Wielu letnich mieszkańców, widząc kolorowe zdjęcia kwitnących bzów, chciałoby mieć na swojej stronie krzaki tej atrakcyjnej rośliny.
Informacje o tym, jakie rodzaje bzów istnieją, jak i gdzie rośnie, kiedy i jak ląduje, jaka opieka jest potrzebna, przedstawiono poniżej.
Opis i odmiany
Często amatorscy ogrodnicy zadają sobie pytanie: lili to drzewo lub krzew. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi - liliowy jest krzew liściasty z wieloma pniami, która rośnie od 2 do 8 metrów wysokości, a grubość tułowia dochodzi do 20 cm, więc wielu uważa to za drzewo.
Bzu pokryte są liśćmi wczesną wiosną i pozostają zielone aż do późnej jesieni. Z wyglądu liście różnych odmian mają wydłużony, owalny, jajowaty, sercowaty kształt z ostrą górą światła lub ciemnozielonym kolorem.
Przeczytaj o przydatnych i szkodliwych właściwościach bzu.
Podczas kwitnienia powstają wiechy stożkowe, których długość może być osiągnąć 20 cm. Kolor kwiatostanu może być biały, niebieski, fioletowy, fioletowy, fioletowy i mieć różowe odcienie. Kwiaty to małe, czteropłatkowe kielichy w kształcie dzwonu, z koroną, dwoma pręcikami i płaską, podzieloną na cztery części zakrętem.
Liczy około 30 odmian bzu, które rosną na prywatnych działkach, w ogrodach, parkach i na ulicy.
Najbardziej nadaje się do uprawy w kraju bzu sylvestris, który uprawiany jest od 1583 r., a obecnie jest reprezentowany przez cztery główne odmiany z następującym opisem:
- “Czerwona Moskwa” - ma pąki w fioletowo-fioletowym kolorze i kwitnące pachnące kwiaty o ciemnopurpurowym odcieniu, około 2 centymetrów;
- Violetta - sadzone od 1916 r. jako odmiana o pąkach ciemnofioletowego odcień i podwójnych lub półpełnych jasnofioletowych kwiatach, do 3 cm;
- Primrose - Liliowy, który ma jasnożółte kwiaty i zielonkawo-żółte pąki;
- Belisent - rośnie w postaci prostych i wysokich krzewów z lekko falistymi owalnymi liśćmi i silnie pachnącymi kwiatostanami w kolorze koralowo-różowym, około 30 cm.
Jeśli chcesz, aby kwiaty cięte były przechowywane dłużej, dowiedz się, jak zachować przycięty liliowy.
Jeśli chcesz wyhodować coś niezwykłego w letnim domku, powinieneś rozważyć opcje w następujący sposób rodzaje bzu:
- Amur - wielożyłowe krzewów, które można łatwo pomylić z drzewa, ponieważ w naturze rośnie do wysokości 20 m, w hodowli do około 10 metrów. Liście, kolor, w fazie kwitnienia wiosną pomalowane w zielono-fioletowy kolor, a latem, gdy starsze - ciemnozielone i jasnozielone powyżej spodu. Przez upadku kolei fioletowy lub żółto-pomarańczowo. Kwiaty Zapachu miodu, biały lub kremowy, są zbierane w dużej wielkości wiechy do 25 cm;
- Węgierski -. Krzew rośnie aż do 7 metrów, co jest ciemno-zielone liście z błyszczącymi krawędzie orzęsków około 12 cm mniejszych kwiatów, z ledwie wyczuwalny zapach zebranych piętrowo podziału wiechy. Widok ogród reprezentowana przez dwóch formach: czerwony (czerwono-fioletowy kolor) i blady (blado fioletowe kwiaty);
- Perski - hybryda afgańskich i drobno pociętych bzów. Rośnie do 3 metrów wysokości i ma gęste i cienkie liście do 7,5 cm długości, zielone. Pachnące kwiaty jasnobrązowego koloru zbiera się w szerokich wiechach. W kulturze gatunek reprezentowany jest przez trzy formy: rozcięta, biała, czerwona;
- Chiński - hybryda bzu pospolitego i perskiego, która została wyhodowana w 1777 r. we Francji. Rośnie do 5 metrów wysokości. Ma 10-centymetrowe liście i 2-centymetrowe kwiaty o przyjemnym aromacie, które zbiera się w wiechach o średnicy do 10 cm. Najbardziej znane formy to: podwójny (fioletowy kolor kwiatów), blady fiolet, ciemny fiolet;
- hiacynt - wynik krzyżowania bzów pospolitych i szerokolistnych, który prowadził Victor Lemoine w 1899 r. Liście rośliny mają kolor ciemnozielony, w kształcie serca lub jajowate, ze spiczastym wierzchołkiem. Na początku jesieni brązowieją z purpurowym odcieniem. Kwiaty są zwyczajne, ale pogrupowane są w małe kwiatostany. Przedstawione przez następujące formy: “Esther Staley”, “Churchill”, “Puple Glory”.
Czy wiesz? Jest tam znak - jeśli okaże się szczotki kwiat bzu z pięcioma płatkami i je zjeść, lub umieścić między stronach książki, można bezpiecznie złożyć życzenia, które się spełniło.
Warunki wzrostu
Wybierając witrynę do sadzenia bzów na swojej stronie należy wziąć pod uwagę następujące parametry:
- intensywność i czas trwania światła naturalnego;
- rodzaj i skład gleb;
- wilgotność;
- wielkość wybranej witryny pod kątem wzrostu, rozwoju i odżywiania rośliny.
W umiarkowanym klimacie środkowej strefy bzu toleruje zarówno gorące lato, jak i mroźną zimę.
Oświetlenie i miejsce
Lilac to bezpretensjonalna roślina, i specjalne warunki nie są wymagane. Najodpowiedniejszym miejscem do jego lądowania będzie miejsce na równinie lub na małym zboczu ze światłem słonecznym przez cały dzień. Krzewy obsadzone w cieniu nie będą bujne, ich rozwój będzie powolny, a kwitnienie jest bardzo słabe lub zupełnie nie występuje.
Oprócz bzów w rodzinie drzew oliwnych znajdują się również: jesion, jaśmin i ambulans.
Gleba do buszu
Dla bzu wszystko pasuje uprawiane gleby ogrodowe. Gdzie rosną drzewa owocowe, krzewy jagodowe, rośliny ozdobne, bzy poczują się dobrze.
Nie pasuj do niej Ciężki niestrukturalny i gleba o wysokiej kwasowości. Kwaśna gleba jest neutralizowana przez wapno, mąkę dolomitową lub popiół, ale ten środek będzie musiał być stosowany corocznie.
Na czas zalane, zalane lub obszary nizinne nie nadają się do bzów. W takich krajobrazach konieczne jest stworzenie osobnego wzniesienia dla każdego krzaka, a nie tradycyjnego dołu, jak w normalnym nasadzeniu.
Problem polega na tym glina. Ale sadzenie jest możliwe pod warunkiem rozluźnienia siedzenia piaskiem, neutralizowanym torfem, próchnicą lub innymi dodatkami organicznymi. Ponieważ jednak glinka kiepsko przechodzi przez wilgoć, należy zapewnić, aby woda deszczowa nie gromadziła się w takiej sekcji w studzience przygotowanej do wzrostu bzu. Obszary o wysokiej wilgotności są szkodliwe dla tej rośliny.
Ważne! Jeżeli woda gruntowa zbliża się do powierzchni gleby na poziomie mniejszym niż 1,5 m, wówczas takie warunki nie są odpowiednie dla normalnego wzrostu jakiegokolwiek rodzaju bzu.
Sadzenie bzów
Podczas sadzenia bzów w otwartym terenie i dalszej dbałości o to, ważne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko intencje projektowe dotyczące dekoracji witryny, ale także rzeczywiste potrzeby samej rośliny.
Dla normalnego wzrostu i rozwoju krzewu wymagana jest wolna przestrzeń w kształcie koła o średnicy co najmniej 4 metrów. Ale ponieważ na obszarze podmiejskim z reguły nie ma zbyt wiele miejsca, jest to dopuszczalne minimalna odległość:
- kiedy sadzimy w grupach - 2-2,5 m między pniami;
- na jednym lądzie - 1,5-2 m;
- w formie żywopłotu - 1 metr.
Małe sadzonki mają sens, aby rosnąć w oddzielnym obszarze, z odległością między nimi 30-50 cm, a następnie, po osiągnięciu wysokości 1 m, należy przejść do pierwotnie planowanego miejsca.
Wybór sadzonek
Możesz kupić sadzonki bzu w dwóch odmianach - są rodzime i szczepione.
Dla początkujących ogrodników pierwsza opcja jest bardziej odpowiednia. Częściej występuje w postaci warstw lub korzeni potomstwa rodzimego bzu, czasem - podobnie jak ukorzenione sadzonki.
Odmiany szczepione szczepami są otrzymywane z bzów zwykłych, węgierskich lub ligandów. Najlepsze są uważane za pierwsze, ponieważ bez problemów rosną i kwitną przez dziesiątki lat. Inni mogą dać nieoczekiwane odrzucenie szczepionej odmiany w ciągu kilku lat.
Czas
Najodpowiedniejszym czasem do lądowania lili jest segment od drugiej połowy sierpnia do końca września. W tym okresie roślina zaczyna się przygotowywać do przejścia w spoczynek zimowy, ale dla pomyślnego ukorzenienia, jest jeszcze dość ciepłych dni przed nadejściem zimy.
Podczas sadzenia bzu późną jesienią, na miesiąc przed pierwszymi przymrozkami, należy zachować ostrożność ochrona roślin. W tym celu, zaraz po posadzeniu, krąg podlewania musi być pokryty luźną izolacją, taką jak suche liście, trociny, wysuszony torf. Grubość warstwy powinna być imponująca - 20 cm lub więcej.
Wiosenne sadzenie powinno rozpocząć się jak najwcześniej i należy się upewnić przed pojawieniem się pąków liściastych na gałęziach. W takim przypadku doły do zejścia z pokładu powinny zostać przygotowane jesienią. Eksperci nie zalecają sadzenia bzów na wiosnę, ponieważ skuteczne korzenie wymagają znacznie więcej wysiłku niż sadzenie jesienią.
Ważne! W pierwszym lecie świeżo posadzony bzu wymaga szczególnej uwagi. Dotyczy to terminowego nawadniania, opryskiwania i ochrony przed szkodliwym działaniem wiatru i słońca.
Przygotowanie szybu
Do sadzenia sadzonki przygotowuje się przed sadzeniem 2,5-3 tygodnie. W przypadku rośliny dwuletniej, wystarczające jest pogłębienie w glebie o średnicy 45-50 cm i głębokości 40-45 cm.
Wykop jest wypełniony zwykłą glebą, uzupełnioną próchnicą, odremontowanym obornikiem lub suchym torfem. W przypadku jednego wyrobu, to zajmie do 20 kg takich nawozów organicznych. W przypadku gleb piaszczystych wymagane jest wytwarzanie mąki dolomitowej, ponieważ zawiera magnez, który zwykle nie występuje w piaskowcach. Obniżenie kwasowości gleby uzyskuje się przez dodanie 2-2,5 kg tufu wapiennego.
Wraz z dodatkami organicznymi wprowadzane są następujące nawozy mineralne:
- granulowany superfosfat - 0,7-0,9 kg;
- Siarczan potasu 150 g;
- mączka fosforytowa lub kostna - 0,3 kg;
- popiół drzewny - 700-900 g.
Nawozy mieszają się z główną glebą, więc większość z nich znajduje się w dolnych warstwach wypełnionego dołu.
Schemat i technologia
Zanim zaczniesz lądować, powinieneś sprawdzić korzenie, a jeśli są uszkodzone - delikatnie je przycinaj. Cały system korzeniowy należy przed rozmnażaniem obrobić maszyną do mieszania z gliną i obornikiem.
Przed umieszczeniem rośliny w jamie tworzy się w jej środku stożkowe wzgórze, osiągając wysokość prawie do ogólnego poziomu powierzchni. Gdy sadzonki są na niej umieszczone, korzenie są równomiernie rozłożone we wszystkich kierunkach wokół koła od podstawy.
Dzięki naturalnemu osiadaniu świeżej gleby krzew pogłębia się w glebie, a więc po obsadzeniu korzeniami powinien wynieść 4-6 cm z ziemi.
Zasypiając ziemię do niezbędnego poziomu, konieczne jest jej zagęszczenie, dokładnie odciągając nogi od krawędzi do pnia. Następnie z ziemi formuje się okrąg w postaci masywnego wałka o wysokości 15 do 20 cm z utworzeniem otworu, który będzie utrzymywał wodę podczas opadów i podlewania.
Zobacz różne sposoby reprodukcji bzu.
Po posadzeniu rośliny w dziurze, zostaje ona wlana do niej od 1,5 do 2 wiader wody. Kiedy woda jest pochłaniana, otwór wypełniony jest zwykłą ziemią i ściółkowany warstwą torfu o grubości pięciu centymetrów.
Właściwa opieka
Bób pospolity wymaga nie tylko prawidłowego sadzenia, ale także dalszej pielęgnacji, ukierunkowanego na dynamiczny rozwój rośliny. Główne działania to terminowe nawadnianie, regularne karmienie i przycinanie.
Podlewanie
Pierwsza połowa letniego podlewania powinna być obfita (do 30 litrów na metr kwadratowy). Jest to szczególnie prawdziwe w suchych upałach. W przyszłości, aż do jesieni, podlewanie jest wymagane tylko w przypadku stabilnej suszy. Nadmierne podlewanie w tym czasie prowadzi do pojawienia się nowych pędów, które mogą zamarzać w zimie.
Pierwszy rok podlewania odbywa się tylko na obszarze lągu do lądowania. Wraz ze wzrostem wielkości krzewu, strefa nawadniania zostaje rozszerzona.
Normy nawadniania są określane przez położenie krzewów. Na przykład krzew znajdujący się w słonecznym, dobrze wydmuchanym miejscu wymaga więcej wody, ponieważ w takich warunkach występuje intensywne parowanie.
Wiosną i latem korona jest myta strumieniem wody pod ciśnieniem z węża, aby usunąć z warstw nagromadzonego kurzu i brudu na niższych poziomach.
Dodatkowe nawożenie
Aby uzupełnić płodność gleby, na której rosną krzewy, przeprowadza się coroczne nawożenie.
Pierwszy górny opatrunek wykonuje się wczesną wiosną, kiedy pojawiają się pierwsze młode pędy. Obejmuje on nawozy mineralne, których liczba jest wskazana dla jednego krzaka:
- Azotan amonu (20-30 g);
- superfosfat (30 g);
- chlorek potasu (15-20 g).
Uzyskuje się głębokość aplikacji nawozów mineralnych do gleby o 10-15 cm przez podlewanie zwykłą wodą, w którym dodaje się gnojowicę lub dziewanny.
Drugie karmienie będzie potrzebne w środku lata w postaci nawozów mineralnych rozpuszczonych w 10 litrach wody:
- Azotan amonu (10-15 g);
- superfosfat (40-50 g);
- chlorek potasu (25-30 g).
Przycinanie
Jeśli nie przycinacie, wysokość bzu może być dość duża: od 2 do 4 metrów. Na terenach podmiejskich takie krzaki zajmą dużo miejsca, dlatego konieczne jest usuwanie młodych pędów każdego roku, wycinanie pędów, które rosną poniżej gałęzi głównej korony, słabych i suchych gałęzi - tak powstaje korona. Wysokość rośliny jest regulowana przez kilka lat, ścinając gałęzie wiosną, aż pączkują pączki, skierowane pionowo, aby rosły. Lilak zwykle toleruje takie przycinanie, stale wypuszczając nowe pędy.
Czy wiesz? W Anglii istnieje interesująca tradycja: jeśli pan młody otrzyma bukiet bzu od niej na ślubie z dziewczyną, oznacza to, że odmówiono mu.
Możliwe choroby i szkodniki
Głównymi problemami bzu są liliowce i martwica bakterii.
Pokrycie liści plamami brązowego koloru wraz z ich dalszym wysychaniem w postaci zwiniętych kanalików sugeruje, że bzy uderza ciemna kopalnia. W następnym roku chore kępy prawie nie kwitną. Zagrożenie to pojawia się wraz z nadejściem lata, kiedy motyle latają, aby złożyć jaja na niższych bokach liści. Tydzień później są gąsienice. W połowie lata spadają na ziemię i zaczynają przepoczwarzać się w górnych warstwach gleby.
Głębokie, głębokie do 20 centymetrów kopanie wiosną i jesienią pomaga w rozwiązaniu tego problemu, wraz z koniecznym odwracaniem głębokich warstw ziemi. Jeśli uszkodzenie liści jest nieznaczne, należy je usunąć i spalić.
Bakteryjna martwica pojawia się na początku sierpnia. W tym przypadku liście stają się szare, a pędy stają się brązowawe. Choroba ta może być przenoszona przez podlewanie, z owadów, wraz z sadzonkami, z urazami. Patogen poza sezonem jest w pędach pacjentów i suchych opadłych liściach.
Aby pokonać tę chorobę, będzie to możliwe tylko w przypadku szybkiego usunięcia zaatakowanych liści, przycinania chorych pędów z ich późniejszym spaleniem. Krzewy, na które wpływ ma ponad 40%, muszą zostać wyrwane z korzeniami i spalone.
Zasady sadzenia bzów w kraju
Wielu letnich mieszkańców, widząc kolorowe zdjęcia kwitnących bzów, chciałoby mieć na swojej stronie krzaki tej atrakcyjnej rośliny.
Informacje o tym, jakie rodzaje bzów istnieją, jak i gdzie rośnie, kiedy i jak ląduje, jaka opieka jest potrzebna, przedstawiono poniżej.
Opis i odmiany
Często amatorscy ogrodnicy zadają sobie pytanie: lili to drzewo lub krzew. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi - liliowy jest krzew liściasty z wieloma pniami, która rośnie od 2 do 8 metrów wysokości, a grubość tułowia dochodzi do 20 cm, więc wielu uważa to za drzewo.
Bzu pokryte są liśćmi wczesną wiosną i pozostają zielone aż do późnej jesieni. Z wyglądu liście różnych odmian mają wydłużony, owalny, jajowaty, sercowaty kształt z ostrą górą światła lub ciemnozielonym kolorem.
Podczas kwitnienia powstają wiechy stożkowe, których długość może być osiągnąć 20 cm. Kolor kwiatostanu może być biały, niebieski, fioletowy, fioletowy, fioletowy i mieć różowe odcienie. Kwiaty to małe, czteropłatkowe kielichy w kształcie dzwonu, z koroną, dwoma pręcikami i płaską, podzieloną na cztery części zakrętem.
Liczy około 30 odmian bzu, które rosną na prywatnych działkach, w ogrodach, parkach i na ulicy.
Najbardziej nadaje się do uprawy w kraju bzu sylvestris, który uprawiany jest od 1583 r., a obecnie jest reprezentowany przez cztery główne odmiany z następującym opisem:
Jeśli chcesz wyhodować coś niezwykłego w letnim domku, powinieneś rozważyć opcje w następujący sposób rodzaje bzu:
Warunki wzrostu
Wybierając witrynę do sadzenia bzów na swojej stronie należy wziąć pod uwagę następujące parametry:
W umiarkowanym klimacie środkowej strefy bzu toleruje zarówno gorące lato, jak i mroźną zimę.
Oświetlenie i miejsce
Lilac to bezpretensjonalna roślina, i specjalne warunki nie są wymagane. Najodpowiedniejszym miejscem do jego lądowania będzie miejsce na równinie lub na małym zboczu ze światłem słonecznym przez cały dzień. Krzewy obsadzone w cieniu nie będą bujne, ich rozwój będzie powolny, a kwitnienie jest bardzo słabe lub zupełnie nie występuje.
Gleba do buszu
Dla bzu wszystko pasuje uprawiane gleby ogrodowe. Gdzie rosną drzewa owocowe, krzewy jagodowe, rośliny ozdobne, bzy poczują się dobrze.
Nie pasuj do niej Ciężki niestrukturalny i gleba o wysokiej kwasowości. Kwaśna gleba jest neutralizowana przez wapno, mąkę dolomitową lub popiół, ale ten środek będzie musiał być stosowany corocznie.
Na czas zalane, zalane lub obszary nizinne nie nadają się do bzów. W takich krajobrazach konieczne jest stworzenie osobnego wzniesienia dla każdego krzaka, a nie tradycyjnego dołu, jak w normalnym nasadzeniu.
Problem polega na tym glina. Ale sadzenie jest możliwe pod warunkiem rozluźnienia siedzenia piaskiem, neutralizowanym torfem, próchnicą lub innymi dodatkami organicznymi. Ponieważ jednak glinka kiepsko przechodzi przez wilgoć, należy zapewnić, aby woda deszczowa nie gromadziła się w takiej sekcji w studzience przygotowanej do wzrostu bzu. Obszary o wysokiej wilgotności są szkodliwe dla tej rośliny.
Sadzenie bzów
Podczas sadzenia bzów w otwartym terenie i dalszej dbałości o to, ważne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko intencje projektowe dotyczące dekoracji witryny, ale także rzeczywiste potrzeby samej rośliny.
Dla normalnego wzrostu i rozwoju krzewu wymagana jest wolna przestrzeń w kształcie koła o średnicy co najmniej 4 metrów. Ale ponieważ na obszarze podmiejskim z reguły nie ma zbyt wiele miejsca, jest to dopuszczalne minimalna odległość:
Małe sadzonki mają sens, aby rosnąć w oddzielnym obszarze, z odległością między nimi 30-50 cm, a następnie, po osiągnięciu wysokości 1 m, należy przejść do pierwotnie planowanego miejsca.
Wybór sadzonek
Możesz kupić sadzonki bzu w dwóch odmianach - są rodzime i szczepione.
Dla początkujących ogrodników pierwsza opcja jest bardziej odpowiednia. Częściej występuje w postaci warstw lub korzeni potomstwa rodzimego bzu, czasem - podobnie jak ukorzenione sadzonki.
Odmiany szczepione szczepami są otrzymywane z bzów zwykłych, węgierskich lub ligandów. Najlepsze są uważane za pierwsze, ponieważ bez problemów rosną i kwitną przez dziesiątki lat. Inni mogą dać nieoczekiwane odrzucenie szczepionej odmiany w ciągu kilku lat.
Czas
Najodpowiedniejszym czasem do lądowania lili jest segment od drugiej połowy sierpnia do końca września. W tym okresie roślina zaczyna się przygotowywać do przejścia w spoczynek zimowy, ale dla pomyślnego ukorzenienia, jest jeszcze dość ciepłych dni przed nadejściem zimy.
Podczas sadzenia bzu późną jesienią, na miesiąc przed pierwszymi przymrozkami, należy zachować ostrożność ochrona roślin. W tym celu, zaraz po posadzeniu, krąg podlewania musi być pokryty luźną izolacją, taką jak suche liście, trociny, wysuszony torf. Grubość warstwy powinna być imponująca - 20 cm lub więcej.
Wiosenne sadzenie powinno rozpocząć się jak najwcześniej i należy się upewnić przed pojawieniem się pąków liściastych na gałęziach. W takim przypadku doły do zejścia z pokładu powinny zostać przygotowane jesienią. Eksperci nie zalecają sadzenia bzów na wiosnę, ponieważ skuteczne korzenie wymagają znacznie więcej wysiłku niż sadzenie jesienią.
Przygotowanie szybu
Do sadzenia sadzonki przygotowuje się przed sadzeniem 2,5-3 tygodnie. W przypadku rośliny dwuletniej, wystarczające jest pogłębienie w glebie o średnicy 45-50 cm i głębokości 40-45 cm.
Wykop jest wypełniony zwykłą glebą, uzupełnioną próchnicą, odremontowanym obornikiem lub suchym torfem. W przypadku jednego wyrobu, to zajmie do 20 kg takich nawozów organicznych. W przypadku gleb piaszczystych wymagane jest wytwarzanie mąki dolomitowej, ponieważ zawiera magnez, który zwykle nie występuje w piaskowcach. Obniżenie kwasowości gleby uzyskuje się przez dodanie 2-2,5 kg tufu wapiennego.
Wraz z dodatkami organicznymi wprowadzane są następujące nawozy mineralne:
Nawozy mieszają się z główną glebą, więc większość z nich znajduje się w dolnych warstwach wypełnionego dołu.
Schemat i technologia
Zanim zaczniesz lądować, powinieneś sprawdzić korzenie, a jeśli są uszkodzone - delikatnie je przycinaj. Cały system korzeniowy należy przed rozmnażaniem obrobić maszyną do mieszania z gliną i obornikiem.
Przed umieszczeniem rośliny w jamie tworzy się w jej środku stożkowe wzgórze, osiągając wysokość prawie do ogólnego poziomu powierzchni. Gdy sadzonki są na niej umieszczone, korzenie są równomiernie rozłożone we wszystkich kierunkach wokół koła od podstawy.
Dzięki naturalnemu osiadaniu świeżej gleby krzew pogłębia się w glebie, a więc po obsadzeniu korzeniami powinien wynieść 4-6 cm z ziemi.
Zasypiając ziemię do niezbędnego poziomu, konieczne jest jej zagęszczenie, dokładnie odciągając nogi od krawędzi do pnia. Następnie z ziemi formuje się okrąg w postaci masywnego wałka o wysokości 15 do 20 cm z utworzeniem otworu, który będzie utrzymywał wodę podczas opadów i podlewania.
Po posadzeniu rośliny w dziurze, zostaje ona wlana do niej od 1,5 do 2 wiader wody. Kiedy woda jest pochłaniana, otwór wypełniony jest zwykłą ziemią i ściółkowany warstwą torfu o grubości pięciu centymetrów.
Właściwa opieka
Bób pospolity wymaga nie tylko prawidłowego sadzenia, ale także dalszej pielęgnacji, ukierunkowanego na dynamiczny rozwój rośliny. Główne działania to terminowe nawadnianie, regularne karmienie i przycinanie.
Podlewanie
Pierwsza połowa letniego podlewania powinna być obfita (do 30 litrów na metr kwadratowy). Jest to szczególnie prawdziwe w suchych upałach. W przyszłości, aż do jesieni, podlewanie jest wymagane tylko w przypadku stabilnej suszy. Nadmierne podlewanie w tym czasie prowadzi do pojawienia się nowych pędów, które mogą zamarzać w zimie.
Pierwszy rok podlewania odbywa się tylko na obszarze lągu do lądowania. Wraz ze wzrostem wielkości krzewu, strefa nawadniania zostaje rozszerzona.
Normy nawadniania są określane przez położenie krzewów. Na przykład krzew znajdujący się w słonecznym, dobrze wydmuchanym miejscu wymaga więcej wody, ponieważ w takich warunkach występuje intensywne parowanie.
Wiosną i latem korona jest myta strumieniem wody pod ciśnieniem z węża, aby usunąć z warstw nagromadzonego kurzu i brudu na niższych poziomach.
Dodatkowe nawożenie
Aby uzupełnić płodność gleby, na której rosną krzewy, przeprowadza się coroczne nawożenie.
Pierwszy górny opatrunek wykonuje się wczesną wiosną, kiedy pojawiają się pierwsze młode pędy. Obejmuje on nawozy mineralne, których liczba jest wskazana dla jednego krzaka:
Uzyskuje się głębokość aplikacji nawozów mineralnych do gleby o 10-15 cm przez podlewanie zwykłą wodą, w którym dodaje się gnojowicę lub dziewanny.
Drugie karmienie będzie potrzebne w środku lata w postaci nawozów mineralnych rozpuszczonych w 10 litrach wody:
Przycinanie
Jeśli nie przycinacie, wysokość bzu może być dość duża: od 2 do 4 metrów. Na terenach podmiejskich takie krzaki zajmą dużo miejsca, dlatego konieczne jest usuwanie młodych pędów każdego roku, wycinanie pędów, które rosną poniżej gałęzi głównej korony, słabych i suchych gałęzi - tak powstaje korona. Wysokość rośliny jest regulowana przez kilka lat, ścinając gałęzie wiosną, aż pączkują pączki, skierowane pionowo, aby rosły. Lilak zwykle toleruje takie przycinanie, stale wypuszczając nowe pędy.
Możliwe choroby i szkodniki
Głównymi problemami bzu są liliowce i martwica bakterii.
Pokrycie liści plamami brązowego koloru wraz z ich dalszym wysychaniem w postaci zwiniętych kanalików sugeruje, że bzy uderza ciemna kopalnia. W następnym roku chore kępy prawie nie kwitną. Zagrożenie to pojawia się wraz z nadejściem lata, kiedy motyle latają, aby złożyć jaja na niższych bokach liści. Tydzień później są gąsienice. W połowie lata spadają na ziemię i zaczynają przepoczwarzać się w górnych warstwach gleby.
Głębokie, głębokie do 20 centymetrów kopanie wiosną i jesienią pomaga w rozwiązaniu tego problemu, wraz z koniecznym odwracaniem głębokich warstw ziemi. Jeśli uszkodzenie liści jest nieznaczne, należy je usunąć i spalić.
Bakteryjna martwica pojawia się na początku sierpnia. W tym przypadku liście stają się szare, a pędy stają się brązowawe. Choroba ta może być przenoszona przez podlewanie, z owadów, wraz z sadzonkami, z urazami. Patogen poza sezonem jest w pędach pacjentów i suchych opadłych liściach.
Aby pokonać tę chorobę, będzie to możliwe tylko w przypadku szybkiego usunięcia zaatakowanych liści, przycinania chorych pędów z ich późniejszym spaleniem. Krzewy, na które wpływ ma ponad 40%, muszą zostać wyrwane z korzeniami i spalone.
Contents