniu pod koniec sierpnia dojrzewają strąki owocowe na piecu, które ściśle przylegają do gałązek. W strąkach dojrzewają małe czerwonawo-brązowe nasiona o długości około 2 mm.

Rozpowszechnianie

Roślina ta jest szeroko rozpowszechniona w strefie klimatu umiarkowanego wszędzie. Dlatego można go znaleźć w Afryce Północnej, Europie, Ameryce, w europejskiej części Rosji, na Syberii i Dalekim Wschodzie. Często piechur rośnie wzdłuż dróg i ogrodzeń, na polach, nieodebranych działkach itp.

Skład chemiczny

Skład chemiczny tego gatunku jest dość bogaty. Szczegółowa analiza wykazała, że ​​dziki rzodkiew zawiera następujące związki: korhorozid A gelvetikozid, thioglycosides, flawonoidy, siarka, kwas oleinowy i kwas askorbinowy, karoten, garbniki.

Nasiona roślin zielnych są także bogate w cały zestaw użytecznych związków, w tym witaminy C, olej gorczyczny, eikozenowy, kwas palmitynowy, kwas oleinowy i kwas arachidowy. Ponadto warto zauważyć obecność w zakładzie szereg istotnych pierwiastków, z których największą liczbę zajętych Ferum wapnia, magnezu, potasu, grill, fosforu i cynku.

Przydatne właściwości

Główne użyteczne właściwości bramkarza lekarskiego są wyjaśnione przez jego bogaty skład. Różnorodne ekstrakty i składniki roślinne mogą wywierać działanie ściągające i moczopędne na organizm.

Ale najczęściej gatunek w medycynie domowej jest używany do zwalczania różnych przeziębień jako środek wykrztuśny.

Roślina poleciła się również jako środek przeciwzapalny, przeciwbakteryjny i leczący rany w różnych kolekcjach i ekstraktach.

Nie zapomnij o obecności w składzie dzikim rzodkiewka, witaminę C, która ma silne działanie przeciwszkorbutowy, a także glikozyd sinigryny, która słynie z korzystnego wpływu na aktywność i stan mięśnia sercowego.

Aplikacja

Głównymi obszarami aktywnego korzystania z chodziarza w działalności gospodarczej są medycyna i gotowanie. Właśnie w tych branżach udane połączenie wysoce aktywnych związków z powodzeniem łączy się w roślinie.

W medycynie

Wywary i wlewy dzikiego rzodkiewka, w leczeniu różnych chorób zapalnych i zakaźnych, chorób układu oddechowego, w tym astmy, zapalenia oskrzeli, zapalenie krtani, a nawet gruźlicy. Doskonałe okazały te leki w zwalczaniu chorób układu pokarmowego (utrata apetytu, żołądka) w celu usunięcia chorób zapalnych układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki moczowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego i protstatity różnej etiologii).

Ponadto chodzik może mieć silne działanie przeciwbakteryjne i gojące rany, więc ta roślina jest aktywnie wykorzystywana w walce z zapaleniem skóry i uszkodzeniem skóry w jamie ustnej. Chodzik jest również w stanie przezwyciężyć kaszel, czerwonkę i uszkodzenia wywołane przez helmintę, a także przywrócić ogólne funkcje ochronne organizmu.

W gotowaniu

Aby przygotować różnorodne dania, chodzik jest wykorzystywany mniej aktywnie niż w medycynie, ale wielu fanów wykwintnych potraw szczególnie docenia roślinę za jej delikatny smak musztardowy.

Dlatego też oparte na nim świeże sałatki sezonowe stanowią doskonałą alternatywę dla wielu odmian zieleni.

W zimnej porze suszone patyczki parafinowe zyskują szczególną popularność jako pachnące przyprawy do różnych potraw z mięsa i ryb. Czasami świeże liście tego gatunku roślin są wykorzystywane do fermentacji lub marynowania, po czym taki produkt jest podawany jako dodatek do warzyw lub mięsa. Cóż, nasiona rośliny znalazły zastosowanie w przygotowaniu różnych sosów musztardowych.

Zbieranie i udzielanie zamówień

Pomimo faktu, że aktywny okres wegetacji w tym gatunku leczniczym obserwuje się w ciepłym okresie roku, zbiór surowców leczniczych należy pobierać wyłącznie podczas aktywnego sezonu kwitnienia, który przypada w miesiącach letnich.

Część gruntowa rośliny jest cięta, do tego można użyć dowolnego obiektu do cięcia (nóż, sierp, itp.). Do przygotowania odpowiednich liści, kwiatów, strąków, a nawet pędów.

Wysuszyć surowce, rozrzucając części rośliny na czystej szmatce lub papierze w suchym, ciepłym i wentylowanym miejscu (zadaszenie lub specjalne miejsce na strych) w sposób naturalny, bez dostępu do bezpośredniego światła słonecznego. Aby uzyskać jednorodność efektu w procesie suszenia, surowiec powinien być stale mieszany.

Okres trwałości takiego preparatu wynosi nie więcej niż jeden rok, jednak surowe części chodnika są uważane za najbardziej wartościowe, ponieważ podczas procesu suszenia i przechowywania traci on swoje pozytywne cechy.

Warunki przechowywania

Przygotowany uchwyt jest przechowywany w metalowych lub szklanych pojemnikach z szczelnie zamkniętą pokrywką. W takim przypadku obrabiany przedmiot należy chronić przed bezpośrednim nasłonecznieniem, wilgocią i temperaturą powyżej + 25 ° C. Zachowaj roślinę i można ją zamrozić, ponieważ jest ona dokładnie myta, suszona i pakowana do małych plastikowych toreb. Przechowuj te półfabrykaty w temperaturze -5 … 0 ° C przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.

Możliwe szkody i przeciwwskazania

Pomimo dużego korzystnego wpływu na organizm, chodzik ma wiele przeciwwskazań i specjalnych zaleceń dotyczących użytkowania. Odmówić lub ograniczyć stosowanie takich leków należy podawać z odmiedniczkowe zapalenie nerek lub nadciśnienie w okresie zaostrzenia choroby, ponieważ może to pogorszyć ogólny stan organizmu.

Lek jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 16 lat, ponieważ w dzieciństwie może zaszkodzić dziecku.

Przygotowanie infuzji

Napary z eliksiru leczniczego okazały się doskonałe, gdy eliminuje się patologie związane z utratą głosu, zapaleniem oskrzeli i zapaleniem pęcherza. Aby przygotować takie przygotowanie, 1 łyżkę stołową suchego, drobno rozdrobnionego surowca nakłada się na 300 ml wrzącej wody przez 2 godziny, a następnie filtruje.

Używaj lekarstwa 5 razy dziennie na 1 łyżkę stołową. Aby poprawić jego skuteczność, bulion można wzbogacić łyżką miodu. Z bólami w gardle 2 łyżki ziół wlewa się do 300 ml wrzącej wody, aż do całkowitego ochłodzenia. Ochłodzoną mieszaninę przesącza się i nakłada na 1 łyżkę stołową 3 razy dziennie.

Przygotowanie bulionu

Rosół z tej rośliny leczniczej pomaga radzić sobie z rozwojem dolegliwości związanych z pogorszeniem przewodu pokarmowego. Aby to zrobić, 20 gramów suchego, drobno zmielonego surowca wlewa się 250-300 ml wrzącej wody, po czym mieszaninę gotuje się przez 15 minut w łaźni wodnej, dobrze, po ochłodzeniu, ostrożnie filtruje. W celach terapeutycznych lek ten przyjmuje się 1/3 szklanki 3 razy dziennie po posiłkach.

W przypadku chorób zapalnych układu oddechowego, buliony są przygotowywane z nasion. Aby to zrobić, 10 g nasion roślin wlewa się 300 ml wrzącej wody i gotuje w łaźni wodnej przez 20 minut.

Użyj tego środka na 2 łyżki stołowe 3 razy dziennie. Aby poprawić zmysły smaku, zaleca się infuzję cukru.

Zupa lecznicza jest doskonałą alternatywą dla wielu silnych preparatów chemicznych. Różne infuzje i wywary z tej rośliny umożliwiają zdecydowaną walkę z wieloma patologiami narządów i układów.

Ekstrakty z tej rośliny należy jednak stosować z najwyższą ostrożnością, ponieważ przedawkowanie leku z zastosowaniem chodziarki może powodować poważne zaburzenia w sercu i towarzyszące dolegliwości. Ale przy odpowiednim przestrzeganiu powyższych zaleceń, ten gatunek rośliny pomoże pozbyć się wielu dolegliwości i związanych z tym problemów.

Śnieg-melon należy do najpiękniejszych roślin, które mogą cieszyć oko nawet na mrozie. Poniżej przedstawiamy najczęściej spotykane typy lampartów śnieżnych wraz ze zdjęciami, dzięki którym z łatwością wybierzesz roślinę do swojego ogrodu kwiatowego.

Śnieżnobiałe jagody (symphoricarpos albus BIake)

Snow Whiteberry White to najczęściej spotykany gatunek, który dość często można spotkać na rabatach kwiatowych w różnych strefach klimatycznych. Gałęzie tego krzewu są żółtawoszare, pod ciężarem owoców pięknie zwisają na ziemi, tworząc kulistą koronę.

Pozostawia kwitną wczesną wiosną, mają kształt owalny albo kształt jajka, kolor – szaro-zielone, długość – 6 cm charakterystyczną cechą tej klasy. – W obecności różowy barwa liści krawędzi, co czyni biały Snowberry szczególnie atrakcyjne.

Kwiaty tej rośliny są małe, zebrane pod kątami liści na małe grupy. Ich kolor jest zielonkawo-różowy. Kwiaty Snowberry tego typu od dłuższego czasu – od lipca do września, kiedy to z kwiaty zaczynają się tworzyć duże owoce, które tworzą średnicę około 1 cm Bardzo często, te owoce są przechowywane na gałęziach krzewów w okresie zimowym ..

Zaletą uprawy białego śnieżnego lamparta jest bezpretensjonalność gleby, dzięki czemu można ją sadzić nawet w tych obszarach, w których gleba zawiera dużo wapna i kamienia. Może rosnąć w pobliżu drogi, w cieniu i przez długi czas bez nawadniania. Wszystko to sprawia, że ​​jest uniwersalną rośliną do dekoracji ogrodu.

Śnieżny domokrążca (symphoricarpos oreophilus Gray)

Ten typ ogórka śnieżnego to wysoki krzew, który można rozciągnąć do wysokości do 1,5 m. Ojczyzna skuter śnieżny – Ameryka Północna. Roślina różni się bezpretensjonalnością w uprawie, chociaż w ostrych zimowych przymrozkach jej pędy mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, dlatego powinny być przycięte niemal do ziemi i pokryte.

Wyróżnia się owalnymi zielonymi liśćmi, które mają lekkie pokwitanie. Roślina zaczyna kwitnąć w lipcu. Kwiaty mają postać dzwonów, które mogą rosnąć w parach lub pojedynczo. Kolor w kwiatach jest zwykle różowy, chociaż biały również występuje. Po kwitnieniu ten śnieżny lampart przekształca się w krzak z białymi kulkami.

Snowy-legged western (symphoricarpos occidentalis Hook)

Tego rodzaju białego tuleja jest nie tylko wysoką wysokości – ok. 1,5 m, a także większą średnicę korony, która może wynosić 110 cm po krzewów listkami, jasnozielony, z małym owłosione na spodzie.

Kwitnienie powstaje na początku lipca, kiedy krzew jest gęsto pokryty delikatnymi kwiatami. Kwiaty trwają do ostatnich dni sierpnia, kiedy stopniowo zaczynają przekształcać się w okrągłe białe jagody (czasami mają lekko różowy kolor).

Ten typ pnącza jest świetny do stosowania jako żywopłot, ponieważ można go łatwo przycinać i formować krzew. Przez długi czas zachowuje swój atrakcyjny wygląd dzięki mrozoodpornym jagodom.

Common Snowflake (symphoricarpos orbiculatus Möönch)

Rośliny tej nie można scharakteryzować inaczej, jak krzewu z białymi jagodami, które powstają na nim bliżej upadku i pozostają prawie całą zimę.

Zwykły płatek śniegu różni się zaokrąglonymi liśćmi o małych rozmiarach i cienkich pędach, które podczas pojawiania się owoców zginają się do podłoża. Na szczycie krzewu liście zwykle mają ciemnozielony kolor, a poniżej – niebieskawy.

Kwiaty pojawiają się w lipcu i różnią się bardzo małymi rozmiarami. Są koloru białego i zebrane w małe kwiatostany krótkie. Po kwitnieniu na krzakach powstają purpurowoczerwone owoce (czasem koralowce) z jasnoniebieskim nalotem. Jesienią liście na pędach stają się fioletowe, co sprawia, że ​​roślina jest szczególnie atrakcyjna.

Jedyna wada płatka śniegu zwyczajna – jego słaba odporność na mróz, która nadal nie zapobiega jej wzrostowi na Ukrainie. Ma ugruntowaną pozycję na każdym rodzaju gleby, w tym na suchych piaskach i kamienistym podłożu.

Snowfruit z Chenot (symphoricarpos x Chenaultii)

Ten gatunek jest hybrydą różowej śnieżnej pantery, więc owoc jest również różowy. Zaletą tego gatunku w uprawie jest doskonała odporność na mróz, ponieważ wraz z wzrostem krzew rzadko przekracza 1 m wysokości.

Cienkie pędy pola śnieżnego są wystarczająco długie, ale całkowicie zgięte do ziemi. Są one zwykle używane do rozmnażania roślin, ponieważ pędy są dobrze przystosowane do ukorzeniania. Snowotek Chenot również odnosi się do roślin miodu. W uprawie i pielęgnacji jest bezpretensjonalny.

Hybrydy Dorenboza (Doorenbos Hybrids)

Snowberry znajduje się w Ameryce Północnej, ale że roślina jest dobrze dostosowany do innych warunków, a nie bardziej atrakcyjny wygląd, holenderscy naukowcy wywnioskować gatunków hybrydowych z buszu, do której należy śnieżne jagody Dorenboza. O mnieTen gatunek to bardzo jasne różowe owoce, ale niska odporność na mróz, w wyniku czego ich krzewy muszą dobrze przykrywać na zimę.

Bez względu na rodzaj, płatki śniegu są doskonałym rozwiązaniem do dekoracji kraju, ponieważ roślina ta cieszy się pięknymi pędami, kwiatami i owocami praktycznie przez cały okres wegetacji. Ponadto wszystkie odmiany tej rośliny są w stanie rosnąć na każdej glebie i niewymagające podlewania.

Wielu z nas słyszało nazwę trawy komosa ryżowa, ale nie wszyscy wiedzą, jaką to roślinę. Łabędź może być jedno- lub wieloletnim krzewem, półkrzewem lub trawą. Liczba gatunków łabędzi jest większa niż 100. Wysokość rośliny waha się od 20 cm do 1,8 m, pędy są gęste lub cienkie w zależności od gatunku. Blachy są solidne, wydłużone, rozmieszczone naprzemiennie. Trawa może mieć czerwony, żółty, zielony kolor. Pień i liście pokryte są kosmosami srebrzystymi. Quinoa to roślina jednopienna, czyli żeńskie i męskie kwiaty są umieszczane na tej samej roślinie. Nasiona czarnego znajdują się w przylistkach.

W większości przypadków komosa ryżowa jest chwastem. Obszar wzrostu to nieużytki, wąwozy, pola, ogrody warzywne, wybrzeża. Trawa jest nie tylko dzika, ale także uprawiana jako roślina uprawna. Powszechna komosa ryżowa na całym świecie. W Australii i USA istnieje większość gatunków roślin nadających się do wykorzystania w gastronomii. Suchej trawy łabędzie używane w gotowaniu jako przyprawa lub w ogrodnictwie jako nawóz nasycony azotem. Zielone liście służą do przygotowywania kotletów, zup, sałatek, naleśników.

Ze względu na bogactwo substancji, które są korzystne, komosa stała się szeroko stosowana w medycynie ludowej.

Kwadraty ogrodu

Quinoa jest jednoroczną trawą, która ma wyprostowaną, fasetowaną, rozgałęzioną beczkę o wysokości od 60 do 180 cm. Broszury mają inny kształt, są wydłużone, z całymi lub postrzępionymi krawędziami, cienkim, kwaśnym smakiem. Kolor liści jest szmaragdowy lub czerwono-bordowy. Dolna część blaszki liściowej ma mleczny odcień. Małe kwiaty w kolorze zielonym lub czerwonym tworzą kwiatostany kłosowe lub kłosowe. Nasiona o kolorze czarnym lub brązowawo-oliwkowym. Kwitnienie występuje w czerwcu – sierpniu. Rodzimy łabędź ogrodowy z Europy Środkowej. Łabędzie ogrodowe są uprawiane jako roślina warzywna lub dekoracyjna. Podobnie jak chwasty, rozprzestrzenia się wszędzie. Ulotki i łodygi jeszcze nie rozkwitłej trawy zawierają wiele użytecznych i pożywnych substancji.

Quinoa jest dzika

Pigwy są dzikie – jednoroczne, o wysokości od 3 do 70 centymetrów. Pień komosy ryżowej może być wyprostowany lub pełzający, rozgałęziony od podstawy. Pędy są poziome lub skierowane w górę. Długie gałęzie pokrywają film. Broszury wydłużone lub trójkątne, jajowate, z postrzępionymi krawędziami, pokryte maleńką, złuszczającą się warstwą. Kolor liści jest szaro-zielony, czasami zmienia się na czerwony. Kwiaty tworzą sploty o drobnych kwiatach, które znajdują się w zatokach liści. Drobnokwiatowe splotki tworzą spiczasto-kłoskowate kwiatostany.
Jak wygląda dzika komosa, jak widać na zdjęciu poniżej.

Pigwy tatarskie

Quinoa tatarska jest jednoroczna, rośnie z 10 cm na 1 metr. Pień trawy może być zarówno wzniesiony, jak i leżący. Broszury są wydłużone, owalne, wąskie, z postrzępionymi krawędziami. Koniuszki liści są ostre, płyta liściowa pokryta jest kosmkami. Jak wygląda łabędź tatarski, widać na zdjęciu poniżej.
Kwitnienie – czerwiec – październik. Kwiaty tworzą kwiatostan kłoska, którego dolna część jest otoczona liśćmi. Nasiona są okrągłe, brązowe, błyszczące. Roślina jest chwastów, ale jest używana jako żywność i pasza. Naturalnym siedliskiem są stepy, winnice, ogrody warzywne.

Quinoa bez głowy

Głowa Quinoa to jednoroczna trawa o wysokości od 20 do 60 cm. Rdzeń rośliny pełznie, pod koniec lata zmienia kolor z zielonego na czerwony. Ulotki są trójkątne lub owalne, z ząbkami lub marginesami lub bez nich. Okres kwitnienia – lipiec – sierpień. Małe, zielone kwiaty tworzą sploty o drobnych kwiatach. W żeńskich kwiatach nie ma okwiatu.

Łabędź quinoa

Spearfish odnosi się do roślin jednorocznych. Trawa osiąga wysokość 20-100 cm, pień jest goły, rozgałęziony. Liście są rozmieszczone poziomo, monochromatyczne od dołu i od góry, zielone lub srebrzysto-pudrowane w kolorze. Liście są przymocowane do łodygi naprzeciw siebie. Kształt liścia może mieć kształt trójkąta w kształcie włóczni, lancetowaty z kolcami lub ostrzami skierowanymi do góry. Kwiaty zbiera się w małych kłębuszkach, które z kolei tworzą przerywane kłoskowato-panikularne kwiatostany. Nasiona są pionowe, dojrzałe we wrześniu. Okres kwitnienia – czerwiec – sierpień. Łabędzie grot służą do gotowania świeżego, gotowanego, marynowanego i marynowanego.

Quinoa jest wydłużana

Quinoa elongated to roślina osiągająca wysokość 20-110 cm. Liście rośliny są zielone, wąskie trójkątne – podłużne, eliptyczne lub owalne. Kwiaty w kolorze zielonym tworzą małe kwiatostany trumienne. Okres kwitnienia – czerwiec – lipiec.

Nabrzeżna komosa ryżowa

Kwinty przybrzeżne rosną do 70 cm, tułów jest goły, wyprostowany, rozgałęziony, z pędami skierowanymi ku górze. Liście koloru zielonego, owalne lub liniowo-owalne, zwężone do podstawy. Końce liści są ostre, krawędzie są równe, rzadko z karbami. Kwiaty tworzą wydłużone kwiatostany kłosków, które z kolei tworzą wiechowate kwiatostany. Okres kwitnienia – lipiec – sierpień. Nasiona o brązowym kolorze, gołe, spłaszczone. Łaby przybrzeżne zjedzone, zastępując szpinak. Gdzie nabrzeża rośnie nabrzeże, łatwo jest odgadnąć z nazwy. Siedlisko – piaszczyste plaże.

Quinoa się rozprzestrzenia

Quicksilver ma następujący opis. Wysokość trawy wynosi 30-150 cm, pień jest pionowy, fasetowany, rozgałęziony. Quinoa to roślina jednoroczna. System root jest kluczowy. Dolny rząd arkuszy ma nieregularny romb lub kształt włóczni. Ulotki, umieszczone na przemian na łodygach, są przymocowane ogonkami, z parzystymi lub ząbkowanymi bokami, wydłużone, w kolorze zielonym. Liście gałęzi są owalne, zwężone, patrzą w górę. Zielone kwiaty tworzą kwiatostan kłoska. Okres kwitnienia – czerwiec – lipiec. Nasiona są małe, spłaszczone, czarne. Rozwijająca się komosa ryżowa to nie tylko żywność, ale także roślina spożywcza.

Łabędzie przetoczyły się

Swept łabędź dorasta do półtora metra. Trawa jednoroczna, pień jest wyprostowany, fasetowany lub cylindryczny, rozgałęziony. Wierzchołek liści jest zielony, a dno ma srebrzystobiałą powłokę. Arkusze dużych rozmiarów z wycięciami. W zależności od warstwy kształt liści jest inny: trójkątny – wydłużony z ostrym końcem, sercowaty; Owalny z tępym końcem i równymi bokami. Zielone kwiaty tworzą kwiatostan kłosowy, który z kolei tworzy kwiatostan w kształcie stożka. Okres kwitnienia – lipiec – sierpień. Stosowany jako roślina paszowa i spożywcza.

 
Rodzaj Codiaeum należy do rodziny Euphorbiaceae i obejmuje wiele gatunków. W warunkach naturalnych rosną w Indiach, Malezji, Sunda i Moluków. Tylko jeden z tych gatunków, a mianowicie kolorowe kodowanie, uprawiany jest jako roślina doniczkowa.

Barwny lub varigatum

Codiaeum barwny lub w Łacińskiej kodiemum variegatum (Codiaeum variegatum) różni skórzaste liści różnych kształtach – krzywkowych, owalne, asymetryczne falisty, prosty, spiralny.

Kolor liści zależy od warunków zewnętrznych i może być bardzo różny, przy czym jeden krzew jest co najmniej dwukolorowy. Są liście zielone, żółto-zielone, czerwono-brązowe, różowe itp. Wyróżniają je smugi o różnych odcieniach, które wprowadzają dodatkowe zróżnicowanie w ogólnym wyglądzie roślin.

 
Dzięki tak znakomitym liściom kodek zyskał popularność, ale jego skromne kwiaty, zebrane w zwyczajnie wyglądające kwiatostany racemiczne, nie przyciągają uwagi. Kwitnie ten sam kroton-kroton, jak inni przedstawiciele rodzaju, nie każdego roku. Zwykle roślina rośnie do 50-70 cm, ale w ogrzewanych szklarniach można znaleźć czterometrowe okazy.

Lubi jasne oświetlenie, ale zbyt gorące bezpośrednie światło słoneczne może spowodować oparzenia. Źle przenosi szkice. Gatunek ten służył jako podstawa do tworzenia różnorodnych kodów pomieszczeń, niektóre z nich zostaną omówione poniżej.

Doskonały

Odmiana ta zazwyczaj osiąga wysokość pół metra. Liście o jasnych smugach przypominających nieco dąb. Z biegiem czasu zmieniają kolor – z zielonego na żółty, ciemny czerwony lub nawet fioletowy. Zwykle rozwijająca się roślina stopniowo zyskuje efektowny wygląd – jest to krzak z czerwonymi liśćmi poniżej, czerwono-żółty w środku i zielony na górze.
 

Mummi

Odmiana wyróżnia się wąskimi i stosunkowo małymi liśćmi. Są lekko faliste, mogą być zgięte spiralnie wzdłuż środkowej żyły. Zabarwienie jest kolorowe, głównie czerwono-zielone, z wyraźnymi żyłkami o różnych odcieniach.
 

Petra

Roślina o rozgałęzionych, prostych pędach i dużych skórzanych liściach. Te ostatnie mają jasne żółte żyły. Sam arkusz jest ciemnozielony. Kształt liści jest głównie klapowany, ale może również być owalny lub szpiczasty.

Pani Ayston

Ten rodzaj kodowania jest szczególnie ceniony za kształt liści i ich kolor. Kiedy roślina jest jeszcze młoda, na etapie wzrostu, wtedy na liściach wyraźnie widoczny jest kremowy wzór. Jednak z biegiem czasu zamiast wzoru pojawiają się spektakularne plamy.

Są one żółto-różowe z czarnym lub złotym impregnatem lub w procesie wzrostu uzyskują ciemno-bordowy kolor z różowymi fragmentami.
 

Sunny Star

Ciekawa hollyńska odmiana kodowania. Jego liście skutecznie łączą nierówną zieloną obwódkę i cytrynożółte centrum z przewagą jednego lub drugiego koloru. Kształt liści jest językowy, wydłużony. Maksymalny wzrost rośliny wynosi 150 cm.
 

Mix Variegatum

Czasami w sklepach roślin doniczkowych można znaleźć nazwę mieszanki variegatum codieum. Należy wiedzieć, że nie jest to oddzielna odmiana, ale nazwa zwyczajowa dla partii kilku odmian.

Takie partie powstają z niesprzedanych roślin. Określona ocena na podobnej zasadzie pomoże określić konsultanta.
 

Zanzibar

Ten rodzaj kodowania często staje się kluczowym elementem wnętrza. Długie wąskie liście z czerwonym, purpurowym, żółtym i zielonym odcieniem losowo zmieszane i przypominają albo fajerwerki, czy modnych nastolatek fryzury. Wysokość dorosłego zanzibaru wynosi około 60 cm.

Różnorodność odmian kodowania daje ogromne możliwości dekoracji pomieszczeń. Taki krzew będzie wyglądał spektakularnie w każdym wnętrzu, a zimą kawałek lasu tropikalnego niewątpliwie poprawi nastrój.