Çok sayıda ağaç ve çalı ile çevriliyiz. Bazen bu bitkilerin kaç türünün var olduğunu bile düşünmüyoruz. Bu yazıda, yaprak döken ağaçların en popüler temsilcileri ve çeşitleri açıklanacaktır.

akasya

Akasya, Robinia ailesinin baklagil ailesine aittir. Dünyada bu bitkinin 600’den fazla türü vardır. Ortalama olarak, ağacın yüksekliği 25 metreye ulaşır, ancak bazen çalılık temsilcileri vardır.

Akasya’nın doğduğu yer Kuzey Amerika’dır, ancak bugün Afrika’da, Afrika’da Yeni Zelanda gibi ülkelerde ağaç yetişmektedir.

Yeşillik bir oval şekli vardır. Plakanın üst kısmı yeşildir, düzgün bir yapıya sahiptir ve alt kısım kadife, gri-yeşil renklidir.

Çiçekler bitkiler ağırlıklı olarak beyaz veya sarı, hoş kokudur.

En yaygın çeşitleri düşünün:

1. Sokak akasyası. Çeşitlilik çevreyi kirletmeye duyarlı olmayan, hızlı büyüyen anlamına gelir. Ağacın yüksekliği 15-25 m, genişlik – 8-10 m olup, koyu yeşil renkte boyanmış, uzunluğu 15 cm’ye ulaşabilen, sıralı, tek sayılı yaprakları vardır. Çiçekler beyaz bir renk, hoş bir aroma var, uzunluğu yaklaşık 20 cm. Mayıs ayı sonunda çeşitli çiçekler – Haziran başlarında. Sokak akasyası toprak için çok fazla talepkar değildir, fakat nemli, ağır bir toprakta ekilirse, dona maruz kalabilir. Güneş ışığını tercih ediyor, kuraklığı iyi tolere ediyor.
   
2. Altın akasya. Bu çeşit ağaçların boyu ortalama 9-12 m’dir, ortalama büyüklükte bir açıklık yaprakları vardır. Çiçekler, yaklaşık 20 cm olan fırçalar halinde toplanan beyaz boyalı, geç ilkbaharda çiçekleri – erken yaz. Meyveleri kahverengi, oldukça düz, 5-12 cm uzunluğundadır. Yeşillik obovat, geç erir. İlkbahar ve yaz açık mavi-yeşil renktedir ve sonbaharda açık sarıdır. Çeşitlilik güneş ışınlarının altında çok iyi yetişir, bir kuraklığa maruz kalır.
   
3. İpek Akasya. Bitkinin boyu 6-9 m, genişliği – 6-7 m, yayılan taç, koyu yeşil kabuğu vardır. Bitki örtüsü oldukça geç erir – mayıs ayında. Kasım ayında yeşillik geç düşmeye başlar. Narin, uzunluğu 20-40 cm. Çiçekler, sarı-beyaz renkte, Temmuz ve Ağustos aylarında çiçek açıyor. Nötr topraklarda ve ışıklı alanlarda iyi yetişir.
   

huş ağacı

Ailede yaklaşık 120 tür vardır. Huş ağacı, ince yapraklı, düzgün yapraklı yaprakları olan yumuşak bir kabuğu vardır. Çiçekler, küçükbaşlardır ve meyve, iki zarlı kanatları olan yassı bir tek tohumlu somundur.

En yaygın çeşitleri aşağıdakileri içerir:

1. Birch dwarfish. Büyümenin yeri Batı Avrupa’dır. Tundra, alp kuşağı, yosun ormanı bataklıkları, ıslak ve zayıf asitli turba bataklıklarında görülür. Yüksekliği 120 cm’yi aşmayan bir çalıdır, çap her zaman yükseklik ile aynıdır. Bu taç ve çarpık bir kök sistemi çarpık bir formu vardır. Büyüme yavaştır. Asit ve zayıf asidik toprakları tercih eder. İnişler sonbaharda önerilir. Yaprak yuvarlaktır, genişlik uzunluğundan daha uzun olabilir (uzunluk – 5-15 mm, genişlik – 10-20 mm). Yapraklar yeşil boyandı. Çiçek salkımları uzunluğu 5-8 mm olan ve meyve – eliptik fındık olan ortamlar tarafından temsil edilir. İyi don direnci vardır.
   
2. Bataklık yeşil huş. Orta büyüklükte bir ağaç – yükseklik 20 metreden fazla değil, dallar kesinlikle yukarı doğru akacak. Genç ağaçların yaşları gri-siyah renk kazanan beyaz bir kabuk vardır. Yapraklar elips şeklinde olup, uzunluğu 3-5 cm olup, ıslak ve kuru killi kumlu toprakları tercih eder. Çiçekler sarı-yeşil kedicikler ile temsil edilir.
   
3. Ağlayan huş ağacı. Ağaç, zarif bir görünüm, yoğun bir dallanma ile ayırt edilir. Bir umbellate taç ve aşağı asılı dalları vardır, çoğu durumda arazi alırlar. Yüksekliği yaklaşık 8 m, genişliği 4-7 m’dir, küçük bahçelerde idealdir. Koyu yeşil renkte boyanmış yuvarlak yaprakları yaklaşık 2 cm’dir. Sonbaharda turuncu-kırmızı ve ateşli bir renk alırlar. Ağaç toprağa iddiasızdır, ışığı sever, iyi kışa karşı dayanıklıdır.
   

karaağaç

Elm – tabanda kavisli, oval yaprakları olan yüksek yaprak döken ağaç. Bitkinin yüksekliği farklı olabilir ve greftin yüksekliğine bağlıdır. Taç genellikle çok geniştir, 5 metrelik bir ağaç yüksekliğinde 10 metreye ulaşabilir.

Ağlayan bir formu var. Çiçek salkımının küçücük bir görüntüsü yoktur, ancak meyveler büyük yeşilimsi balıklar tarafından temsil edilir. Bataklık renginin yeşillendirilmesi. Nemli verimli topraklarda iyi yetişir, iyi donma direncine sahiptir, sıklıkla kentsel parklarda bulunur.

En yaygın karaağaç türlerini düşünün:

1. Karaağaç kalın. Vahşi ortamda Orta Asya’da yetişir. Bitki boyu oldukça büyüktür – 30 metreye ulaşabilir. Düşük, geniş piramidal bir taç vardır. Koyu bir kabuğu vardır, derisi yaprakları, uzunluğu yaklaşık 2 cm’dir. Kuraklığa dayanıklıdır, yüksek nemle toprakta hızla büyür.
   
2. Elm çarpık. Orman bozkırlarında ve bozkır bölgelerinde yetişirse yüksek bir kış sertliğine sahiptir. Yüksekliği 20 m’ye kadar olan, çapı 10 m, ince kahverengi filizlere ulaşabilen yayılan bir taç vardır. Yoğun, bataklık rengi, parlak, pürüzlü yaprakları, 12 cm uzunluğunda ve 7 cm genişliğiyle ayırt edilirler, sonbaharın gelişiyle parlak sarı bir renk alırlar. Inflorescences küçük, kırmızımsı-kırmızı. Nemlendirilmiş, derin ve besleyici topraklar ekim için uygundur.
   
3. Elm Androsov. Ağacın yüksekliği yaklaşık 20 m’dir, yoğun küresel bir taç vardır. Eski dalların gri korteksi ve gençleri kahverengi-küllüdür. Yaprak, oval veya yuvarlak oval şeklindedir, tepe noktasında sivridir. Yaprak uzunluğu -. 5-6 cm meyveler 2.5 cm uzunluğunda, mükemmel hardiness sahiptir ılımlı bir nemlendirme altında besin topraklarda iyi yetişir, açısal yuvarlak pervanesini sundu .. Büyüme hızlı bir şekilde gerçekleşir, kuraklığı iyi tolere eder. Parkları ve bahçeleri yükseltmek için sıklıkla kullanılır.
   

gürgen

Ağaç, Küçük Asya, Kafkasya ve Transkafkasya’da Avrupa’nın anakarasında yetişir. Büyüme alanı geniş yapraklı ormanları kapsar. Bitkinin boyu 12 metreye ulaşır, gövdenin çapı – 40 cm’ye kadar, ağaç ortalama 150 yıl yaşayabilir. Silindirik bir şekle sahip yoğun bir taç vardır.

Gövde, olukta farklıdır, dalları oldukça uzun, incedir. Ağacın yüzeysel kök sistemi, toprağa kök salmış kökleri ve yavaş yavaş büyür.

Yaprakları oval, uzunluğu yaklaşık 15 cm, genişliği 5 cm, üst kısmı koyu yeşil, alt kısmı açık yeşil renktedir. Sonbaharın gelişiyle, yeşillik limon sarı bir renk kazanır.

Gürgen en yaygın türleri düşünün:

1. Hornbeam piramidal. Dar, konik bir üniforma alışkanlığı ve uzun bir apikal atış var. Bitkinin yüksekliği 15-20 m, taç genişliği – 4-8 m ulaşabilir.Oğuk veya dikdörtgen-eliptik şekli ile alternatif yaprakları vardır. Yaprak uzunluğu 5-10 cm, genişliği – 3-6 cm, açık yeşil renktedir, sonbaharda parlak sarı bir gölge elde ederler.
   
2. Doğu Gürgen. Kırım, Kafkaslar, Balkanlar, Küçük Asya, İran, kuru dağ yamaçlarında ve iğne yapraklı ormanların çalılıklarında meydana gelir. Ağacın yüksekliği yaklaşık 5 metredir, nadiren de 8 metreye ulaşabilir. Gür bir şekil mümkündür. Bitki örtüsü dönemi nisan ayının ikinci yarısına düşer ve ekim ayının ortasına kadar sürer. Çiçeklenme gerçekleşmez. Düşük kış sertliğine sahiptir.
   
3. Hornbeam Heartworm. Büyümenin doğal yeri, Primorye Bölgesi, Çin, Japonya ve Kore’nin güneyindeki gölgeli, karışık ormanlardır. Ağaç yüksekliği ortalama 15 m. Bitki uzunluğu 12 cm oval yaprakları vardır. Bahar ve yaz aylarında, onlar açık yeşil renge renkli ve kırmızı veya soluk paslı renk haline sonbaharın gelmesiyle edilir. Erkek küpelerin uzunluğu 8 cm.dir, ağaç zemine alçakgönüllüdür, yüzeysel, çok dallı köklere sahiptir. Uygun koşullar altında 200 yıla kadar yaşayabilir. İyi rüzgar direncine sahiptir.
   

meşe

Cinsinde Kuzey Yarımküre’nin ılıman ve tropikal kuşağında yetişen yaklaşık 600 tür vardır.

Ağaç güçlü taç şeklinde bir taç, kösele yaprakları, derin kökleri vardır. Işığı sever, zengin topraklarda iyi yetişir, iyi rüzgar direncine, kuraklığa dayanıklı, uzun-karaciğere sahiptir.

En yaygın türleri şunlardır:

1. Meşe ağacı. Büyümenin yeri Rusya ve Batı Avrupa’nın Avrupa kısmıdır. Zengin topraklarda iğne yapraklı ve yaprak döken ormanlarda görülür. Ağacı büyüktür: yükseklik – 50 m’ye kadar, genişlik – 25 metreye kadar olan meyveler, sonbaharda olgunlaşan 3,5 cm’ye kadar meşe palamutları ile temsil edilir. Yeşillik düzenli, kösele, uzun, obovattır. Yaprak uzunluğu 15 cm’ye kadar uzamış bir apexe ve farklı uzunluklarda birkaç çift yan bıçaklara sahiptir. Yeşilliklerin yüzeyi parlaktır, bataklık bir renkte boyanır, alt kısımda açık yeşildir. İyi kış sertliğine sahiptir, çoğu zaman kentsel parklarda bulunur.
   
2. Meşe kırmızıdır. Büyüme yerleri ormanlar, göl kıyıları ve nehirler, suyun durgunlaştığı bölgelerdir. Düşük tepelerde geniş yapraklı ve karışık ormanlarda görülür. Ağacın yüksekliği 25 m’ye ulaşır, kalın taç şeklinde bir taç vardır. Çiçeklenme sırasında kırmızımsı bir renge boyanmış, derin, ince, parlak yaprakları vardır. Yazları koyu yeşil renktedir. Yaprak uzunluğu 15-20 cm, meşe palamutları yumurtadan çıkma şekline sahiptir, uzunluk 2 cm’ye kadar, kırmızı-kahverengi renktedir. Türler iyi don direncine, rüzgar direncine sahiptir.
   
3. Meşe Kürklü. Büyümenin yeri, Transkafkasya, Güney Avrupa, Küçük Asya’nın kuzey kesimi olan Kırım’ın güney kısmıdır. Bitkinin yüksekliği 8-10 metredir. Düşük, kıvrımlı bir gövde, üç boyutlu bir koron var. Yaprak uzunluğu 5-10 cm, şekli çok çeşitli ve dengesiz, üst kısım marsh rengi, alt kısmı – gri-yeşil olarak boyanır. Büyüme yavaştır, ışığı ve sıcaklığı sever, kuru taşlı eğimleri ve kireçli toprakları tercih eder.
   

söğüt

Söğüt, Avrupa’nın kuzeyinde, Amerika’nın kuzeyinde, Kuzey Çin, Sibirya’da yetişir. Ağacın yüksekliği yaklaşık 15 m’dir, ancak bazen türler 35 m yüksekliğe kadar çıkabilir. Willows ıslak yerleri tercih eder, bu yüzden genellikle nehir ve göllerin kıyısında büyürler.

En yaygın söğüt türleri şunlardır:

1. Söğüt dal. Bitkinin boyu nadiren 5-6 m olup, 8 m’ye kadar, düz, uzun, ince, tutturulmuş dallara sahiptir. Erişkin yaprakların uzunluğu 15-20 cm, genişliği – 4 cm’ye kadar uzar, ince bir şekle sahiptirler, alt kısımda ise hafifçe ipeksi bir seta ile örtülürler. Meyveleri, uzunluğu 4-5 mm olan ipeksi, şişirilmiş kutularla temsil edilir. Mart ayında başlayarak ilkbaharda çiçek açar. Meyveler Nisan ayında ortaya çıkar ve Haziran ayında sona ermektedir.
   
2. Söğüt söğüt. Kuzey Avrupa’nın tüm Avrupa topraklarında yetişir. Islak alanlarda ve kum tepelerinde buluşabilirsiniz. Yüksekliği 50 cm’yi aşmayan bir çalıya benziyor ve genişlik – 1 m. Büyüme yavaş. Yüzeyinde ipeksi tüyler olan ince, gri-yeşil filizler vardır. Yeşillik sığ, oval veya eliptik bir şekle sahiptir, çiçek açtıktan sonra beyaz-gümüş renk kazanır. Sonbaharın gelişiyle, yapraklar soluk sarıya dönüşür.
   
3. Söğüt mor ağlayan. Büyümenin yeri Doğu ve Batı Avrupa’dır. Çalı tacın konik bir şekli vardır. Yüksekliği 5-7 m, genişliği 3-5 m, yeşillik dar mızrak şeklinde, üst kısmı biraz parlak ve mavimsi yeşil bir renge sahiptir. Uzunluk yaklaşık 8 cm’dir, çiçeklenme mart – nisan aylarında gerçekleşir. Küpe uzunluğu – 3 cm’ye kadar, gümüş rengi yeşil renkte boyanır. Erkek küpelerinde mor anterler var. İyi donma direncine sahiptir, parlak alanları tercih eder, kentsel koşullara kolayca uyum sağlar.
   

akçaağaç

Ağacın yüksekliği farklıdır ve türüne bağlıdır. Ortalama 30 metreye ulaşabilir. Akçaağaç uzun ömürlü bir adam – yaklaşık 200 yıl yaşıyor. Kabuk gridir ve gövdenin çapı 1,5 metreye kadar ulaşabilir, her biri 5 lob ve sivri loblu büyük, iğrenç yapraklara sahiptir.

Sonbaharda yeşillik kehribar haline gelir. Sonbaharın düşüşünden sonra, tohumlar düşmeye başlar, yusufçukların görünüşünü andırır. Çiçeklenme Mayıs ayında gerçekleşir ve yaklaşık 10 gün sürer.

En yaygın akçaağaç türlerini düşünün:

1. Akçaağaç alan. Ağaç genişliği 3 ila 15 metre yüksekliğe ulaşabilir – 8 ila 12 metre. Tacın geniş konik veya oval şekli vardır, ortalama bir büyüme oranı (yılda 25-40 cm). Sonbaharda parlak sarı veya turuncu bir renk alan beş loblu koyu yeşil yaprakların varlığı ile ayırt edilir. Akçaağaç, derin, yoğun, yavaş büyüyen bir kök sistemine sahiptir, şehir koşullarında iyi rüzgarlar geçirir.
   
2. Akçaağaç küresel. Ağacın yüksekliği 5 m, genişlik – 3-5 m’ye ulaşır, kademeli olarak genişleyen küresel bir taç vardır. Sarı-yeşil renkte çiçekler var. Meyveler çok çekici değildir. Nisan başında çiçek açan beş kanatlı yaprakları vardır. İlk başta turuncu-kırmızı bir renge sahipler, yaz aylarında altın sarısı olurlar ve alt kısım açık yeşil renkte boyanır. Zayıf, kumlu ve asidik toprak ekimi için uygun değildir. Kent koşullarında iyi yetişir, yüksek rüzgar direncine sahiptir.
   

Ihlamur ağacı

Malviv ailesine aittir. Büyüme bölgesi, kuzey yarım kürenin ılıman ve subtropikal bölgesidir. 45 tür içerir. 2 sıra halinde dizilmiş olan sonraki yaprakları vardır.

En yaygın türleri düşünün:

1. Kış basswood. Avrupa’da sıklıkla bulunur. Ağacın yüksekliği 25-30 m, genişlik – 12-15 m’ye ulaşır, düzgün, geniş, koni şeklinde, yoğun bir taçya sahiptir. Güzel sarı-beyaz çiçekleri vardır, çiçeklenme Temmuz ayında gerçekleşir. Güçlü bir kök sistemine sahiptir, gölgede iyi yetişir, yüksek kış sertliğine sahiptir. Nötr topraklarda iyi yetişir, yüksek sıcaklıklar ve kuraklıktan hoşlanmaz.
   
2. Kireç ağacı Kırım. Yüksekliği 20-25 m, genişlik – 12-15 m.Kolun yuvarlak-oval şekli ve sağlam bir düz gövde vardır. Sarı-beyaz renkli küçük çiçeklerin varlığı ayırt edilir. Yapraklar, kalp şeklinde, koyu yeşil renklidir. Şehir parklarında iyi geçin, kareler, yüksek kış sertliği ve gölge dayanıklılığı var.
   
3. Küçük yapraklı ıhlamur. Bu tür ağaçların yüksekliği 15-18 m, genişliği – 5-10 m’dir. Çiçeklenme Temmuz ayında meydana gelir ve yaklaşık 3 hafta sürer. Köşelerde kırmızı sakallı sakallar ile kalp şeklinde bir şeklin küçük yaprakları vardır. Hem güneşte hem de penumbrada iyi yetişir.
   

kızılağaç

Avrupa, Batı Sibirya, Kafkasya ve Kuzey Amerika’da yetişir. Yüksekliği yaklaşık 20 m olan bir ağaç olup, dar oval bir taç ve açık gri pürüzsüz bir kabuğa sahiptir. Çoğu zaman, alderler nehir kıyısını güçlendirmek için kullanılır.

En yaygın türler şunlardır:

1. Kızılağaç Yeşili. Çoğu zaman Karpatlar ve Batı Avrupa’da bulunur. Tarıma uygun kumlu tınlılar, killi, çakıllı, turba topraklarıdır. Ağacın yüksekliği 20 metreden fazla değildir, çiçeklenme ve meyve verimi 5 yaşından başlar. İyi kış sertliğine sahiptir.
   
2. Kızılağaç altın. Ağacın yüksekliği yaklaşık 20 m. Altın geniş yuvarlak veya konik bir taç vardır. Genç yapraklar altın rengi yeşil, sonunda sarıya dönüşür. Çiçekler kırmızı-kahverengi renkte erkek küpeler ile temsil edilir, dişi çiçekler buğu şeklinde. Donmaya karşı dayanıklıdır, fakat kuraklığa duyarlıdır.
3. Sibirya kızılağaç. En çok Uzak Doğu’da bulunur. Büyüme yerleri nehirlerin kıyıları, iğne yapraklı ormanların çalılıklarıdır. Yükseklik 8-10 m’dir Bitki bitmez. Tam kış sertliği var. Genellikle şehirlerin peyzajı için kullanılır – parklarda ve meydanlarda, caddelerde dikti.
   

üvez ağacı

Rowan yaklaşık 100 tür içerir. Büyüme alanı Avrupa, Asya, Kuzey Amerika ve Kafkasya’dır. Ağaç 5 ila 10 metre yüksekliğe, 4 ila 6 metre genişliğe sahiptir. Bir veya birkaç mayo olabilir.

En yaygın dağ kül türlerini düşünün:

1. Ashberry sıradan. Bir ajur taç vardır, çalı yüksekliği 5-10 m’dir, 150 yıla kadar yaşayabilir. Sarı-gri kabuğu ve gri-kırmızı genç sürgünleri vardır. Yaprakların uzunluğu 20 cm, hançer veya uzun formları ile 7-15 daha fazla yaprak vardır. Çiçeklenme çapı yaklaşık 10 cm dir Çiçeklenme Mayıs ve Haziran aylarında, bitkiden gelen hoş olmayan bir koku ile oluşur.
   
2. Sorbus arya. Yavaş büyüme ile karakterizedir, yoğun bir konik taç vardır. Ağacın yüksekliği 5-10 m, tacın genişliği 4-7 m olup, koyu yeşil renkte boyanmış, eliptik biçimli deri yaprakları vardır. Çiçeklenme Mayıs ve Haziran aylarında gerçekleşir. Bu zamanda büyük beyaz kokulu çiçekler ağaca görünür.
   
3. Rowan Intermediate. İsveç, Danimarka’da, bazen Finlandiya, Estonya, Letonya ve Polonya’nın kuzey bölgelerinde bulunur. 10-20 m yaprak döken ağaç yüksekliği. Her yıl yaklaşık 40 cm büyümeye katkıda bulunur. Taç çapı 5-7 m kadardır. Yaprak eliptik ya da dikdörtgen-oval bir şekle sahiptir, yaprak uzunluğu 6 ila 12 cm olmasıdır. Güneşli bir yerde seven, bir don var , herhangi bir toprak üzerinde büyüyebilir.
   

kavak

Ağaçların yüksekliği 40 metreye ulaşabilir. Küpelerde toplanan küçük çiçekler var. Meyve, kıl demetleri olan ve “kavak kabartması” adı verilen çok küçük tohumlu bir kutu ile temsil edilir. Kabartmanın sadece kadın örneklerinde mevcut olduğu dikkate alınmalıdır, bu yüzden çevre düzenlemesi sırasında kaçınılmalıdır.

En yaygın kavak türleri şunları içerir:

1. Kavak beyaz. Ağacın yuvarlak, geniş taçlı, yüksekliği 20-35 m, genişliği 15-20 m.dir.Dikkatli renkler, sarı-yeşil kedicikler vardır. Genç örneklerin yaprakları yeşillik akçaağaç benzer. Bitki yüzeysel, çok geniş bir kök sistemine sahiptir. Hem güneşte hem de penumbrada iyi yetişir. İyi kış sertliğine sahiptir ve şehirlerde yetiştirilebilir. Uygun taze veya nemli verimli toprak ekimi için.
   
2. Kavak tatlı. Ağacın yüksekliği yaklaşık 20 metredir. Kalın oval bir taç vardır. Çoğunlukla Doğu Sibirya, Çin ve Moğolistan’ın kuzey bölgelerinde bulunur. Oturaklı bir yeşillik oval, uzunluğu 10 cm, genişliği 6 cm. Büyüme hızlıdır, ışığı sever. İyi kış sertliğine sahiptir, ancak şehir koşullarında hızla ölür.
   
3. Kavak büyük yapraklı. Ağacın yüksekliği orta – 9 metreye kadar. Geniş, oval yapraklarla karakterize edilen, uzunluğu 10-12 cm olan Güneş ışığı sever. Kışın, genç sürgünler donmaya maruz kalır. Kentsel koşullarda iyi yetişir.
   

kül

Kül yüksekliği 25 ila 40 metre, genişlik – 10 ila 25 metre arasında olabilir. Geniş oval, openwork taç ve hafif dallanmış sürgünler ile oldukça büyük bir bitki. Büyüme hızla oluşur – her yıl ağaç 60-80 cm ekler, çiçekler çok çekici değildir.

Yeşillik parlak yeşil, çiçeklenme geç oluşur. Sonbaharda sararma zamanı yok – çabucak düşmek. Artan toprak yoğunluğuna duyarlı derin bir kök vardır.

Ortak kül türlerini düşünün:

1. Sıradan kül. Ağacın yüksekliği 20-40 m, genişlik – 25 metredir.Düşük çiçeğe, kahverengi, kanatlı meyvelere sahiptir. Yaprakların şekli karmaşık, pyatilistochnaya, yeşil renktedir. Gölgede ve güneşte iyi yetişir, kentsel parklarda dikim için kullanılabilir. Topraktan verimli bir alkali substrat tercih ediyor.
   
2. Kül beyaz. Küçük boyutlara sahiptir: yükseklik – 6-10 m, genişlik – 6 metreye kadar. Yavaş büyür, düzenli, yuvarlak, yoğun bir taç içinde farklıdır. Salkımlarda toplanan beyaz, güzel kokulu çiçeklerin varlığıyla karakterize edilen, uzunluğu yaklaşık 15 cm.Yaklaşıklık döneminde ağaç çok güzel gözüküyor. Yapraklar dikdörtgen oval şekil, yeşil renk var. Gölgede dikim, çiçeklenme çok nadiren oluşur.
   

Doğada çok yaprak döken ağaçlar vardır ve her birinin kendine has özellikleri ve ayırt edici özellikleri vardır. Bir ağaç dikmeye karar verirseniz, özelliklerini ve çiftçilik kurallarını incelemek çok önemlidir.