Ciasta i ciastka z olejem to najrozmaitsze odpady z głównych produkcji technicznych mających na celu przetworzenie słonecznika.

Zwykle różnica między plackiem z olejem i mączką jest znikoma, ponieważ uzyskuje się je w produkcji oleju słonecznikowego i innych produktów spożywczych.

Te produkty uboczne, dzięki dużej zawartości minerałów, witamin i użytecznych składników, nie są usuwane, ale są aktywnie wykorzystywane w rolnictwie jako pasza. Najskuteczniej i racjonalnie jest używać ich w przynętach krów mlecznych, których zdrowie w dużym stopniu zależy od ilości spożywanego białka.

Zawarte w nich składniki, aminokwasy i białka mogą konkurować z drogimi paszami z upraw zbóż. Jednocześnie zawartość błonnika ma pozytywny wpływ na strawność żywności przez zwierzęta gospodarskie i ptaki. Ale pomimo widocznej tożsamości tych kanałów, istnieją między nimi różnice. Dlatego, dla ich prawidłowego użycia, przede wszystkim należy zrozumieć, czym jest posiłek i jaka jest jego specjalna cecha. Jednak nie mniej istotną kwestią jest różnica między ciastem a mączką.

Co to jest ciasto z oleju słonecznikowego

Okazało się, że odpady z głównej fabryki przetwarzania słonecznika doskonałe jedzenie, wynikające z prostego przetwarzania wtórnego. To taki dodatek do paszy to ciasto. Ale co to jest ciasto z nasion słonecznika i jakie to jest karmienie, nadal trzeba zrozumieć.

Otrzymuje się go w wyniku zmiażdżenia nasion słonecznika na etapie ich przędzenia i ten szczątkowy produkt słusznie uważa się za jeden z najważniejszych i najcenniejszych składników prawie każdej mieszanki paszowej dla zwierząt gospodarskich i ptaków.

Ciasto z oleju słonecznikowego, którego stosowanie jest możliwe do karmienia bydła, drobiu, królików, owiec i wielu innych zwierząt domowych, charakteryzuje się wysokim stężeniem białka, surowego tłuszczu, błonnika i innych składników.

Wynika to z jego składu i wartości odżywczej produktu, metabolizm zwierząt gospodarskich jest lepsza i znacznie przyspieszone zestaw masy tkanki tłuszczowej i wzrost zwierząt. Połączona pasza z dodatkiem produktów przetwarzania słonecznika ma większa wartość energetyczna niż kompozycje paszowe zboża.

Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że ciasto jest przetwarzane, a zatem jakość produktu końcowego zależy bezpośrednio od początkowej jakości przetworzonych nasion słonecznika.

Opis mąki słonecznikowej

Ostatnio rośnie popularność pokarmów roślinnych, wśród których jednym z głównych miejsc jest mąka słonecznikowa. Jednak wiele osób wciąż zadaje pytanie: “Mączka słonecznikowa: co to jest?”.

Mączka słonecznikowa – produkt, który jest jednym z najcenniejszych pasz powszechnie stosowanych w konkretnym obszarze rolnictwa. Jego użycie pozwala w dużym stopniu w celu zwiększenia tempa hodowli zwierząt domowych i ptaków.

Często ten pokarm można podawać żywym zwierzętom nie tylko w czystej postaci, ale także jako składnik wieloskładnikowych mieszanek paszowych.

Ale czym jest schrot? W najbardziej powszechnej formie definicji jest produkt głównej produkcji przemysłowej olej słonecznikowy. Jest typowa i smakowa, czyli przetworzona termicznie żywność.

Zewnętrznie ten pokarm jest prezentowany w postaci granulek i / lub placerów o charakterystycznym, charakterystycznym aromacie.

Skład mączki słonecznikowej jest wieloskładnikowy i obejmuje błonnik, naturalne białka, fosfor, potas, witaminy i wszelkiego rodzaju minerały i dodatki. Warto zauważyć, że jest to szczególnie wartościowy pokarm zawierający ponad 35% surowego białka, mniej niż 15% łuski, nie więcej niż 1,5% tłuszczu.

Wraz z tym występuje niedobór lizyny, chociaż łatwo jest go zrekompensować wysokimi stężeniami witaminy B i E. Między innymi ten pokarm jest wyjątkowo bogaty w niacynę, cholinę, kwas pantotenowy, pirydoksynę.

Podsumujmy różnice:

Teraz, gdy wszyscy mają pojęcie o tym, czym jest śruta słonecznikowa, należy zauważyć, że te dwa produkty mają pewne różnice, z góry określone głównie sposobem ich wytwarzania.

Większość rozbieżności między powyższymi produktami jest w ich skład i metoda wtórnego przetwarzania odpady produkcyjne.

We współczesnej rzeczywistości technologia głównej produkcji przetwarzania słonecznika osiąga apogeum, w związku z czym jakość surowców wtórnych różni się nieznacznie, w związku z czym różnice między ciastami i schlota są nieznaczne.

Przede wszystkim należy zrozumieć, że posiłek uzyskuje się za pomocą metoda ekstrakcji, to znaczy, rozpuszczając pozostałości głównej produkcji w preparatach benzynowych, a następnie z ciasta, przez prasowanie. W związku z tym wygląd paszy również się różni.

Kolejny charakterystyczny parametr między ciastem a posiłkiem zawartość tłuszczu, co również warto wziąć pod uwagę przy ustalaniu, jaka jest między nimi różnica.

W rzeczywistości ta różnica wynika z metody produkcji, ponieważ ciasto prasowane praktycznie całkowicie zatrzymuje pozostałości tłuszczu z odpadów roślinnych głównej produkcji i może zawierać do 15%. Schrot rozpuszczony w preparatach benzynowych traci część składnika tłuszczowego podczas przetwarzania i zawiera go tylko do 2-3%.

Ponadto w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: “Jaka jest różnica między ciastem a wytłokami?”, możliwe jest zanotowanie procentowej zawartości błonnika i białka. Warto zauważyć, że ciasto zawsze zawiera o rząd wielkości więcej tych składników, a nie mniej pożywny i użyteczny pierwszy produkt.

Bez względu na różnicę między mąką słonecznikową a mąką słonecznikową, ich wprowadzenie do diety zwierząt domowych i drobiu prawie równie skuteczny (przejawia się wzrostem produkcji jaj i wzrostem tempa wzrostu młodych zwierząt gospodarskich).

Symbioza niskich kosztów tych produktów paszowych i wysoka zawartość składników i minerałów sprawia, że ​​mąka słonecznikowa i mąka słonecznikowa są nie tylko najbardziej dostępnym, ale także niezwykle skutecznym składnikiem paszy dla zwierząt gospodarskich i drobiu.
 

Uprawa indyków jest coraz bardziej popularna wśród rolników. I nic w tym dziwnego: mięso tych ptaków jest pyszne, a jajka są duże i użyteczne. Aby uzyskać te produkty, potrzebujesz zdrowego żywego inwentarza. Jak osiągnąć dobre układanie jaj indyków, powiemy dalej.

Produktywność indyka

Początek składania jaj zależy od cech dziedzicznych, masy ptaka, pory roku i oświetlenia. Po tym jak indyk zaczyna inkubować indyka, składanie jaj jest zakończone. Tylko niektóre rasy, pod warunkiem, że specjalne warunki przetrzymywania mogą być przenoszone przez cały rok.

Przeciętnie wydajność indyków może być reprezentowana przez taką tabelę.

Indyki Yaytsenosko według gatunków

Rasy domowe zaczynają składać jaja w wieku 7-8 miesięcy. Jednak wskaźnik ten jest głównie teoretyczny, ponieważ w praktyce obserwuje się aktywne układanie jaj w wieku 5-6 miesięcy.

Virginia

Czysto białe ptaki, czasami nazywane białymi lub holenderskimi indykami. Przedstawiciele tej rasy mają przeciętne ciało. Umiejętność inkubacji zostaje zachowana. Waga dojrzałego indyka wynosi 9 kg, samica – 4 kg. Kamieniarstwo na sezon – 60 jaj.
 

North Caucasian White

Najstarsza odmiana domowa, doskonale dostosowana do pastwisk na pastwiskach. Wyróżniają się wydłużonym, bardzo szerokim ciałem. Upierzenie jest grube, białe. Hodowane głównie w celu uzyskania mięsa. Samice z samców charakteryzują się mniejszymi wymiarami i rzadszym piórem głowy z doskonale owłosioną szyją.

Średnio żywej wagi indyka waha się od 6 do 7 kg, indyk – od 12 do 15 kg. Składanie jaj rozpoczyna się w wieku 9-10 miesięcy i trwa przez pół roku. W tym czasie z indyka można uzyskać 90-160 (rekordy-180) jaj o wadze 85-100 gramów.

Brąz szerokie chested

Przedstawiciele tej rasy należą do największych indyków. Obszar piersi u tych ptaków jest dobrze rozwinięty (stanowi 30-35% samej tuszy).

Waga żywych samców osiąga 14-16 (czasami – 18) kg. Średnia waga samicy to 8-9 kg. Wydajność indyka wynosi 55-70 jaj na sezon. Średnia masa jaj wynosi 80-85 g.

Moskiewski Brąz

Wydaje się, że w regionie moskiewskim opiera się na szerokich klatkach z brązu, północnokaukaskich i regionalnych indyków brązowych. Rasa wyróżniała wysoka witalność, wytrzymałość, zdolność przystosowania się do warunków pastwiskowych i praktyczność.

Żywa waga mężczyzn – 15-16 kg, samice – 7-9 kg. Liczba przenoszonych jaj wynosi 80-90 sztuk w sezonie. Średnia masa jaj wynosi 85-90 g.

BIG-9

Odmiana odporna i nadwagą, która nie wymaga specjalnego wysiłku w uprawie. Swobodnie dostosowują się do każdych warunków i charakteryzują się doskonałymi wskaźnikami mięsa. BIG-9 łączy wysokie cechy rozrodcze z szybkim przyrostem masy i niskimi kosztami paszy.

Waga żywego dorosłego indyka wynosi 20-21 kg, indyk – 11-12 kg. Składa 110-120 jaj na sezon.

BIG-6

Najbardziej wymagająca rasa, wyróżniająca się doskonałą wydajnością i prekwilnością mięsa, należy do wagi ciężkiej. Przedstawiciele BIG-6 – masywni, o skromnym rozmiarze i krępym ciele. Pokrowiec na piórko jest biały, bujny.

Dorosłe samce ważą 20-25 kg, samice – 9-10 kg. Przestań rosnąć w wieku 100 dni. Składanie jaj – 90-100 sztuk na sezon.

Khidon

Ta hybrydowa rasa przyszła na naszą ziemię pod koniec XX wieku z Holandii. Charakteryzuje się wczesnym zbiorem masy. Średnia waga indyków wynosi 18-20 kg. Wydajność samic wynosi 90-100 jaj na sezon.

Tikhoretskaya czarny

Ta hybryda została uzyskana na Terytorium Krasnodarskim (region Tikhoretsky) od regionalnych czarnych indyków. Przedstawiciele rasy mają czarne upierzenie z ciekawym brązowym połyskiem. Różnią się manewrowością. Waga żywego samca wynosi 9,5-10 kg, indyk 4,5-5 kg. Bakłażan – 80-100 jaj o wadze 80-85 g.

Uzbecki płowy

Odmiana pochodzi ze starannej selekcji uzbeckich rdzennych indyków, autorstwo należy do hodowcy drobiu N. Zolotukhin. Rasa jest doskonale przystosowana do warunków azjatyckich, więc najczęściej występuje w Uzbekistanie, Tatarstanie i regionie Północnego Kaukazu.

Wady tej rasy obejmują:

• wolny zestaw masy;
• niska produkcja jaj;
• stosunkowo niska jakość mięsa.

Wśród plusów należy zwrócić uwagę na bezpretensjonalność rufy. Ciało ptaka jest przeciętne, całkiem imponujące. Głowa jest mała, z boku wydaje się zawężona. Wtapianie jest czerwono-brązowe (stąd nazwa jest płowe). Dorosłe indyki ważą 9-10 kg, samice – 3,5-4 kg. W jednym cyklu indyk wytwarza 60-65 sztuk jaj.

Jak zwiększyć składanie jaj indyków

Zdarza się, że całkiem zdrowe ptaki, które osiągnęły już wiek składania jaj, nie zaczynają ściskać. W takim przypadku należy zainstalować dodatkowe oświetlenie. W ten sposób uzyskuje się również aktywację procesu spermatogenezy u samców, a samice zaczynają wcześniej się spieszyć.
 
Jednak składanie jaj indyków zależy od takich czynników:

• waga i rasa;
• długość światła dziennego wynosi nie mniej niż 10 godzin dziennie. Najlepsza opcja to 13-17 godzin;
• jakość i objętość paszy – powinna zawierać optymalną ilość składników mineralnych i witamin;
• komfortowe warunki – układanie powinno być ciepłe i suche. W chłodne dni należy utrzymywać temperaturę +12 … + 16 ° C i wilgotność względną 60-70%;
• świeże powietrze – pomieszczenie powinno być dobrze wentylowane;
• Ptak powinien być ograniczony do stresu – w Turcji należy zachować spokój.

Wskazówki od rolników

Doświadczony drób oferuje kilka wskazówek dla początkujących, jak zachowywać się podczas składania jaj:

1. W przeddzień rozpoczęcia składowania jaj ważne jest, aby ustanowić odpowiednie warunki dla kury. Tak więc w klatce na wolnym powietrzu temperatura nie powinna być niższa niż +10 ° C.
2. Konieczne jest również wcześniejsze zorganizowanie gniazda. Aby to zrobić, możesz użyć drewnianego pudełka (parametry – 50x70x60 cm) z suchą ziemią i położyć łóżko z suszonej trawy na dnie. W takim przypadku gniazdo powinno znajdować się w najbardziej zacisznym zakątku pomieszczenia.
3. Około 30 dni przed rozpoczęciem murowania zaleca się stopniowe zwiększanie światła dziennego dzięki dodatkowym źródłom światła, aby na początku składania jaj było 13-17 godzin.
4. Ptaki aktywnie składają jaja w okresie od 11 do 15 godzin, ale czasami zdarza się to o 8 rano. Dlatego zaleca się chodzenie indyków wczesnym rankiem lub po 16:00. Zignoruj ​​spacery nie są tego warte – może to wpłynąć na wydajność.
5. Nesushki wydają dużo energii, więc muszą się wyżywić do pięciu razy dziennie. W przewidywanym składzie zboże zawiera włókno i węglowodany. Ponadto, dieta powinna zawierać soczyste pokarmy (marchew, koniczyna, kapusta, miękka lucerna).
6. Ponieważ murowanie rozpoczyna się wczesną wiosną (i nadal nie ma świeżych ziół), do paszy dodaje się posiekane igły. I na jesienne murowane w lecie, zbierane pokrzywy, trawy i brzozy liści.

 
Podsumowując, zauważamy, że zapewniając indykom korzystne warunki, czyste pomieszczenie oraz niezbędną ilość paszy, składników mineralnych i witamin, można uzyskać nie tylko smaczne mięso, ale także zdrowe jaja i zdrowe pisklęta.

Nie zapomnij o reszcie i spacerach, w których kury nioski nie potrzebują mniej.

Recenzje z sieci

Indyki nie tolerują “sąsiedztwa”, ale preferują ciche i przytulne miejsca. Lepiej, jeśli w pokoju nie ma innych ptaków i zwierząt, w których potomstwo indyków pędzi i wykluwa się. Bardzo często o składaniu jaj indyki uczą się, gdy ptak znika bez śladu, a pojawia się kilka dni później – aby odświeżyć. Konieczne jest, aby postępować zgodnie z ptaka do zlokalizowania i transferu (jeśli to konieczne) ułożenie w bezpiecznym miejscu, ponieważ indyki gnieżdżą w krzewów, krzaków, i nie może drapieżniki pułapkę.

Dla wysokiej jakości jaj indyków w diecie ptaków musi dominować zielenie, zboża, a także żywność wzbogacona wapniem i białkiem. Zbilansowane żywienie jest najbardziej potrzebne w okresie pakowania: od stycznia do kwietnia.

Kabaniaka

http://www.lynix.biz/forum/kak-uvelichit-yaitsenoskost-indyushek#comment-259821

Aby zwiększyć składanie jaj indyków, należy zachować najlepsze warunki, bez przeciągów. Nie pozwalaj ptakowi zamarznąć. Czas jaj rośnie w dodatniej temperaturze w pokoju. Pożądane jest, by rano i wieczorem podawać zboże. A w ciągu dnia – wilgotny drobnomieszczanin ugotowany z rozdrobnionego ziarna, marchwi, kapusty, buraków lub otrębów na odpadach mlecznych. Muszą dodać kości, zmiażdżone i zmarnowane mięso, twarożek. Drobna burżuazja powinna być podawana w takich ilościach, aby ptak mógł zjeść je w ciągu pół godziny. Nakarm indyki zgodnie z harmonogramem, na czas, o ustalonych porach. Z czasem nie zapomnij o podlewaniu ptaka.

vaha1311

http://www.lynix.biz/forum/kak-uvelichit-yaitsenoskost-indyushek#comment-276919

Wolierająca hodowla królików jest uważana za najbardziej humanitarną w stosunku do zwierząt.

Świeże powietrze, przestrzeń i słońce zadowolą każde zwierzę.

Sugerujemy, aby dowiedzieć się więcej o tej metodzie hodowli królików, a także spróbować zrobić przestronną ptaszarnię dla zwierząt uszami.

Ogólne wymagania dotyczące obudów dla królików

Aby twoje zwierzęta mogły żyć wygodnie w nowym miejscu, budując ogrodzenie, powinieneś przestrzegać ogólnych zasad:

1. Budowa konstrukcji na wzgórzu. Pomoże to uniknąć zalania z powodu obfitych opadów.
2. Obudowa powinna być dość obszerna dla swobodnego przemieszczania zwierząt.
3. Wysokość ścian jest nie mniejsza niż jeden metr. Króliki lubią podbijać nowe szczyty i na pewno spróbują przeskoczyć przez płot – ważne jest, aby nie pozwolić im na to.
4. Co najmniej jedna strona w obudowie powinna być wykonana z siatki. Pomimo tego, że można użyć improwizowanego materiału do budowy ścian (arkuszy płyt wiórowych i sklejki, łupków), najlepiej jest użyć siatki metalowej, która nie będzie zakłócać przenikania światła słonecznego i świeżego powietrza do klatki.
5. Obecność małego baldachimu, pod którym zwierzęta mogą chować się przed deszczem.
6. Jeśli planujesz wypełnić podłogę betonem, a następnie przed osiedleniem się w zagrodzie królików, należy pokryć ją grubą warstwą siana i trocin. Ten miot powinien być regularnie aktualizowany.

Planowanie i obliczanie rozmiarów

Ważnym etapem przygotowań do budowy obudowy jest błędne obliczenie jej wielkości. Zatłoczenie zwierząt w jednym obszarze często jest przyczyną ich złego stanu zdrowia, zgiełku lub walk wśród mężczyzn.

Oblicz całkowity obszar w taki sposób, aby dla każdego dorosłego osoba miała 1-1,5 metra kwadratowego. m. Ponadto, po zainstalowaniu koryta i miski na napoje, w obudowie powinno być wystarczająco dużo wolnego miejsca na długie rozmyte gry.

A pijący najlepiej zainstalować kilka i rozmieścić je w różnych zakątkach – to pomoże uniknąć zmiażdżenia wśród zwierząt.

Wymagane materiały

Do zbudowania obudowy potrzebne będą następujące materiały:

• siatkowa siatka: zalecana wielkość komórek to 10×10 cm, szerokość siatki to 1,5 m;
• drewniana belka – 4 sztuki;
• mieszanina cementu, kruszywa i piasku;
• gwoździe lub drut.

Narzędzia do pracy

Narzędzia, które będą potrzebne do budowy obudowy, znajdziesz prawie każdego mistrza:

• łopata;
• piła;
• młotek.

Instrukcja krok po kroku

Po znalezieniu idealnego miejsca na pióro królika, a wszystkie materiały i narzędzia są przygotowane, możesz zacząć je budować.

Przygotowaliśmy dla Ciebie instrukcję krok po kroku, dzięki której cały proces będzie prosty i zrozumiały dla każdego hodowcy królików:

1. Zacznijmy od zalania podłogi betonowym jastrychem – więc będziesz chronić swoje króliki przed ucieczką przez ziemskie rowy. Wykop płytkiego dołu wokół całego terytorium – około 30-35 cm głębokości – i wypełnij go piaskiem. Przykryć piasek siatką, powinien całkowicie pokryć cały obszar przyszłej obudowy. W głębokim pojemniku wymieszaj wszystkie składniki jastrychu cementowego – cementu, tłucznia i piasku w proporcji 1: 3: 5. Wypełnić siatką przygotowaną mieszanką betonową, wystarczy, że będzie miała głębokość 5 cm. Po wyschnięciu jastrychu, wypełnienie studzienki grubą warstwą piasku (nie mniej niż 50 cm).
2. Następny krok – instalacja belek. Jeśli to konieczne, za pomocą piły, wytnij drewniane pręty, które chcesz powiększyć. W odległości 1,5-2 m wykopuj doły, w które później zostaną zainstalowane wsporniki. Na dnie wykopu wypełnij małą warstwę gruzu lub porowatą glinę, a końce belek są pokryte olejem lnianym – pomoże to w ochronie drewna przed gniciem. Po zainstalowaniu podpór w przygotowanych dołkach, wypełnij je dużą ilością ziemi i zniszcz ją. Zamiast gruntowania dozwolone jest odlewanie betonu.
3. Ostatnim etapem budowy ogrodzenia dla królików będzie siatki zainstalowane pręty i ich mocowanie za pomocą gwoździ lub drutu.

Bardzo wygodnie jest tworzyć małe domy w klatce dla królików, w których będą mieszkać męscy producenci, które powinny być trzymane oddzielnie od kobiet. Przydatne takie domowe i w ciąży króliki, które potrzebują prywatności podczas noszenia dzieci.

Domy można kupić w sklepie zoologicznym lub samodzielnie je zbudować. Oferujemy Ci samodzielne zbudowanie wygodnego domu dla zwierząt uszami.

Będziesz potrzebować następujących materiałów i narzędzi:

• deski;
• siatki siatkowe;
• paznokcie;
• spieniony polistyren;
• wełna mineralna lub inny materiał termoizolacyjny;
• ruberoid;
• młot;
• piła;
• łopata.

Jak zrobić ogrodzenie dla królików z siatki siatkowej własnymi rękami: wideo

Krok po kroku proces tworzenia domów:

1. Za pomocą piły wyciąć deski o wymaganych rozmiarach, połączyć je z konstrukcją w kształcie litery U. Używając gwoździ i młotka, połącz je ze sobą.
2. Wyciągnij małe zagłębienie i zainstaluj w nim strukturę desek w kształcie litery U, posypując ściany ziemią.
3. Wewnątrz konstrukcji przykryj podłogę siatką i przykryj ją spienionym polistyrenem.
4. Wewnątrz przykryj ściany wełną mineralną lub pianką polistyrenową – to ocieplenie mieszkania nie pozwoli królikom zamarznąć w chłodnych porach dnia. Następnie pokryj ściany kolejną warstwą desek.
5. Z siatki zbuduj bramę przymocowaną do jednej ze ścian gwoździami. Śruba może być gwoździem lub kawałkiem drutu. Należy pamiętać, że każde zwierzę musi mieć oddzielne wejście do swojego domu.
6. Na szczycie konstrukcji umieść arkusz materiału pokrycia dachowego.

Co powinno być wewnątrz obudowy

Po wykonaniu przestronnej ptaszarni dla swoich uszom, nadszedł czas, aby wykorzystać swoją wewnętrzną przestrzeń w sposób kompetentny.

Upewnij się, że króliki mają pojemny karmnik, w którym zawsze będzie świeżo przygotowana żywność – siano, pokrojone warzywa, świeżo skoszona trawa, a także różne suplementy mineralne i kompleksy witaminowe.

Zainstaluj pijących, najlepiej kilka. Doświadczonym hodowcom zaleca się zamocowanie całego wyposażenia wewnątrz obudowy – pijaki i karmniki nie zostaną obrócone na podłogę, a żywność nie będzie się mieszać ze śmieciami i odpadami zwierzęcymi.

Dbaj o obudowę

Utrzymanie czystości w komorze i regularne czyszczenie domów jest główną prewencją większości chorób u królików.

Aby uniknąć rozprzestrzeniania szkodliwych mikroorganizmów, co tydzień, dezynfekuj obudowę.

Aby to zrobić, użyj zarówno specjalnych leków weterynaryjnych i metod ludowych, na przykład wywar z suszonych liści wielbłądziego kolca – wieloletnia roślina znana ze swojego antybakteryjnego działania.

Nie zapomnij regularnie wymieniać wodę w miseczkach na wodę. Zwróć szczególną uwagę na badanie ściółki, na której chodzą twoje króliki. Co kilka dni dodajemy świeżą trawę lub siano i odkładamy starą i poplamioną pościel.

Pamiętaj, że sprzęt kuchenny, którego używasz do gotowania żywności dla swoich zwierząt, również wymaga regularnej dezynfekcji.

Króliki hodowlane w wolierze mają wiele zalet: zwierzęta poprawiają apetyt i nastrój, a stała aktywność ruchowa na świeżym powietrzu korzystnie wpływa na układ odpornościowy.

Pomidory to jedne z najpopularniejszych warzyw. Bez nich, być może, nie robić na żadnej działce w ogrodzie. Warzywa są bardzo smaczne, doskonale nadają się do zbioru na zimę i mają wiele przydatnych substancji. Często zakupione sadzonki mogą być słabe lub niezgodne z odmianą, którą chcesz kupić. Ale sadzonki pomidorów mogą być uprawiane na własną rękę. W artykule przedstawiono podstawowe zasady uprawy pomidorów poprzez hodowanie sadzonek z nasion.

Jak przygotować nasiona pomidora przed sadzeniem

Pomidory są sadzone w otwartym terenie przez sadzonkę, a ich uprawa w domu może być wykonywana przez wszystkich. Z pewnością będzie to wymagało czasu i wysiłku, ale będziesz pewien, że otrzymasz w końcu. Większość ludzi do uprawy sadzonek zbiera nasiona z dojrzałych owoców, które im smakują, suszy je, a przed posadzeniem moczy się przez kilka dni. To cały proces.

Jednakże, jeśli chcesz wyhodować dobre, silne sadzonki, odporne na choroby i dające bogate zbiory, nasiona muszą być przygotowane przed zasiewem. Ta procedura przebiega na kilku etapach:

• suszenie;
• wybór nasion;
• dezynfekcja;
• moczenie;
• kiełkowanie;
• hartowanie.

Nasiona należy pobrać z dojrzałych owoców nieuszkodzonych przez choroby i szkodniki. Powinny być suszone przez kilka dni w dobrze wentylowanym i oświetlonym pomieszczeniu (unikać bezpośredniego światła słonecznego). Aby wybrać najlepszy materiał do sadzenia, nasiona należy zanurzyć na kilka minut w roztworze soli. W celu przygotowania łyżeczki soli stołowej miesza się w szklance wody i wlewa przez 10 minut. Następnie nasiona są opuszczane do wody: te pływające powinny zostać usunięte, ponieważ są puste lub przesuszone i nie nadają się do uprawy sadzonek.

Po pobraniu próbki nasiona są pakowane w saszetki i przechowywane w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej. Jeśli nasiona były przechowywane na zimno, miesiąc przed ich posadzeniem, zaleca się, aby kilka dni zostało rozgrzane na baterii w produktach z tkaniny.

Główna liczba chorób pomidorów zakorzenia się na nasionach i może istnieć tam przez długi czas, niezależnie od warunków klimatycznych. Dlatego Zaleca się dezynfekcję materiału przed sadzeniem. Aby to zrobić, nasiona zanurza się na 15 minut. w 1% roztworze nadmanganianu potasu lub przez 7 min. w 3% roztworze nadtlenku wodoru, wstępnie ogrzanego do 40 stopni.

Aby zmiękczyć skórę nasion i ułatwić ich kiełkowanie, materiał nasadzeniowy przed siewem musi być moczony przez 10 godzin w wodzie w temperaturze pokojowej. Nasiona rozprowadza się w kawałku gazy i zanurza w pojemniku. Ilość wody powinna być o 30% mniejsza niż objętość nasion. Po pięciu godzinach konieczna będzie zmiana wody.

Aby przyspieszyć kiełkowanie, nasiona zaleca się kiełkować przez pięć dni w wilgotnym spodku spodka w temperaturze 20-22 stopni.

Aby upewnić się, że sadzonki są odporne na zmiany temperatury, zaleca się stwardnienie nasion w nocy. Ponadto taka sadzonka rozkwitnie wcześniej i przyniesie o wiele więcej plonów. W tym celu nasiona pojawiają się na noc w lodówce (temperatura powinna wynosić od 0 do +2 stopnie), aw dzień przechowywane w temperaturze 20-22 stopni. Manipulacja odbywa się kilkakrotnie.

Wybór i przygotowanie gleby

Sadzonki pomidorów nie są bardzo wymagające na glebie. Gleba do sadzonek pomidorów w domu może być zakupiona lub przygotowana niezależnie. Przy zakupie należy preferować glebę torfową.

Aby samemu przygotować glebę, musisz wziąć gliniastą ziemię i dodać trochę próchnicy, kompostu. Sadzonki będą dobrze rosły na luźnej ziemi. W tym celu do mieszaniny można dodać torf lub trociny.

Do sadzenia nasion stosuje się także substrat koksu. Zawiera wiele składników odżywczych, zapobiega gniciu wzrostu, sprzyja rozwojowi potężnego systemu korzeniowego.

Pojemnik do uprawy sadzonek

Wybór pojemnika na rosnące sadzonki ma niewielkie znaczenie. Nasiona można wysiewać w tego typu naczyniach:

• skrzynie do sadzonek;
• tace, kasety;
• doniczki do sadzonek;
• torfowe tabletki lub garnki;
• jednorazowe kubki.

W takim przypadku każda opcja ma swoje wady i zalety. Pudełka, tace i kasety są wygodniejsze i bardziej ekonomiczne. Mogą rosnąć dużą liczbę sadzonek, jednocześnie dbając o wszystkie kiełki. Ponadto, w przypadku którego taka zdolność może być łatwo przeniesiona do innej lokalizacji. Nie zajmują dużo miejsca i za cenę będą tańsze. Jednak płytkie zbiorniki nadają się do sadzenia tylko do momentu pobrania. W głębokich szufladach i tacach dorosłe pędy mogą zaplątać się w korzenie, wtedy bardzo trudno będzie je oddzielić bez uszkodzenia. W przypadku uszkodzenia sadzonki długo się uspokoją lub mogą zniknąć. Z tych opcji najlepiej wybrać tace z partycjami lub kasetami.

Doniczki do sadzonek i jednorazowych kubków to najlepsza opcja spośród tanich. W nich sadzonki można hodować aż do przeszczepienia na otwarty grunt. Jednak takie pojemniki zajmują dużo miejsca i nie są zbyt wygodne, jeśli sadzonki wymagają przeniesienia w inne miejsce. W dolnej części zbiorników siewu muszą znajdować się otwory drenażowe.

Pigułki z torfu są idealnym rozwiązaniem. Przyczyniają się do rozwoju silnego systemu korzeniowego w pędach, zapobiegają rozkładowi siewek. Jednak taka przyjemność nie jest tania.

Siew nasion pomidora do sadzonek

Wysiew nasion pomidora do sadzonek powinien odbyć się w dniach 15-20 marca. Pierwsze sesje pojawią się za tydzień. Kolejne dwa miesiące miną przed kwitnieniem pomidorów wczesnej odmiany i tydzień będzie wymagany, aby przywrócić roślinę po nurkowaniu. Na początku czerwca sadzonki będą gotowe do sadzenia w otwartym terenie.

Przed sadzeniem gleba powinna być lekko mokra. Nasiona są zakopywane w glebie nie więcej niż 1 cm i w odległości 5 cm od siebie. Następnie pojemnik powinien być przykryty folią lub szkłem. Po wysianiu naczynie należy umieścić w ciepłym miejscu o temperaturze około 25 stopni. W tych warunkach pędy pojawią się po tygodniu.

Pielęgnacja i hodowla sadzonek pomidorów

Po pojawieniu się pędów siewki należy przenieść do oświetlonego i chłodnego pomieszczenia. Reżim temperatury powinien wynosić od +14 do +16 stopni. Pokój jest jasny. Jeśli takiego nie ma, możliwe jest zaaranżowanie oświetlenia łodyg za pomocą lamp.

Po tygodniu temperatura powinna być nieznacznie podniesiona do +20 stopni, aw nocy obniżona o kilka stopni. Aby to zrobić, możesz otworzyć okno, ale nie zezwalaj na wersje robocze.

Posypanie sadzonek pomidora do uprawy w domu powinno być umiarkowane i przeprowadzane w temperaturze pokojowej. Dopóki nie pojawi się pierwszy dobry liść, gleba jest lekko spryskana wodą, gdy staje się całkowicie sucha. Po pojawieniu się podlewania liści wykonuje się raz w tygodniu, a po utworzeniu pięciu dobrych liści sadzonki są podlewane co 3-4 dni.

Nurkowanie sadzonek pomidorów

Nurkowanie polega na przeszczepianiu sadzonek do oddzielnych pojemników. Przyczynia się to do powstania systemu korzeniowego. Występuje wzrost bocznych korzeni, poprawia się odżywianie rośliny. Sadzonka staje się silniejsza i łatwo osiądzie w otwartym terenie, przyniesie dobre zbiory.

Wytrawianie sadzonek pomidorów odbywa się dziesiątego dnia po pojawieniu się pierwszych pędów. Jednak w każdym przypadku konieczne jest podejście indywidualne. Ogólną zasadą jest, że sadzonki nurkują na drugi dzień po pojawieniu się pierwszego prawdziwego liścia.

Na kilka dni przed zbiorem sadzonki należy lekko wylać, aby łodygi można było łatwiej wyjąć. Aby wyodrębnić sadzonki z ziemi, trzeba bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić nawet słabych korzeni. Wskazane jest wykopanie ich kijem lub wykałaczką. Musisz przeszczepić głębszy pojemnik. Do tego można użyć garnków, jednorazowych półlitrowych kubków lub plastikowych butelek z odciętą szyjką.

Po zbiorze pędy są obficie podlewane i przenoszone do chłodnego miejsca z wilgotnym powietrzem. Nasiona nie powinny być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Po tygodniu sadzonki wracają do dawnego ciepłego miejsca.

Zakalivanie sadzonki pomidorów

Zaleca się hartowanie siewek, aby po zasadzeniu w otwartym terenie nie było zamarznięte, było odporne na zmiany temperatury, które często występują w lecie. Rozważmy bardziej szczegółowo, jak temperować sadzonki pomidorów.

Gdy ulica ociepla się, a temperatura osiąga 15 stopni, pojemniki z sadzonkami są wyjmowane na ulicę lub balkon. Wcześniej rośliny są podlewane. Podczas hartowania należy monitorować reżim temperatury. Gdy temperatura spadnie poniżej 8 ° C, pojemnik należy sprowadzić do cieplejszego pomieszczenia. Sadzonki należy przeprowadzać lepiej po czterech do pięciu godzinach wieczoru, kiedy słońce lekko opada. W przeciwnym razie może zostać ściśnięty. Musisz również monitorować glebę, nie powinna wysychać. Jeśli gleba jest sucha, należy ją wylać trochę. Nie pozostawiać pojemników pod bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Okres twardnienia wynosi dwa tygodnie.

Zapobieganie i ochrona siewek pomidorów przed szkodnikami i chorobami

Rosnące sadzonki pomidorów są często przyćmione przez choroby grzybowe i szkodniki. Aby nie stawić czoła takim problemom, sadzonki pomidorów powinny być traktowane fungicydami, insektycydami lub środkami ludowymi.

Najczęstsze choroby pomidorów to:

• zaraza późna;
• makrosporium;
• plamienie;
• brązowy zgniliznę
• septorioza;
• choroby wirusowe.

Praktycznie wszystkie wymienione choroby mają charakter grzybowy. Walka z nimi jest trudna. Dlatego lepiej jest podjąć środki zapobiegawcze. Należą do nich:

• okresowo poluzować glebę;
• unikać gęstego sadzenia sadzonek;
• nie napełniaj sadzonek;
• zerwać dolne, pociemniałe liście;
• Przed sadzeniem w otwartym terenie poddaj siewki 0, 5% płynem Bordeaux;
• traktuj rośliny i glebę popiołem z popiołu (garść popiołu powinna być rozproszona wzdłuż wiatru w kierunku od ciebie);
• w pierwszym nawożeniu sadzonek zaleca się dodanie niewielkiej ilości siarczanu miedzi (2 g na 10 litrów gorącej wody).

Do najczęściej spotykanych szkodników należą:

• Stonka ziemniaczana;
• wciornastki;
• mszyce;
• podudzia;
• mączliki;
• roztocza;
• niedźwiedź.

Aby zapobiec uszkodzeniu roślin przez szkodniki, konieczne jest powstrzymanie się od nadmiernego stosowania nawozów azotowych. Użyteczna jest również obróbka gleby i roślin popiołem, usunięcie dolnych pożółkłych liści. Przy pierwszych oznakach uszkodzenia sadzonek przez szkodniki, musi być leczone środkami owadobójczymi.

Teraz wiesz, jak wyhodować sadzonki pomidorów z nasion, główne tajemnice, dzięki którym możesz chronić rośliny przed niekorzystnymi warunkami klimatycznymi, chorobami i szkodnikami. Zgodność z opisanymi zasadami gwarantuje również wysoką wydajność pomidorów.

Nocne piękno to kwiat, który jest rzadki, chociaż nawet początkująca kwiaciarnia poradzi sobie z jego uprawą. Ta roślina o bardzo egzotycznym wyglądzie jest przedstawicielem rodziny niktaginovyh, która ma około 60 gatunków. Mirabilis jest również zaskoczony tym, że może być reprezentowany przez wiele kolorów i jest zdolny do nadtlenku. Średnica pojedynczego kwiatu jest niewielka – 3-3,5 cm. Porozmawiamy o tym, jak ozdobić swój ogród tym pięknym kwiatem i jak uprawiać mirabilis w tym artykule.

Kiedy siać mirabilis

Mirabilis zwykle wymaga odpowiedniej uprawy, w szczególności z nasion. Zanim zaczniesz proces “karmienia” roślin, musisz wiedzieć, kiedy zasadzić kwiat. Są dwa sprzyjające okresy dla zejścia z pokładu.

Jeśli zdecydujesz uprawiać mirabilis w szklarni, następnie konieczne jest zasianie nasion na początku kwietnia w półotwartym pomieszczeniu szklarni lub szklarni. Jeśli zdecydujesz zasiej nasiona mirabilis po prostu na otwartej ziemi, konieczne jest posadzenie ich już na początku maja, kiedy gleba jest ciepła.

W przypadku metody nasion można użyć zarówno nasion zakupionych w sklepach, jak i nasion zebranych własnymi rękami po rozkwitnięciu mirabilis.

Jak przygotować podłoże do siewu

Zanim powiesz nam o sadzeniu mirabilis i jak sadzić tę roślinę z nasionami, musisz wiedzieć, jaką glebę lepiej sadzić.

Jeśli zdecydujesz się na uprawę myrrympis w otwartym terenie, zaleca się przygotowanie gleby do sadzenia jesienią, a mianowicie, aby nabyć i dodać trochę popiołu przed sadzeniem. Przyspieszy to proces wzrostu.

Najlepszą mieszanką do siewu mirabilis będzie mieszanka torfu, próchnicy / kompostu, trawy i piasku. Używaj tych składników w tym stosunku: 2 części ogrodu (ziemia z torfu) należy zmieszać z 2 częściami torfu, jedną częścią humusu i 0,5 częścią przemytego piasku suszonego. Mirabilis jest bezpretensjonalny, dlatego rośnie w niektórych ogrodnikach nawet w glebach gliniastych.

Korzystne warunki dla sadzonek

Jeśli nocna piękność wyhodowana z nasion została już zasadzona w odpowiedniej glebie, po posadzeniu jej w pierwszym etapie, teraz należy zadbać o to, aby sadzonki te były dobrze przygotowane i dały wysokiej jakości materiał do sadzenia.

Sadzonki najlepiej uprawiać w temperaturze pokojowej (18-22 stopni). Kiedy zauważysz pierwsze oznaki kiełkowania, należy je przestawić w dobrze oświetlone miejsce. Kiedy jest więcej pędów, słabsze są usuwane i zanurkowane.

Siew do sadzonek

Siew mirabilis na sadzonkach jest odpowiedzialnym pierwszym krokiem w uprawie rośliny. To musi być zrobione jasno i poprawnie, aby uzyskać zdrową roślinę.

Jak przygotować nasiona

Lądowanie mirabilis na sadzonkach rozpoczyna się od przygotowania nasion mirabilis przed sadzeniem. Nasiona o dość dużym rozmiarze, ukryte pod grubą skorupą. Do wczesnego kiełkowania przygotowuje się je przez namoczenie. Przed przystąpieniem do kiełkowania nasion należy je zdezynfekować w roztworze nadmanganianu potasu, następnie spłukać wodą i, nie dopuszczając do wysuszenia, nałożyć mokre krążki i przykryć. Najlepiej przechowuj takie nasiona w umytym pojemniku na żywność w lodówce. Będą kiełkować dość szybko, co najważniejsze, aby nasiona zawsze były w wilgotnym środowisku.

Sadzenie nasion

Mirabilis-roślina bezpretensjonalna, a proces sadzenia nasion jest dość prosty.

1. Wybrane pojemniki muszą być wypełnione podłożem do sadzenia w trzech czwartych i zapakowane;
2. Zabrudzić glebę środkiem grzybobójczym (“Fundazol”, “Maxim”, “Vitaros”);
3. W każdym zbiorniku trzeba umieścić dwa nasiona, nie trzeba ich chować;
4. Na wierzch cienką warstwą gleby;
5. Nasiona wylewa się z krawędzi i robi to w taki sposób, aby nie unosić się na powierzchni;
6. Pojemności należy przykryć plastikiem lub polietylenem i umieścić w ciepłym miejscu.

Jak widać, proces ten jest dość prosty i interesujący. Jeśli udało ci się posadzić kilka odmian, lepiej jest podpisać każdy pojemnik.

Jak dbać o sadzonki mirabilis

Sadzonki mirabilis muszą być przechowywane w ciepłym, dobrze oświetlonym miejscu i podlewane, gdy ziemia w zbiorniku zwiędnie. Pierwsze nawożenie przeprowadza się jeszcze przed lądowaniem w otwartym podłożu nawozów mineralnych do sadzonek, które zawierają elementy, które łatwo rozpuszczają się w wodzie. Sadzonki mirabilis muszą być umieszczone w jasnym miejscu w temperaturze pokojowej.

Kiedy możesz wylądować mirabilis w otwartym terenie

Możesz sadzić sadzonki po tym, jak wszystkie rośliny zakorzenią się i staną się silniejsze. Najbardziej optymalnym okresem jest początek maja, czas, kiedy nocne mrozy są w tyle. Jednak doświadczeni ogrodnicy nadal zalecają po raz pierwszy, aby pokryć sadzonki w nocy. Ważne jest, aby obserwować odległość między roślinami – co najmniej 40 cm.

Najważniejsze to zainwestować swoją miłość w każdy liść, a mirabilis stanie się prawdziwą ozdobą Twojego ogrodu.

Układ przylegający do terytorium domku często obejmuje sadzenie różnych roślin ozdobnych. Niestety, większość z nich kocha słońce i po prostu więdnie w cieniu. Ale co, jeśli większość strony znajduje się w cieniu? Odpowiedź jest prosta – posadź miodunkę. Jej kwiaty będą doskonałą ozdobą każdego ogrodu, a bezpretensjonalność pod względem opieki pozwoli Ci nie spędzać zbyt wiele czasu na tej roślinie. Wszystko, co jest wymagane od ciebie (na początkowym etapie), to wybrać i zasadzić odmianę, którą lubisz, i jak teraz o tym opowiemy.

Dekoracyjne gatunki Medunitsa

Medunitsa to wieloletnia roślina zielna, która w otwartej naturze często rośnie między drzewami i krzewami. Praktycznie wszystkie jego odmiany są połączone jedną cechą: kwiaty medinicus zmieniają odcień korony w procesie kwitnienia. Zaczynają kwitnąć na różowo, stopniowo zmieniają kolor na niebieski.

Obecnie istnieje około 15 gatunków tej rośliny, ale nie wszystkie mają właściwości dekoracyjne. Dlatego postanowiliśmy zidentyfikować tylko te, które najczęściej znajdują się w ogrodach kwiatowych.

Medlina jest czerwona. Najstarszy rodzaj tej rośliny, który może długo cię podoba w jasnym czerwonym kolorze. Kiedy rośnie w ogrodach, rośnie bardzo intensywnie, tworząc gęste pokrycie ziemi z jasnozielonymi małymi liśćmi bez plam.

Rdzeń jest mniejszy. Pomimo tego, że jest to bardzo spektakularny widok, w ogrodach jest to rzadkość. Różni się ona termofilią, choć główną cechą są niezwykłe duże liście, które zmieniają kolor (wczesną wiosną są zielone z srebrzystymi plamami, a bliżej środka lata plamy się łączą, a liść staje się całkowicie srebrzysty). Kwiat zaczyna się wczesną wiosną, dekorując ogród lub ogród purpurowoczerwonymi kwiatami.

Medynitsa officinalis. Niska (do 30 cm) roślina o wysokim stopniu odporności na mrozy (odporna na mrozy do -35 ° C). Okres kwitnienia trwa około miesiąca i rozpoczyna się od połowy maja. Na początku kwitnienia korola ma czerwony kolor i ostatecznie staje się purpurowa.

Longwinker jest długotrwały. Wysokość tej rośliny wynosi 25 cm, ale różni się od innych gatunków bardzo efektownymi liśćmi: ich górna część jest ciemnozielona z rozproszonymi srebrzystymi plamkami, a dolna – szaro-zielona. Takie rośliny są bardziej odporne na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, czego nie można powiedzieć o innych rodzajach miodówki. Kwitnienie rozpoczyna się w kwietniu. Początkowo kwitnące kwiatostany mają różową barwę, ale ostatecznie zyskują niebieski odcień.

Płucnik jest najcichszy. Ten gatunek tworzy gęste krzewy, których wysokość sięga 50 cm, pod koniec kwietnia pojawiają się duże, niebiesko-fioletowe kwiaty, a kwitnienie rośliny trwa do połowy lata. W sierpniu lub wrześniu może kwitnąć wielokrotnie, a liście pojawiają się przez cały sezon.

Cukier siodlarski (nakrapiany). Odnosi się do typu pokrywy gruntowej, a wiecznie zielone liście tworzą dość duży dywan. Wraz z nadejściem wiosny roślina zaczyna kwitnąć z mnóstwem kwiatostanów, które, podobnie jak w poprzednim gatunku, są w stanie zmienić swój kolor (w tym przypadku z karminowego na fioletowy).

Unclean Wizard (lub, jak to się nazywa, “ciemny”). Innego rodzaju roślina, która może zmienić kolor kwiatostanów podczas kwitnienia (od różowego do niebieskiego lub ciemnofioletowego). W porównaniu z innymi gatunkami ambulans jest bardziej wymagający pod względem składu gleby.

Odpowiednie lądowanie jest podstawą dobrego wzrostu

Opieka nad miodem jest oczywiście ważną kwestią, ale na początek musi być odpowiednio posadzona. Pojęcie “prawidłowego lądowania” oznacza wybór optymalnego czasu i miejsca na lokalizację miodnicy, a także przygotowanie odpowiedniej kompozycji gleby.

Optymalny czas do sadzenia

Najodpowiedniejszym czasem do sadzenia ściółki ogrodowej, tak jak i wielu innych roślin, jest początek wiosny. W tym okresie ziemia była bardziej nasycona substancjami odżywczymi i mikroelementami przydatnymi dla roślin, a brak przymrozków pozwala młodej roślinie przystosować się do nowego siedliska.

Jak wybrać miejsce do sadzenia

 
Ważną zaletą płuc przed innymi roślinami jest jej bezpretensjonalność pod względem oświetlenia. Może bezpiecznie rosnąć w cieniu lub półcieniu, a bezpośrednie światło słoneczne w ogóle jest śmiertelne. Jeśli w twoim ogrodzie nie ma takiego miejsca do uprawy miodunka, spróbuj umieścić roślinę w miejscu, gdzie będzie chroniona przed słońcem przez co najmniej pół dnia (na przykład pod zrujnowanym baldachimem drzew).

Pomimo faktu, że miodunka jest uważana za kulturę kochającą wilgoć, rośnie ona słabo na obszarach zbyt podmokłych. W takim przypadku konieczne jest wyposażenie go w wysokie łóżko.

Jak przygotować ziemię przed sadzeniem

Pelmonary nie ma wysokich wymagań dotyczących składu gleby i może rosnąć na prawie każdej glebie, chociaż wyhodowany na żyznych glebach glinowo-alkalicznych i lekko kwaśnych, będzie wyglądał szczególnie dobrze. Dlatego, jeśli w Twojej daczy znajdują się ubogie gleby, przed zasadzeniem ściółki należy użyć nawozów organicznych. Podczas sadzenia gatunków wąskolistnych nawóz nie jest wymagany, ponieważ rośliny czują się dobrze na ubogiej piaszczystej glebie.

Niemniej jednak nie oznacza to wcale, że sadzenie rośliny raz, nie musi być okresowo karmione. Jeszcze korzystniejsze alkaliczne, lekko kwaśne, piaszczyste gliny lub luźne gleby powinny zawierać humus. Dlatego pod krzakiem regularnie wytwarzaj próchnicę i karm ją co najmniej raz na sezon (Lipiec jest najbardziej odpowiednim miesiącem, kiedy nowe rośliny intensywnie rosną w roślinie). Jako odpowiednie rozwiązanie użyj nawozu mineralnego, przygotowanego z obliczeń 15-20 g na 10 litrów wody.

Nie jest tajemnicą, że miodunka rośnie lepiej w warunkach wystarczającej wilgotności, ale Poziom tej wilgotności nie powinien być zbyt wysoki, więc przed posadzeniem rośliny należy zapewnić dobry system odwadniający.

Odległość między sąsiednimi krzewami nie powinna być mniejsza niż 15 cm, chociaż gatunki podatne na proliferację, lepiej sadzić 20, 25 lub nawet 30 cm od siebie.

Podstawy opieki nad miodunką

Każda roślina przedstawia swoje wymagania dotyczące opieki nad nią, a płucne nie jest wyjątkiem w tym zakresie. Dlatego, chcąc uprawiać tę roślinę, konieczne jest zrozumienie, jak prawidłowo podlewać, przycinać, nawozić i mielić.

Podlewanie i ściółkowanie gleby

W większości przypadków lek jest leczniczy, tak często się go nazywa, nie wymaga częstego podlewania, dlatego konieczne jest jedynie wprowadzenie dużej ilości płynu do gleby w okresie suszy. Przede wszystkim brak wilgoci ma czerwony wygląd: jej duże liście tracą elastyczność i szybko więdną, a aby uratować roślinę, muszą zostać odcięte.

Wraz z nadejściem wiosny gleba otaczająca niski krzew miodnicy pokryta jest mulczem pochodzenia naturalnego: zrębki, torf, skoszona trawa lub trociny. Taki materiał pokrywający o grubości 8-15 cm uratuje górną warstwę gleby przed przegrzaniem, wyschnięciem, a także zablokuje drogę dla chwastów, a nawet posłuży jako dodatkowe zasilanie dla miodówki.

Obrzezanie

Obrzezanie mrowiska zmniejsza się do usuwania szypułek (aby nawet konopie nie pozostały) po zakończeniu okresu kwitnienia. Również okresowo odcinane i stare liście, które już dawno przestały ozdabiać busz.

Mrozoodporność rośliny

Nie można nie zauważyć i Wysoki poziom odporności miodówki na zimowe zimno. W środkowej strefie klimatycznej to nawet nie zawsze jest schronienie na zimę, ale w pierwszym roku po posadzeniu, lepiej jest pokryć pulmonariyu torf, sosnowe lub świerkowe gałęzie starych liści, stwarzając korzystniejsze warunki nie dość coraz silniej roślinę.

Medunitsa w projektowaniu ogrodu

Medunitsa – po prostu idealna opcja do projektowania ogrodu. Wielu ogrodników zasługuje na to z uznaniem najpiękniejszy kwiat wszystkich mieszkańców lasu, które często można znaleźć w ogrodzie ogrodowym. Kiedy kwitnie bloomer, tworzy się gęsty dywan, stworzony z kolorowych i jasnych kolorów.

Nie mniej atrakcyjny wygląd i miękkie krawężniki tej rośliny. Ponadto Medinitsa doskonale łączy się z różnymi krzewami. Na przykład spróbuj zasadzić płuco w cieniu pęcherzyka lub adenoidu.

Ten kwiat jest niezbędny, a na sprężynowym łóżku w połączeniu z lasem, narcyzami i krokusami, a także w klombach o późniejszych kolorach, jest idealnie uzupełniony kupeną, floksem i astilbą.

Sposoby rozmnażania miodunka

Medynica łatwo rozmnaża się wegetatywnie, ale często nie trzeba dzielić krzaków. Jest to roślina trwała, a w naturalnych warunkach proces rozmnażania odbywa się od początku kwitnienia i trwa prawie przez cały okres wzrostu. Stare części kłącza ostatecznie giną, a krzew zaczyna się rozpadać.

W “warunkach domowych” medlina jest propagowana na trzy główne sposoby: podział buszu, segmenty kłącza i nasiona.

W większości przypadków Dzieląc krzew, hodują cukier i miodunkę długolistną. Aby to zrobić, pod koniec sezonu należy oddzielić kilka części od nerek na każdym z nich. Następnie “kawałki” sadzi się w przygotowanej glebie na głębokość 4 cm.

Podczas dzielenia kłącza można zachować wszystkie odmiany bylin. Na początku wiosny krzak jest wykopywany, a następnie dzielony na części i przycinany. Otrzymaną część zapotrzebowanie roślin na ziemi w odległości nie mniejszej niż 30 cm od siebie, i nie należy pamiętać, że powinny one być sadzone na tej samej głębokości, w którym roślina jest przed podziałem. Jeśli na początku wiosny nie miałeś czasu, aby podzielić kwiat, można to zrobić na początku jesieni, gdy tylko przestanie kwitnąć. Dzieląc kłącze najczęściej propaguje się gatunki lecznicze, czerwone, łęgowe i wąskolistne.

Stosując metodę rozmnażania nasion, trudno będzie zachować odmianę w jej czystej postaci. Zapylenie odbywa się krzyż, więc jeśli jesteś skłonny do eksperymentowania, można siać miodunka na swoim terenie, w wyniku czego można uzyskać wystarczająco dużą paletę różnych kolorach, i jest prawdopodobne, otrzymasz unikalną instancję.

Stabilność miodówki na szkodniki ogrodowe

Innym pozytywnym aspektem w uprawie miodnicy jest to praktycznie nie jest podatny na choroby i najazdy szkodników, a jedynym niebezpieczeństwem, które może zagrozić twojej roślinie, są ślimaki i ślimaki, jedzące liście miodowca. Uwielbiają mocno nawilżoną glebę, dlatego gdy podlewanie roślin stanie się zbyt obfite, obok kwiatów pojawią się nieproszeni goście.

W walce z nimi pomogą metody agrotechniczne, zapewniając ostrożne przetwarzanie i oczyszczanie gleby z chwastów, jak również punktowe przycinanie roślin w celu uniknięcia zgrubienia nasadzeń.