Cechy perlitu i wermikulitu: podobieństwa i różnice

Spośród wielu nowoczesnych nawozów, perlit i wermikulit nie są ostatnimi w uprawie kwiatów. Do niedawna niewiele osób wiedziało o możliwości wykorzystania tych materiałów do tych celów, ale dziś można je bezpiecznie kupić w każdym kwiaciarni.

Pomimo tego, że perlit i wermikulit dla roślin są bardzo podobne, wciąż istnieje różnica, a teraz dowiadujemy się, który.

Czym jest perlit?

Przed przystąpieniem do porównania perlitu i wermikulitu, należy rozważyć każdy z materiałów osobno.

Perlit jest skałą pochodzenia wulkanicznego i jest uważany za bardzo przydatny minerał.

W momencie kontaktu z lawy ziemi, albo lepiej powiedzieć od razu po schłodzeniu formuje się nazywa Obsidian minerał, który później nawilżona gruntowych. Otrzymany wodorotlenek obsydianu to perlit.

Najszersza dystrybucja tego materiału znajduje się w branży budowlanej, gdzie służy do izolacji akustycznej i cieplnej, a także zmniejsza zagrożenie pożarowe. Często przed bezpośrednim użyciem perlitu jest obróbka cieplna w specjalnych piecach, gdzie pod wpływem wysokich temperatur pęcznieje (jak prażona kukurydza).

W rezultacie otrzymujemy agroperlit, reprezentowany jako jednolity materiał sypki. W rolnictwie najczęściej używany jest do ściółkowania gleby, ale w uprawie kwiatów w pomieszczeniach był doskonałą alternatywą dla piasku.

Jak wygląda perlit w przypadku kwiatów? W rzeczywistości jest to łatwe do opisania, ponieważ rozwinięty perlit, podobnie jak opisany wermikulit, jest bardzo podobny do zwykłego piasku. Skład chemiczny perlitu jest prawie identyczny z piaskiem, ponieważ opiera się na krzemionce (IV).

Nie jest tajemnicą, że bez udziału piasku przygotowanie wielu mieszanek glebowych nie jest możliwe, ponieważ jego obecność w glebie zapewnia dobrą przepuszczalność powietrza. Oznacza to, że przy uprawie roślin o słabym systemie korzeniowym, w tym kwiatów w pomieszczeniach, będziesz miał znacznie mniej problemów.

Jednak pomimo wszystkich pozytywnych aspektów, piasek budowlany nie będzie bardzo przydatny dla roślin. Dlatego eksperci zalecają stosowanie w uprawie kwiatów tylko materiałów gruboziarnistych, chociaż mieszkańcom miejskich metropolii trudno jest je znaleźć.

Naturalną alternatywą dla takiego piasku jest perlit, ponieważ jest chemicznie obojętny i nie absorbuje wilgoci, a zatem jego główną funkcją jest poluzowanie gleby, ale nie więcej. Z wykorzystaniem tego materiału, problem tworzenia się skorupy w górnej części gleby znika, co często pojawia się w wyniku zbrylania się ziemi (wystarczy przelać nad powierzchnię perlitu).

Wśród wad tej zastępczego piasku odzyskuje niski ładunek dodatni, w wyniku czego materiał ten nie jest zdolny do wiązania i akumulacji pierwiastków z gleby, choć często nie jest wymagane.

Inną charakterystyczną cechą aktów perlitu jak jej lekko zasadowym reakcji, który zdecydowanie powinien być uznane kiedy uprawy roślin, które wymagają wysokiej kwasowości podłoża (na przykład wśród mieszkańców pokoju - to gardenii i azalie). Pod innymi względami objętość stosowanego perlitu musi odpowiadać ilości piasku, to znaczy rośliny o słabych korzeniach, które wymagają bardziej luźnej gleby, będą potrzebowały więcej perlitu.

Nie możemy powiedzieć, że rośliny o silnym systemie korzeniowym dobrego życia w gęstym i uciemiężonego ziemi, ale z ilością materiału opisanego w podłożu można łatwo zmniejszyć.

Perlit jest doskonały do ​​ukorzeniania sadzonek, a kiełkowanie jest możliwe nawet w czystej postaci materiału.

Jednak w większości przypadków hodowcy kwiatów stosują mieszankę perlitu z torfem lub torfowcem.

Ponadto jest często używany do kiełkowania nasion, ponieważ po zmieszaniu przyczynia się do bardziej równomiernego rozłożenia ich na ziemi. Możliwe jest dodanie dodatkowych nasion do tego materiału.

Kiedy wodny zakorzenienie perlitu pomaga uniknąć ich rozpad, a gdy rośnie na perlitu sadzonki kwiatów i warzyw, upraw są znacznie mniej prawdopodobne chorób grzybiczych (np zgniliznę kapustnych).

Ze względu na wysoki poziom bezwładności, materiał ten jest często stosowany w hydroponice, gdzie jest również stosowany zarówno w czystej postaci, jak iw połączeniu z wermikulitem.

Czym jest wermikulit?

Wermikulit jest minerałem należącym do grupy hydromica. Jest to materiał przyjazny dla środowiska (praktycznie sterylny), który nie zawiera ciężkich ani toksycznych substancji. Należy również zauważyć, że nie podlega rozkładowi ani rozkładowi (który często jest spowodowany działaniem mikroorganizmów) i nie jest korzystnym środowiskiem dla gryzoni i owadów.

Na zewnątrz wermikulit jest materiałem, z którego w wyniku otrzymuje się towarowy wermikulit, reprezentowany przez jasnoszarą rudę i naprzemiennie z dużymi frakcjami czystej miki. Jego duże, średnie i nawet małe frakcje są wielowarstwowym materiałem, który nadaje się do różnych mieszanin.

drobnych cząstek rudy, takich jak piasek lub pyłu, ale w ogólności mogą być nazywane źródłem, pierwiastki chemiczne, które wraz z upływem czasu (w zależności od dostępności specjalnych warunków geograficznych) są utworzone płytowych kryształów miki.

Ruda przetwarzana jest w skupieniach roślin, gdzie pobierana jest czysta rodzima mika, a następnie sortowana i przesyłana do wykorzystania w przemyśle elektrycznym. Pozostały materiał przesyła się do dalszej obróbki hydrotermicznej w piecu przenośnikowym (podgrzanym do 1400 stopni Fahrenheita).

W rezultacie frakcje rudy są spęczniałe i warstwowe, zmieniając się w różne postacie, przypominające wyglądem wermiszel. W przyszłości cała powstająca masa jest kruszona i staje się bardziej podobna do płatków o różnych rozmiarach: od pyłu do wielkości monet.

Wermikulit otrzymany przez wypalanie, który ma nazwę agrovermiculitis, - porowaty, lekki i luźny materiał z płatkami o nieregularnym kształcie. Zawiera wiele użytecznych mikroelementów dla roślin, między innymi magnezu, wapnia, glinu, potasu, żelaza i krzemu.

Należy zauważyć, że różnica między perlitem a wermikulitem polega właśnie na obecności mikroelementów w tym ostatnim. Niemniej jednak większość tych cząstek znajduje się w trudno dostępnym stanie, dlatego wermikulit nie może być uważany za głównego dostawcę wszystkich niezbędnych składników odżywczych dla roślin.

Wysoka pojemność jonowymienna wermikulitu pozwala mu zatrzymywać dodatnio naładowane jony magnezu, potasu i innych pierwiastków nawozów wprowadzanych do gleby i stopniowo podawać je roślinom.

Opisany materiał jest inny i ma wystarczająco dużą pojemność wilgoci, ponieważ gdy jest mokry, zachowuje ciężar pięciokrotny.

Wspólną cechą perlitu i wermikulitu dla kolorów jest możliwość wykorzystania na wiele sposobów: w czystej postaci (na przykład do ukorzeniania sadzonek lub kiełkujących nasion) oraz w składzie innych mieszanek.

Wermikulit, chroni system korzeni roślin przed wahaniami temperatury, co jest bardzo ważne dla rosnących siewek, a ponieważ jest jałowy, nie ma mikroorganizmów i grzybów, to charakteryzuje się także zdolnością do zapobiegania wygląd gniciem i chorób grzybiczych. Sadzonki umieszczone w agrovermiculitis zapuszczają korzenie i wypuszczają potomstwo.

Ta właściwość sprawiała, że ​​materiał ten był idealnym składnikiem mieszanek ziemnych w różnych proporcjach (do 50% podłoża gruntowego), a luźność, porowatość i wilgotność gleby zawsze powracały do ​​normy.

Ze względu na neutralną kwasowość (pH), wermikulit znacząco zmniejsza kwasowość podłoża gruntowego i spowalnia proces jego zasolenia.

Te pozytywne właściwości materiału pojawia się i przechowywania zimą roślin bulwiastych, ponieważ niska przewodność cieplna materiału pozwala utrzymać równowagę ciepła wokół żarówki, przy zachowaniu normalnego wymiany gazu. Żarówki umieszczone w materiale nie gniją, a infekcja grzybicza nie będzie miała na nie wpływu.

Jaka jest różnica między perlitem a wermikulitem

Szczegółowy opis uważa perlit i wermikulit i zapoznaniu się z ich składu i właściwości, można zauważyć pewne wspólne niuanse (na przykład, przy użyciu obu materiałów mieszaniny gleby nie będzie ciasto, a na powierzchni podłoża, nie tworzy skorupę), lecz nie oznacza to, że są one identyczne .

Studiując cechy perlitu i wermikulitu i decydując, co jest najlepsze dla kwiatów, przede wszystkim należy zwrócić uwagę na główne różnice: ciemniejszy kolor wermikulitu i jego zdolność do akumulacji i powolnego uwalniania minerałów i wody. Dlatego, mając pierwszeństwo wobec tego materiału, należy zmniejszyć podlewanie roślin.

W tym samym czasie perlit opuszcza płyn znacznie szybciej, co oznacza, Częstotliwość jego wprowadzania do gleby jest wręcz przeciwnie zwiększona.

Oba materiały są pochodzenia wulkanicznego perlit - to tylko stopiony i spieniony piasek (można powiedzieć - szkło), a wermikulit zawiera w sobie również pewne dodatki mineralne.

Jeśli chcesz ukorzenić sadzonki, lepiej dać pierwszeństwo wermikulitowi. Zapewnia mniej skurczu podczas kruszenia (mniej pęknięć), gdy jest wypełniony, nie tworzy pustych przestrzeni i ma niewielkie właściwości ścierne (nie ma szkodliwego mechanicznego wpływu na korzenie).

Również w porównaniu z perlitem wermikulit charakteryzuje się mniejszą higroskopijnością i niższą zdolnością jonową. Jednak zalet perlitu również nie można zignorować, ponieważ zapewnia kapilarne rozprowadzanie wilgoci, znacznie łatwiej jest wydzielać płyn i szybciej wysycha między podlewaniem.

Zarówno perlit, jak i wermikulit mają wystarczająco dużo pozytywnych cech, co czyni je dobrym wariantem podłoża dla kwiatów w pomieszczeniach, ale tylko ustalając różnicę między nimi, można dokonać właściwego wyboru w każdej pojedynczej sytuacji.