Kiedy ogrodnik nie można nawozić ogród z nawozów organicznych, mieć poparcie nawozem uniwersalnym o szerokim spektrum działania „Plantafol” ( „Plantator”), należy rozważyć jego skład i jego wykorzystania w ogrodnictwie.

Plantafol: opis i skład chemiczny

Połączony kompleks mineralny “Plantafol” jest odpowiedni dla wszystkich rodzajów roślin warzywnych, technicznych, ozdobnych i owoców jagodowych, opracowanych zgodnie z europejskimi standardami jakości. “Plantafol” jest chemicznie czystym produktem całkowicie rozpuszczalnym w glebie. Składa się z azotu, fosforu, potasu i wielu pierwiastków śladowych, zapewniając wzrost i wysoką jakość plonu. Produkowany w postaci proszku o wadze 1 kg, 5 kg i 25 kg. Rozpuszczalny w wodzie.

“Plantator” jest wygodny ze względu na fakt, że dla każdego sezonu wegetacyjnego istnieje 5 specjalnych rodzajów nawozów, które różnią się składem i są idealne na każdym etapie rozwoju kultury:

• 10.54.10 – przewaga fosforu w kompozycji wpływa na rozwój i wzmocnienie systemu korzeniowego;
• 0,25.50 – zanim zacznie kwitnąć, należy prawidłowo uformować jajniki;
• 30.10.10 – nawożenie na początku wegetacji w mieszance dominuje mieszanina azotu azotanowego, amidowego i amonowego;
• 5.15.45 – dzięki działaniu potasu w kompozycji poprawia jakość dojrzewających owoców, zapobiega infekcjom, sprawia, że ​​roślina jest mrozoodporna;
• 20.20.20 – uniwersalny środek, odpowiedni na wszystkie etapy wegetacji.

Dodatkowe elementy mineralne, wzmacniające działanie: miedź, siarka, cynk i żelazo.

Do czego służy “Plantafol”

Najpopularniejszym rodzajem “Plantafolu” dla kwiatów i roślin ozdobnych jest 10,54.10, ponieważ poprawia czas i jakość kwitnienia.

“Plantafol” dla ziemniaków i innych roślin okopowych jest preferowany 30.10.10 i 10.54.10, ponieważ mają one bezpośredni wpływ na rozwój bulw.

Stosując nawóz “Plantafol” na ogórki, pomidory, na winogrona i inne drzewa ogrodowe i rośliny warzywne wybierz 20.20.20 i 5.15.45.

Zalety nawozu “Plantafol”

Nawóz ma wiele zalet:

• nietoksyczny;
• odpowiedni dla wszystkich rodzajów roślin;
• różnorodność składu dla różnych okresów wegetacji;
• zwiększa odporność na choroby i mrozoodporność;
• Zawiera adherent w kompozycji, co zwiększa odporność na niekorzystne warunki pogodowe;
• Wygodne stosowanie: nie ciasto i szybko rozpuszcza się w wodzie.

Instrukcja użycia: metoda i normy dotyczące opatrunku górnego

“Plantator” jako górny opatrunek używany jest dopiero po zapoznaniu się z instrukcją. Proszek w wymaganej ilości rozcieńcza się wodą aż do całkowitego rozpuszczenia. Posypać rośliny specjalnym sprayem ogrodowym lub opryskiwaczami.

• Do obróbki kamienia i granatów, w tym winogron – 20-35 g na 10 litrów.
• Uprawy polowe i techniczne – 50 g na 10 litrów.
• Wszystkie rodzaje warzyw, truskawek, malin, tytoniu – 30-35 g na 10 litrów.
• Zielne, krzewiaste rośliny i kwiaty – 15-25 g na 10 litrów wody.

 
Aby uzyskać wynik jakości, leczenie przeprowadza się co 2 tygodnie.

Po omówieniu sposobu rozcieńczania “Plantafolu” i instrukcji użycia, nie zapomnimy poznać toksyczności i zgodności z innymi lekami.

Kompatybilność

“Plantafol” jest kompatybilny z większością rodzajów herbicydów i fungicydów, nie wchodzi w konflikt z nimi i nie wytrąca się. W połączeniu na przykład z “Megafolem” lub azotanem wapnia jakościowo i ilościowo poprawia się stan plonu.

Toksyczność

Opatrunek górny odnosi się do trzeciej klasy toksyczności, co oznacza, że ​​jest bezpieczny dla ludzi i środowiska. Można używać w pobliżu zbiorników wodnych i nie izolować zwierząt domowych podczas opryskiwania.

Wykorzystując “Plantator” w ogrodnictwie jako główny nawóz i wiedząc, jak go stosować na różnych etapach wegetacji, możesz być spokojny o kondycję i jakość przyszłych zbiorów. Przy odpowiednim użyciu “Plantatora” – najlepszego asystenta letniego mieszkańca! 

“Eriprim BT” jest preparatem leczniczym o złożonym działaniu przeciwdrobnoustrojowym.

Z powodzeniem stosowany w leczeniu różnych chorób drobiu i zwierząt.

Skład, forma produkcji, pakowanie

Sproszkowana substancja w kolorze białym, możliwy jest lekki żółtawy odcień.

Skład obejmuje:

• winian tylozyny – 0,05 g;
• sulfadimezin – 0,175 g;
• trimopan – 0,035 g;
• siarczan kolistyny ​​- 300 000 jm.

Lek jest pakowany w torebki z folii polimerowej. Waga netto – 100 gi 500 g.

Właściwości biologiczne

Lek składa się z antybiotyków o różnych efektach, dzięki czemu może skutecznie zwalczać bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie. Główną substancją czynną jest tylozyna – antybiotyk, którego działanie polega na zapobieganiu powstawania własnych białek przez mikroorganizmy.

Kolistyna niszczy błonę cytoplazmy, po prostu łamie powłokę bakterii. Substancja ma miejscowy efekt przeciwdrobnoustrojowy, nie jest wchłaniana przez przewód żołądkowo-jelitowy. Pozostałe dwa składniki zapobiegają rozmnażaniu się bakterii.

Gdy lek dostanie się do organizmu ptaka, jego substancje czynne, za wyjątkiem kolistyny, poprzez żołądek i jelita są wchłaniane do krwi.

Najwyższa zawartość substancji we krwi występuje około 2,5 godziny później.

W ciągu 12 godzin po spożyciu organizm zachowuje zawartość leku wystarczającą do przeciwdziałania większości drobnoustrojów. Produkty metabolizmu są wydalane przez jelita i układ moczowy.

Wskazania do stosowania

Zastosowanie „Eriprim BT” do traktowania drobiu i zwierząt, w przypadku wystąpienia problemów związanych z układu pokarmowego, układu oddechowego i moczowo-płciowego oraz głównych chorób zakaźnych

• zapalenie oskrzeli;
• zapalenie płuc;
• colibacillosis;
• salmonelloza;
• zapalenie opryszczki;
• chlamydia.

Jest również stosowany w leczeniu wielu innych chorób zakaźnych wywołanych przez bakterie beztlenowe i tlenowe.

Dawkowanie i administracja

“Eriprim BT” podaje się doustnie. Możliwe jest użycie zarówno przez indywidualne wprowadzenie, jak i przez całą populację.

Dawkowanie w leczeniu drobiu – 150 g funduszy na 100 kg paszy lub 100 g na 100 litrów wody. Przebieg leczenia wynosi od 3 do 5 dni. Podczas okresu leczenia ptaki powinny używać tylko tej wody, która zawiera “Eriprim BT”.

Instrukcje specjalne

„Eriprim WT nie może być przypisane razem z farmakologicznymi środkami, które składa się ze składników zawierających siarkę (siarczynu sodu, ditiolpropansulfonat sodu) i witamina B 10 (PABA, PABA), znieczulających miejscowo (prokaina, benzokaina).

Jeśli organizm zwierzęcy lub drobiowy zareagował na zastosowanie leku w reakcji alergicznej, leczenie leku zostało przerwane i przepisane są leki przeciwhistaminowe, leki zawierające wapń i soda oczyszczona.

Podczas składania jaj agent nie jest przepisywany. Punktacja ptaka, który był leczony przy użyciu “Eriprim BT”, nie może nastąpić wcześniej niż w dziewiątym dniu po ostatnim przyjęciu leku.

Jeśli z jakiegokolwiek powodu ptak został wysłany do uboju przed terminem, możliwe jest karmienie jego zwierząt mięsem, którego produkty zostaną wykorzystane do spożycia przez ludzi.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

“Eriprim BT” jest dość dobrze tolerowany przez drób.

Istotne przeciwwskazania są tylko dwa:

• choroby nerek i wątroby;
• nietolerancja lub alergia na składniki leku.

Okres przechowywania i warunki przechowywania

Przechowują one “Eriprim BT” w temperaturach do +30 ° С. Miejsce przechowywania musi być suche, odizolowane od światła. Okres trwałości – 24 miesiące od daty produkcji.

Producent

Białoruskie przedsiębiorstwo “Belekotehnika” produkuje preparat.

Tak więc lek będzie przydatny dla rolników zajmujących się hodowlą ptaków do stosowania w celach profilaktycznych i do leczenia wielu chorób zakaźnych.

Igły sosnowe – unikalny naturalnym źródłem witamin i substancji biologicznie czynnych, których korzystne właściwości zostały skutecznie wykorzystane przez starożytnych uzdrowicieli i tradycyjnych uzdrowicieli od wielu lat, i współczesnej medycyny (zarówno tradycyjnych i popularnych) są stosowane w profilaktyce i leczeniu wielu chorób. Rozważmy cechy takiej aplikacji w artykule.

Opis botaniczny

Sosna – wiecznie zielona roślina iglasta, osiągająca wysokość 40 metrów, z prostym pniem i wysoką koroną. Igły sosnowe mają unikalny, leczniczy smak, są umieszczone w wiązce i mogą mieć odcień szarości do szaro-zielonego. Ich kształt jest lekko spłaszczony i zakrzywiony z jednej strony, a z drugiej jest mały rowek. Długość igieł wynosi 4-7 cm.

Co trzy lata drzewo odnawia igły, upuszczając niektóre z pożółkłych igieł wczesną jesienią. Drzewo kwitnie kobiecymi i męskimi kolorami, które prezentowane są odpowiednio w postaci różowego shishechek i szczotek na końcach gałęzi.

Po zapyleniu na wiosnę części żeńskie zamieniają się w prawdziwe szyszki, które chcemy zbierać w lesie i które zawierają nasiona przyszłych sosen.

Skład chemiczny

Igły sosnowe zawierają dużą ilość witamin, fitoncydów i innych użytecznych mikroelementów. Jednak ich liczba zależy od pory roku, miejsca, w którym rośnie drzewo, od jego wieku i gatunku. Wszystkie te czynniki są ważne, ale ogólnie jego skład chemiczny obejmuje:

• wysoka zawartość witaminy C. Wskaźniki są bardzo wysokie w zimie, gdy ilość kwasu askorbinowego wzrasta wiele razy;
• duża ilość karotenu wraz z marchewką;
• olejki eteryczne;
• witaminy z grupy B, a także P, K, H i E;
• fitoncydy;
• białka;
• garbniki.

Są to główne substancje, dzięki którym igły są tak popularne i pożądane, jednak nie wszystkie one są użytecznymi mikroelementami i substancjami biologicznie czynnymi, które są w nich zawarte.

Przydatne właściwości

Igły sosnowe są aktywnie wykorzystywane w medycynie, ponieważ jej użyteczne właściwości są bardzo skuteczne:

• przeciwutleniacz, oczyszcza organizm z efektów i gromadzenia szkodliwych substancji;
• jest silnym źródłem witamin, głównie ze względu na wysoką zawartość witaminy C i E;
• w stanie nadrobić brak tlenu w tkankach;
• ma skuteczny wpływ na układ rozrodczy kobiet i mężczyzn, rozwija życie seksualne;
• moczopędny;
• środek dezynfekujący i przeciwzapalny, może mieć działanie lecznicze w leczeniu oparzeń i owrzodzeń;
• właściwość immunomodulacyjna, która pozwala przeciwdziałać chorobom nieżydym, grypie, ARVI;
• uspokajające, w profilaktyce stanów depresyjnych, nerwice;
• eliminuje bóle w stawach, ma pozytywny wpływ na leczenie reumatyzmu, korzonków nerwowych.

Zastosowanie w medycynie

Nerki sosny w medycynie ludowej stosowany jako środek do rozcieńczania i usuwania śluzu w przypadku zapalenia oskrzeli, zwiększenie pocenia się podczas przeziębienia.

A młode pędy sosny doskonale oczyszczają krew, sprawiają, że naczynia krwionośne są bardziej elastyczne, są zalecane dla wielu chorób sercowo-naczyniowych.

Igły są aktywnie wykorzystywane w stomatologii jako główna substancja w leczeniu zapalenia jamy ustnej, chorób przyzębia, krwawienia z dziąseł.

Jest stosowany w leczeniu kaszlu, zapalenia zatok, dławicy piersiowej, zapalenia krtani, a nawet gruźlicy, astmy oskrzelowej i zapalenia płuc.

Jeśli występują problemy z pęcherzykiem żółciowym, jako dodatkowy środek do głównej terapii lekowej, stosowane są właściwości żółciopędne pędów sosny.

Stosując go w połączeniu z innymi substancjami ziołowymi, można uzyskać pozytywny efekt w leczeniu wątroby, żołądka, nerek i jelit.

Biorąc kąpiele z ekstraktem z igieł sosnowych, można pozbyć się bezsenności, złagodzić zmęczenie lub stres nerwowy – w ten sposób normalizując pracę układu nerwowego.

Używaj w kosmetologii

Igły mają właściwości odżywcze dla skóry, regulują równowagę wodno-tłuszczową i przenoszą do niej wiele użytecznych witamin. Najczęściej do zabiegów kosmetologicznych stosuje się ekstrakt z drzewa iglastego, który ma niepowtarzalny świeży zapach.

zawiera witaminy, sterole, flawonoidy, karotenoidy, fosfolipidy, kwasy organiczne, rozpuszczalne w tłuszczach, a także inne substancje, które zostały wymienione powyżej.

Wysoka zawartość chlorofilu nadaje kosmetykom działanie dezodoryzujące. Tak więc popularne produkty można nazwać mydłem, żele pod prysznic, szampony, maski do włosów z tym zapachem.

Ponadto mydło z drzew iglastych ma właściwości antybakteryjne i jest w stanie leczyć małe skaleczenia i rany na skórze.

W zapobieganiu chorobom grzybiczym paznokci i stóp ekstrakt sosny stosuje się do produkcji kremów i płynów przeciwgrzybiczych.

Szkody i przeciwwskazania

Wysoka zawartość bioaktywnych substancji w igłach może mieć odwrotny skutek i powodować pewne choroby w przypadku samodzielnego leczenia oraz niekontrolowanego i obfitego korzystania z niego. Tak więc, ze zwiększoną uwagą na temat używania narkotyków i środków ludowych na ich podstawie, należy leczyć ludzi takimi patologiami:

• nadciśnienie;
• dławica piersiowa;
• ostra postać zapalenia wątroby, upośledzona czynność wątroby;
• kłębuszkowe zapalenie nerek;
• zakrzepica.

Aplikacja wewnątrz igieł sosnowych w niekontrolowanych ilościach może powodować:

• bóle głowy;
• ogólne złe samopoczucie;
• zapalenie przewodu żołądkowo-jelitowego.

Zbieranie i przechowywanie

Zbierać gałęzie sosnowe cały rok, ale warto biorąc pod uwagę fakt, że w zimie gromadzą największą ilość witaminy C. W procesie zbioru zaleca się, aby nie zerwać igieł i gałęzi zebrać całość: tak igły zapisze maksymalną ilość składników odżywczych przez dłuższy okres .

Optymalny okres przechowywania podartych gałęzi można nazwać 3 miesiące – wtedy igły i gałęzie zaczną mocno wysychać i stracą swoją użyteczność.

Aby nie spowodować ogromne szkody dla drzewa, należy zwrócić uwagę na osłabione lub uszkodzone gałęzie, a jeśli nie jest znaleziony, można wyciąć nie więcej niż dwa oddziały z sosny. Zrób to pod kątem.

Jeśli zdecydujesz się zbierać igły sosnowe, eksperci zalecają pójście w tym celu poza miasto. Lepiej jest, jeśli jest to las z dala od drogi lub drogi, ponieważ igły mogą wchłonąć dużą ilość szkodliwych substancji, jeśli rosną w miejscu zatoru.

Aby przygotować igły, należy pominąć gałęzie sosnowe przez maszynkę do mielenia mięsa, a następnie można je zamrozić lub wysuszyć. Przechowywać przedmiot w suchym szklanym pojemniku w ciemnym miejscu.

Przepisy dotyczące przygotowywania produktów leczniczych

Ponieważ stosowanie igieł sosnowych jako środka leczniczego w medycynie i kosmetologii okazał się skuteczny przez wiele lat, istnieje wiele sprawdzonych środków ludowych, które mogą być wykonane w domu i stosowane w profilaktyce i leczeniu różnych chorób.

Przed użyciem zaleca się płukanie w zimnej wodzie. Aby zmielić, weź młynek do mięsa lub przetnij surowiec za pomocą nożyczek.

Infuzja

Napar z wody jest stosowany w leczeniu niedoboru witamin, zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli, wyczerpania, niedokrwistości, utraty siły, z długotrwałym stresem.

Do przygotowania infuzji wody wymagane będą:

• 500 ml zimnej wody;
• 2 łyżeczki. sok z cytryny.

Przygotowanie:

• napełnij litrowym słojem posiekane igliwia, zalej zimną wodą i dodaj sok z cytryny;
• zamknij bank i umieść go w ciemnym miejscu na 3 dni;
• szczep.

Weź infuzję wody na 1 łyżkę. dziennie przez 5 dni, po czym należy zrobić sobie przerwę przez kilka dni, a następnie kontynuować.

Spiralny wlew jest bardziej intensywnym lekarstwem. Jest stosowany w celu wzmocnienia odporności, zapobiegania przeziębieniom, poprawy witalności, wytrzymałości. Jednak nie jest konieczne używanie go w sposób wewnętrzny – tylko po konsultacji z terapeutą. Infuzja zewnętrzna może być stosowana jako środek antyseptyczny.

Składniki:

• 250 g igieł sosnowych;
• 500 ml dobrej jakości wódki (rozcieńczony alkohol medyczny).

Przygotowanie:

• Rozdrobnione igły z wódką;
• umieścić w zimnym miejscu (można w lodówce) na 2 tygodnie;
• okresowo trzeba wstrząsnąć zawartością i wstrząsnąć nią;
• szczep.

Weź 1 łyżeczkę. 3-4 razy dziennie przez 3 tygodnie, po czym następuje tygodniowa przerwa.

Rosół

Odwar dla zapobiegania miażdżycy i klirensu naczyń

Składniki:

• rozdrobnione igły – 5 łyżek. l.;
• łuski cebuli – 2 łyżki. l.;
• świeże dzikie jagody róży – 3 łyżki. l.;
• wrzącej wody – 1 litr.

Przygotowanie:

• owoce dzikiej róży przed pojawieniem się soku;
• wymieszać wszystkie składniki;
• zalać wrzącą wodą;
• gotować przez 15 minut;
• szczep.

Weź 100 g przed posiłkiem raz dziennie.

Rosół do poprawy widzenia

Składniki:

• zmiażdżone igły – 5 łyżek. l.;
• wrzącej wody – 2 łyżki. (400 ml).

Przygotowanie:

• zalej igły wrzącą wodą;
• pozwól mu parzyć przez 8-10 godzin, możesz całą noc;
• szczep.

Weź 1 łyżkę. l. po zjedzeniu 4 razy dziennie.

Herbata

Herbata iglasta może zaspokoić dzienne zapotrzebowanie organizmu na witaminę C o 80%.

Składniki:

• 4 łyżki. igły sosnowe;
• 500 ml zimnej wody;
• 2 łyżki. l. ocet.

Przygotowanie:

• zalać igły wodą, dodać ocet, aby wyeliminować gorycz;
• niech warzy przez 2-3 dni.

Weź 1 szklankę dziennie.

Szybki sposób wytwarzania herbaty iglastej będzie wymagał takich składników:

• 4 łyżki. l. zgniecione igły;
• 2 łyżeczki. cukier;
• 1 łyżka. wrzącej wody.

Przygotowanie:

• igieł sosnowych do dobrego zagniatania z cukrem;
• zalać wrzącą wodą i odstawić na 5-10 minut;
• przecedzić i wypić.

Maść

Najbardziej popularna jest recepta na przygotowanie maści przeciwgrzybiczej.

Składniki:

• rozdrobnione igły – 500 g;
• Masło – 200 g.

Przygotowanie:

• w szklanym pojemniku przesuwaj warstwy igieł i masła;
• szczelnie przykryj folią;
• włożyć do piekarnika, wstępnie ogrzanego do 100 ° C;
• utrzymywać kompozycję przez 5-6 godzin w piecu;
• przecedzić przez gazę;
• wlać do wygodnego pojemnika i pozostawić do ostygnięcia.

Zastosuj produkt na zewnątrz, smarując uszkodzone obszary skóry kilka razy dziennie.

Maska na twarz

Maska przeciwzmarszczkowa

Składniki:

• płynny miód – 3 łyżki. l.;
• oliwa z oliwek – 1 łyżka. l.;
• rozdrobnione igły – 3 łyżki. l.

Przygotowanie: Wymieszaj wszystkie składniki, aż uzyskasz gładkość.

Zastosowanie:

• stosować na twarz i okolice szyi, szczególnie w miejscach, w których obserwuje się zmarszczki;
• pozostaw maskę na 20 minut;
• spłucz wodą.

Możesz użyć nie więcej niż 2 razy w miesiącu.

Środki do włosów

Maska do pielęgnacji suchych i łamliwych włosów

Składniki:

• rozdrobnione igły – 2 sztuki;
• białko jaja;
• koniak (kilka kropli).

Przygotowanie:

• Uszczypnij wodę i gotuj przez 1 godzinę;
• pozostawić do ochłodzenia i przefiltrować;
• dodaj inne składniki.

Nakładaj na powierzchnię włosów przez 40 minut i wytwarzaj ciepło, owijając głowę ręcznikiem. Zmyć szamponem.

Kąpiel iglasta

Wykazano, że kąpiele poprawiają stan układu nerwowego, poprawiają napięcie, są skutecznie stosowane w celu pozbycia się nadwagi.

Składniki:

• rozdrobnione igły – 2 kg;
• wrzącej wody – 1 litr.

Przygotowanie:

• zalej igły wrzącą wodą;
• nalegać 30 minut, odcedzić.

Napar wlewa się do wanny, która musi być koniecznie ciepła. Poziom wody nie powinien sięgać serca. Polecam wziąć kąpiel przed pójściem do łóżka.

Używanie igieł sosnowych jest bardzo popularne w medycynie ludowej, dzięki swoim właściwościom użytkowym można pozbyć się wielu chorób układu oddechowego, poprawić stan naczyń krwionośnych, złagodzić stany zapalne, zwiększyć witalność, zrównoważyć witaminy, a nawet wyglądać młodziej. Jednak przed użyciem należy skonsultować się z lekarzem.

Kiedy mówimy o lawendach, mamy na myśli lawendę wąskolistną (jest angielską i prawdziwą).

Uprawa i pielęgnacja tej rośliny zostaną omówione w artykule.

Opis

Lawenda zimozielona jest wąskolistna, nasadzeń i pielęgnacji, dla których jest rozpatrywane w artykule, nieczysty wygląd, z wąskimi liśćmi i bzu spikelets kwiatów stała się stałym i popularnym mieszkańcem ogrodów i klombów. Jest ceniony za swój aromat i niezwykłe piękno podczas kwitnienia.

Osiąga wysokość jednego metra, rozwalony. Liście są wąsko szaro-zielone. Kwiaty nie są szerokie, są wyciągnięte do góry w kształcie ucha, mają różne odcienie bzu, niebieskiego, różowego. Ze względu na swój aromat ma wysoką wartość dekoracyjną. Inne właściwości – działanie antyseptyczne, to także plaster miodu, ponieważ lawenda uprawiana jest na skalę przemysłową.

Kwitnienie występuje w okresie letnim (czerwiec-lipiec).
Dzięki swojej mrozoodporności może doskonale przetrwać na naszych szerokościach geograficznych. Wymaga to jednak pewnej wiedzy i warunków. Zostanie to omówione później.

Wybierz lokalizację

Sadzenie roślin rozpoczyna się od wyboru miejsca do uprawy. I chociaż uprawa lawendy w otwartym terenie nie jest trudna, niektóre zasady muszą wiedzieć.

Oświetlenie

Roślina pochodzi z basenu Morza Śródziemnego. Potrzebujesz dużo słońca i ciepła. Wybierz otwarte obszary na wzgórzach.

Ale doskonale toleruje suszę. Roślina jest dobrze tolerowana przez warunki miejskie, więc można ją uprawiać nawet w pobliżu domu na klombie.

Gleba do uprawy

Gleba do uprawy powinna być lekka i dobrze osuszona. Ciężkie gliny i gleby o wysokiej wilgotności nie nadają się do udanego wzrostu. Dlatego należy zachować ostrożność przed drenażem i zapewnić wysoką zawartość alkaliów. Nie ma żadnych innych specjalnych wymagań dotyczących terenu.

Zasady sadzenia rośliny zielnej

Miejsce jest wybrane. Teraz pomyśl, jak sadzić. Rozważmy istniejące opcje bardziej szczegółowo.

Sadzonki

 
Zielone sadzonki mogą być stosowane w niskich temperaturach. Wiosną lub latem sadzonek długość około 10 cm cięcie. Sadzonki sadzi się w glebie lub w pomieszczeniach w doniczkach.

Wypełniacz na pierwszym etapie rozwoju może być:

• mieszanka ziemi i torfu;
• piasek z torfem;
• ziemia zmielona z wiórami drzewnymi.

Podlewanie odbywa się przez rozpylanie z rozpylacza. Liście tworzą rosę, która umożliwia podawanie roślin, ale nie nawilża podłoża. W ten sposób można uniknąć rozpadu sadzonek.
 
Zimujące sadzonki są lepsze w szklarni. Jeśli roślina zaczęła rosnąć w doniczkach, powinna być szybko zasadzona w glebie. Jeśli opóźnisz przeszczep, roślina może zamarznąć. Dlatego konieczne jest wykonywanie sadzonek tak wcześnie, jak to możliwe.
Po zimowaniu, wiosną rośliny można sadzić na stałym miejscu wzrostu.
 

Warstwy

Powielanie według warstw jest prawdopodobnie najłatwiejszym sposobem. W tym celu, tuleja jest wygięta gałęzi i stosu poziomo przygotowanej głębokości rowka wynoszącej 3-5 cm. Zroszone górna warstwa gleby i prasowania obciążenie (kamień, cegła). Do momentu ukorzenia konieczne jest utrzymanie wilgotności ziemi w pobliżu warstwy. Jeżeli krzew rośnie w bardzo nasłonecznionym miejscu, konieczne jest, aby zapewnić usunięcie cieniowania miejscu. Po kilku miesiącach w tych warunkach, oddział zakorzeni, to może być oddzielona od macierzystej i krzewów posadzonych w nowym miejscu.

Nasiona

Najtrudniejszym sposobem na uprawę lawendy jest rozmnażanie nasion, a następnie powiemy, jak uprawiać rośliny w ten sposób.
 
Nasiona muszą zapewniać okres stratyfikacji (utrzymywanie w niskich temperaturach). Wymieszaj nasiona z piaskiem i pozostaw w lodówce na 30 dni. Okresowo nie zapomnij zwilżyć opryskiwacza. Teraz wszystko jest gotowe do siewu w skrzyni lub łóżku. W temperaturze pokojowej pędy pojawiają się w ciągu miesiąca. W fazie 2-3 można zanurkować na liściach rośliny.

Zimowe pędy można sadzić w otwartym terenie. Kwitnienie z takich roślin można oczekiwać przez 2-3 lata.

Teraz wiesz, jak hodować lawendy wąskolistnej to sadzonki, sadzonki i wyrasta z nasion. Następnie dotknij zasad opieki nad tą rośliną.

Właściwa pielęgnacja lawendy wąskolistnej

Pomimo swojej bezpretensjonalności konieczna jest pielęgnacja lawendy. Poniżej opowiem Ci o zasadach opieki.

Podlewanie

Podlewanie jest niezbędne dla młodych roślin. Im starszy staje się krzak, tym mniej potrzebuje wilgoci. Ale susza nie przynosi korzyści żadnej roślinie. Dlatego podlewanie dorosłych osobników powinno odbywać się przy wysychaniu gleby. Nadmierne pocenie doprowadzi do gnicia.

Dodatkowe nawożenie

Konieczne jest również dodatkowe nawożenie młodych krzewów. Możesz zrobić nawozy potasowe na początku kwitnienia. Zachowaj ostrożność i używaj obornika i humidu.

W przypadku lawendy większość użytych mieszanin mineralnych (np. “Agricola-Fantasy”) będzie bardzo skoncentrowana. Rozcieńczyć 100 gramów do wiadra z wodą.

Pielenie i pielęgnacja gleby

Przed sadzeniem gleba musi być starannie przygotowana. Oczyść się z chwastów, drenaż. Ponadto istnieje potrzeba pielenia międzyrzędowego, hilling. Te procedury powinny być regularne. Ściółkowanie promuje wzrost młodych pędów. Lepiej jest mielić się na wiosnę i na zimę. Ale w pobliżu podstawy krzewu nie powinien być ściółkowany – zapobiegnie gniciu rośliny.

Przycinanie

Przycinanie pozwala wydłużyć żywotność buszu. Ponadto dzięki tej procedurze utworzą Państwo piękne krzewy. Pomimo faktu, że lawenda rośnie powoli, przycinanie pozwala usunąć pędy wytrącone z ogólnego budynku. Przeprowadzić go natychmiast po kwitnieniu, a na zimę jeszcze. Nie można ciąć na krótkie łodygi. Pamiętaj, aby pozostawić 4-5 młodych pędów.

Jak chronić roślinę przed chorobami i szkodnikami

Lawenda jest rzadko dotknięta przez choroby lub szkodniki. Czasami pojawia się szara zgnilizna lub pojawiają się centy.

Od szarej zgnilizny możesz się pozbyć, niszcząc chore liście.

Larwy penne nie uszkadzają lawendy. Ale ich piana ochronna psuje wygląd rośliny. Dzięki wodzie z węża można łatwo usunąć te pasożyty.
 

Schronienie na zimę

Młode rośliny i młode drzewka na zimę są lepiej pokryte folią. Stare krzaki w specjalnym schronieniu nie potrzebują. Tolerują zamrażanie. Głównym problemem jest wydostanie się pod śnieg lub wilgoć.

Aby zapobiec tłumieniu, konieczne jest odwadnianie. Możesz również pokryć rośliny gałęziami do zatrzymywania śniegu.

Aby zatrzymać osuszanie – przycinanie jesienią zielonych liści.
Jak widać, lawenda może bezpiecznie zająć miejsce w twoim ogrodzie, aby zadowolić oko i zmysł węchu. Opieka nad rośliną jest prosta i bez żadnych trudności.

Jest kilku letnich mieszkańców, którzy interesują się tylko materialnym zainteresowaniem – domem, zabudowaniami gospodarczymi, uprawami. Najbardziej kochają i doceniają piękno swojej ziemi, nie obiecując korzyści handlowych. Ale liczba bogatych ludzi, którzy mogą zapłacić za drogie materiały i pracę profesjonalnych ogrodników, za efektywne projektowanie na otwartym powietrzu, nie jest liczona w gigantycznych liczbach. Stąd prosty wniosek: można zrobić doskonałe rabaty w strefie podmiejskiej ze śmieci, w rzeczywistości materiałów, takich jak stare opony kół, wykonując całą pracę własnymi rękami.

Stare opony – nowy projekt

Spacer po miejskich dziedzińcach i docenianie ich projektu. Opony samochodowe od dawna stały się prawie obowiązkowym elementem nowoczesnego wzornictwa. Kopią w połowie w ziemi, układają się w postaci dolnej ramy drzew i innej roślinności, tworzą z nich ścieżki dla dzieci, zawieszają się jak huśtawka, malują w różnych kolorach.

Zapytaj znajomych – oni nie tylko powiedzą ci, jak zrobić klomby do kwiatów opon własnymi rękami, ale również pokażą zdjęcia potwierdzające bezwarunkową prawdziwość tych historii.

Jeśli środowisko miejskie, które jest zasadniczo ograniczone zainteresowaniami i gustami publicznymi, zaakceptowało takie sztuczki projektowe, to właściciele daczy, którzy mają osobistą przestrzeń dla wyobraźni, jak mówią, sam Bóg zarządził.

Wybór opon

Wybierając opony do przyszłego ogrodu kwiatowego, musisz wziąć pod uwagę nie tylko ich wielkość (waga, przy okazji – są też giganci, których nie można przenieść z miejsca), ale także inne funkcje, z których najważniejsze, w zakresie ułatwienia późniejszego przetwarzania, są następujące:

• opony zimowe są lepsze niż opony letnie;
• opony obce są bardziej miękkie i cieńsze niż opony krajowe.

Wybór roślin

Pierwsze łóżka planowanie kwiatów i grządek, które zostaną wykonane własnymi rękami w kraju, możemy więc spodziewać się, a następnie, aby nie tylko je podziwiać najbardziej, ale również pokazać znajomym zdjęcia z tych spektakularnych konstrukcji opony, nazywając jego gości i zaspokajaniu ich trochę próżności.

Jeśli chodzi o rośliny, wybór jest bogaty:

• kwiaty różnych odmian, w tym zastępujące się nawzajem pod względem kwitnienia;
• truskawki;
• krzewy;
• małe (choć jest to opcjonalne) drzewa.

Wykonujemy kwiatowe łóżko własnymi rękami: najprostsza wersja

Teraz najważniejszą rzeczą jest stworzenie pięknych klombów (jeśli zdecydują, że nie można tego zrobić) z opon własnymi rękami w daczy: wynik powinien być taki, że zdjęcie nie było wstydem pokazywać ludzi, znajomych i nieznajomych.

Przetwarzanie wybranej opony (był to pierwszy krok) opony rozpoczyna się od oznaczenia kolejnych cięć (będzie to drugi etap). Są bezpretensjonalni właściciele gruntów, którzy używają opon bez wstępnego przetwarzania, ale zaleca się łączenie piękna żywych roślin z czysto techniczną estetyką.

Planowane nacięcie powinno wyglądać następująco:

• Górna część pokrywy jest usuwana (nie całkowicie) i opuszczana (całkowicie) do dolnej;
• wykazując wyobraźnię i pomysłowość, linia cięcia może być falistą, złamaną, z zębami, z grzywką, itp.

Umieściliśmy trochę naszego pojęcia na temat gumy i przejdźmy do trzeciego kroku.

Będzie to proces samego wycinania:

1. Na narysowanej linii oponę dzieli się na dwie części.

2. Dolna część jest odwrócona na drugą stronę – ta część procesu jest najbardziej czasochłonna, ponieważ wymaga fizycznego stresu. Mechanizm jest następujący: wyciąć ten konwencjonalny pół autobusu kładzie się na ziemi (lub powłoki), jej krawędzie są nogi wciśnięty (iw związku z tym cały ciężar ciała), a następnie zwrócił się do środka, zaczynając od jednego miejsca (to jest najtrudniejsze) i stopniowo przyspieszone, dzięki czemu pełne koło.

Okazało się albo wazonem (jeśli był dysk), albo przyszłym kwietnikiem.

Uważny gospodarz i górna część pociętej opony nie zostaną zignorowane. Kilkakrotnie przeciął ją w środku (centymetry na 10) i wykonał kolejną klomb, kopiąc uzyskane nacięcia w glebę.

Wreszcie, czwartym krokiem w tworzeniu letniego ogrodu kwiatowego będzie przekształcenie opony samochodowej, nawet jeśli zostało już przetworzone za pomocą umiejętnego narzędzia tnącego, w piękną dekorację dla flory ogrodowej.
Ten ostatni krok zakłada:

1. Malarstwo (kto preferuje emalię, kto i farby olejne).
2. Dodawanie dodatkowych elementów dekoracyjnych (steklyshek, kamyków itp.).

Oryginalne kwietniki z opon (zdjęcie)

Pod koniec tematu podziwiamy próbki sztuki “koło-ogród”. Z dostępnych tutaj opcji możesz wybrać coś dla siebie. A osoba skłaniająca się do artystycznej i technicznej kreatywności, zdjęcia podpowiedzą własne sposoby estetycznego projektowania letniego domku.

Na świecie istnieje ponad 700 ras kurczaków, które są hodowane jako rasy mięsne i jajeczne, ale wiele z nich jest również dedukowanych do celów dekoracyjnych.

Dzisiaj rozważymy opis rasy kurcząt Araucan, która ma doskonały dekoracyjny wygląd i zapewnia ich właścicielowi jajka, które są nietypowe, jak na jajka kurze, farbują.

Tło historyczne

Uważa się, że Araucana najstarsza rasa kur, który po raz pierwszy pojawił się na kontynencie południowoamerykańskim w Chile. Wiadomo, że rasa powstała dzięki plemionom Indian Araucan, którzy osiedlili się u stóp Andów. Tworząc rasę, ludzie kierowali się wynikiem, który pozwolił uzyskać bezogonowe osobniki – koguty i kurczęta niosące jaja niebieskich i zielonych barw.

Wczesna historia samej rasy nie jest udokumentowana. W 1914 roku w Chile kurczęta znalazły hodowcę drobiu Salvadora Castello. Początkowo rasa była uważana za odrębny gatunek kur, w 1924 r. Przyjęto nazwę specyficzną Gallus inauris, ale później ustalono, że Araucana należy do gatunku kurcząt domowych.

Przez długi czas naukowcy nie mogli zrozumieć, co jest związane ze specjalnym kolorem skorup jaj tej rasy. Niektórzy wysunęli hipotezę, że kurczęta krzyżują się z dzikim bażantem, co powoduje rzadką mutację, a jaja uzyskały specjalny kolor. Fakt ten nie został potwierdzony naukowo, w związku z czym naukowcy mają tendencję do stwierdzenia, że ​​jajowód u kur niosek zawiera biliverdynę, pigment zdolny do barwienia jaj.

W Niemczech w 1965 r. Rasa została wprowadzona do niemieckiego standardu dla ptaków. W 1975 r. Powstała w Stanach Zjednoczonych karłowata rasa Araucan, aw 1984 r. Została wpisana na listę ras kurcząt stworzonych w USA.

Charakterystyka i funkcje

Jak każda inna rasa kur, Araucana ma swoją własną charakterystykę, która pozwala odróżnić osobniki tej rasy od każdej innej, więc rozważ opis wyglądu przedstawicieli, a także wyróżniające cechy koguta i kurczaka.

Wygląd

Biorąc pod uwagę, że rasa jest znormalizowana, kurczęta Araucan są tak podobne, jak to tylko możliwe. Główną cechą wyglądu ptaka jest brak kręgu ogonowego, więc wizualnie ogon na kurczakach, których nie zobaczysz. Jest to szczególna cecha dominująca, która jest koniecznie dziedziczona w procesie hodowlanym.

Ponieważ na świecie Araukany są dystrybuowane tylko zgodnie z niemiecką normą, ich opis jest traktowany jako podstawa. Jak już wspomniano wyżej, te arauzy niosące mogą przenosić jaja o zielonkawo-niebieskawych odcieniach, co jest główną cechą, dzięki której te kury stały się tak popularne w różnych częściach świata.

Araukany są obdarzone niewielką wielkością głowy, która charakteryzuje się obecnością wyrazistych wąsów o długich piórkach. Oczy zaokrąglone, pomarańczowoczerwone, średniej długości dziób, lekko zgięte w dół. Kurczaki mają mały strąk lub groszek muszlowy, małe kolczyki zwisają z uszu. Ciało jest krótkie i krępe, nie ma długiej szyi, szerokich i prostych pleców, nie rozwiniętej kości ogonowej, szerokiej klatki piersiowej, skrzydeł o umiarkowanej długości, blisko ciała. Osoby mają silne nogi, niebiesko-zielony kolor, bez piór, każda lampa ma cztery palce.

Kogut i kurczak: różnice

Rooster i kurczak rasy Araucan są bardzo podobne, co jest związane ze standardem rasy. Są przedstawiciele wagi męskiej i żeńskiej: kurczak może ważyć około 1, 5 kg, koguty rosną duże rozmiary – do 22,5 kg. Kogut ma mocniejsze łapy i dziób, który jest pochylony bardziej niż kurczak. Główne różnice między przedstawicielami płci męskiej i żeńskiej tej rasy to kolor i natura ptaków.

Kolor

Zgodnie ze standardem może to być kolor upierzenia złoty, srebrny, czarny, biały, niebieski i wszelkiego rodzaju kombinacje kolorów opisanych powyżej. Zarówno kurczaki, jak i koguty mogą mieć różne kolory i łączą kilka kolorów. Często kolor kogutów jest ciemniejszy, bardziej nasycony i może łączyć kontrastujące kolory – światło i ciemność. Ogólnie rzecz biorąc, kolor koguta wygląda bardziej interesująco i przyciąga więcej uwagi niż kolor upierzenia kurczaka.

Postać

Charakter przedstawicieli męskich i żeńskich ras Araucan jest radykalnie przeciwny. Jeżeli ludzie układają się w łatwy sposób, delikatnie, spokojnie i spokojnie dogadują się z innymi rasami, nie zwracając uwagi na siebie, wtedy koguty są bardzo sprzeczne, prześladują i walczą z rywalami, szczególnie z innymi kogutami. Roosters w tym przypadku są absolutnie nieustraszeni i bez żadnych problemów wchodzą w konflikt z silniejszymi przeciwnikami, mogą nawet atakować ludzi, jeśli czują się zagrożeni.

Dojrzałość płciowa i produkcja jaj

Dojrzewanie płciowe Araucaniego następuje w dość młodym wieku – 6 miesięcy. W tym czasie warstwy mogą zacząć przenosić jaja. Rozważane jest normalne opóźnienie rozwoju, w tym przypadku kurczęta są zdolne do rozmnażania jaj w wieku 9 miesięcy. Główną przyczyną opóźnienia w rozwoju seksualnym araukanów jest otyłość, kiedy ptaki są przejedzane i oferują wysokokaloryczne jedzenie.

W ciągu roku kury nioski mogą produkować około 180 kawałków jaj, które ważą jak jaja ras zwykłych – od 50 do 70 g.

Jaja araukanów nie mają absolutnie żadnej różnicy w smaku od zwykłych kurzych jajek, kolor ten jest nam nawykowy, chociaż hodowcy aktywnie narzucają opinię, że jaja tej rasy są bardziej użyteczne.

Instynkt inkubacji

W procesie rozmnażania instynkt inkubacji u Araucanians został częściowo utracony, co daje wiele trudności w procesie rozmnażania tej rasy. Hodowcy zauważają, że około 7 warstw w 1 próbce ma tendencję do macierzyństwa, w tym przypadku nawet do rozwoju problemu fałszywej inkubacji jaj.

Warunki przetrzymywania

Aby powstrzymać tę rasę kur, konieczne jest zapewnienie jej pewnych warunków, które pozwolą ptakowi czuć się komfortowo, co będzie sprzyjało normalnej produkcji jaj i lepszej inkubacji potomstwa.

Wymagania dotyczące kurnika

Podczas budowy kurnika należy wziąć pod uwagę charakter rasy i ograniczyć jej bliskość do innych kur. Wielkość kojca nie powinna być zbyt duża – trzy osoby powinny otrzymać jeden metr kwadratowy. Podczas układania kurnika, umieszczania w nim gniazd i gniazd, lepiej jest przymocować je do wysokości i obserwować wymiary. Konieczne jest wyodrębnienie 30 cm okoni na osobę i jedno gniazdo na 5 warstw.

Idealna podłoga do trzymania kurczaków w kurniku jest drewniana. Drzewo utrzymuje ciepło dobrze i nie potrzebuje dodatkowego ściółki, tak jak w przypadku podłóg betonowych. Taki materiał jest ekologiczny, wystarczy skonstruować podłogę z drzewa po prostu własnoręcznie. Umieść w kurniku wystarczającą liczbę karmideł i misek do picia, które od czasu do czasu powinny być myte i traktowane środkami dezynfekcyjnymi. Optymalna temperatura zawartości ptaka wynosi + 16 ° … + 20 ° С.

Chodzący podwórze

Warunkiem trzymania kurcząt Araucan jest dostępność obszernego wybiegu dla ptaków, aby w każdej chwili przejść z kurnika na obszerny obszar. Miejsce do wybiegu zaleca się ogrodzić kratką-rabitsą ze wszystkich stron, aby chronić ptaki przed drapieżnikami. Zaleca się, aby część terytorium była wyposażona w baldachim, aby latem, w czasie upałów, ptak mógł schronić się w zacienionym miejscu. Na terenie przeznaczonym na spacer należy zainstalować koryta, aby kurczaki miały nieograniczony dostęp do wody i pożywienia.

Jak tolerować zimowe mrozy

Rasa ta jest dobrze tolerowana przez mrozy, łatwo wytrzymuje spadek temperatury do -6 ° C. Przy takiej pogodzie araukanie mogą swobodnie chodzić po ulicy, na placu spacerowym. Kiedy temperatura powietrza spada i spada poniżej -6 ° C, ptak musi zapewnić ciepłą kurnik, ponieważ jest on izolowany, a warstwa słomy wylewa się na podłogę.

Co karmić

Bardzo ważne jest zapewnienie wysokiej jakości żywienia dla ptaka w celu osiągnięcia dobrej produkcji jaj oraz normalnego wzrostu i rozwoju osobników.

Kurczaki

Kiedy kurczęta się wykluwają, mają delikatny organizm o słabym układzie trawiennym. W tej chwili są zalecane do karmienia parzona kasza kukurydziana, który jest wylany na dno pudełka, w którym mieściły się dzieci.

Na drugi dzień życia kurczaki karmione są kaszą kukurydzianą, którą dodaje się z jęczmieniem, pszenicą, płatkami skórki owsianej, dodajemy trochę mango i prosa, wszystko dokładnie mieszają. Aby oferować jedzenie niemowlętom bardzo często, w małych porcjach, należy zapewnić optymalne okresy karmienia – co 2 godziny. W diecie można dodać twaróg, który podaje się rano, miesza się go z niewielką ilością płatków zbożowych. Pić kefir lub serum osobom pijącym, tak aby organizm otrzymał niezbędną ilość wapnia do normalnego procesu tworzenia kości.

Na 5. dzień życia można dodać do zwykłego odżywiania dla dzieci świeże, świeże zioła, zrobią to liście babki, koniczyny, mniszka lekarskiego, zielone łodygi cebuli.

C 10. dzień życia porcje można zrobić więcej, w diecie dodać gotowaną owsiankę. Nie zapomnij karmić ziołami Araucan i produktami mlecznymi.

W miesiące życia można stopniowo przenosić kurczęta na gruboziarniste ziarno, początkowo miesza się je z mieszaniną zbóż, które podano wcześniej. Możesz zaoferować pełne ziarna w wieku 1,5 miesiąca, w menu zaleca się dodać wilgotną miazgę i mączkę kostną.

Aby kurczaki rosły zdrowe i mocne, konieczne jest zainstalowanie oddzielnego pojemnika z piaskiem, małym żwirem lub płytką skorupą, które chętnie zjadają araucany.

Dorosłe kury

Odżywianie dorosłych jest tradycyjne i nie odbiega od zwyczajnych kurczaków. Żywność należy podzielić na 3 przyjęcia – ta opcja jest optymalna, aby zachować produktywność araukanów. Rano i wieczorem ptaki otrzymują suche ziarno, w porze lunchu – mokrą papkę. Latem kurom podaje się różne warzywa, takie jak kurczęta, które pozwalają nasycić organizm witaminami i minerałami niezbędnymi do normalnego życia ptaka.

Zimą araukan zaleca się podawać z dyni, tartych warzyw korzeniowych, mączki rybnej. Użyteczne jest podawanie dorosłym odpadkom spożywczym ze stołu – ryby, mięsa, warzywa. Upewnij się, że kurczaki mają swobodny dostęp do świeżej wody, regularnie ją zmieniaj i myj pojemnik. W ptasim środowisku umieść karmnik dla ptaków z drobnym żwirem, aby ułatwić proces trawienia pokarmu dla kur.

Nachylenie do chorób

Rasa ma zdrowy stan zdrowia i rzadko narażone na choroby. Jedynym problemem, który często pojawia się u ptaka, jest pojawianie się pasożytów. Aby uniknąć infekcji, zaleca się regularne przetwarzanie pokoju i upierzenie kurcząt.

Często kurczęta ulegają zakażeniu robaki, jednostki stają się nieaktywne, nie jedzą dobrze. Aby wykryć obecność robaków, konieczne jest zbadanie ptaków przez weterynarza, który przepisuje leczenie przeciwrobacze bezpośrednio całemu stado. Czasami na piórach ptaków osiadają puszyste, które wpływają na stan osobników, nie jedzą dobrze, zamieszanie, swędzenie. W tym przypadku pióra i kurnik są traktowane specjalnym środkiem zaradczym nabytym w vetaptek.

Uważa się, że najbardziej niebezpiecznym pasożytem u kurcząt jest tytoń piórkowy. Ptaki zaczynają tracić pióra, co prowadzi do całkowitej łysiny. Niemożliwe jest wyleczenie kurczaka z kleszczy z piór, więc zostaje zabite, aby nie doszło do zakażenia pozostałych osobników.

Zalety i wady

Jeśli planujesz kupić araukana z kurczaka dla treści domowych, musisz wziąć pod uwagę wszystkie za i przeciw, aby nie być zawiedzionym i nie żałować wydanych pieniędzy.

Do cnoty rasy obejmują:

• łatwość konserwacji;
• niewymagający warunków przetrzymywania;
• początek produkcji jaj w wieku 6 miesięcy;
• dekoracyjność rasy;
• niezwykły kolor jaj;
• niewrażliwość na zmiany temperatury.

Do niedociągnięcia rasy obejmują:

• agresywny charakter kogutów;
• brak instynktu inkubacji u kur niosek;
• wysokie koszty młodych zwierząt i jaj ze względu na rzadkość rasy.

Wideo: kurczaki Araucan

Doświadczenie hodowlane kurcząt: recenzja

Araucashis są bardzo towarzyskimi ptakami, kochają komunikację, każdy jest zainteresowany :). Lubią siedzieć wyżej, wolą nie na śmieci, ale na grzędę. Jaja są przewożone regularnie w ciemnym, ustronnym miejscu.

Solnce_vsem

http://forum.fermeri.com.ua/viewtopic.php?f=52t=1144

Siedzę w nieogrzewanym kurniku, tylko gdy mam bardzo silne mrozy, podgrzewam je, aby woda i jajko nie zamarzły, zad i jest podobny do grochu, więc oczywiście nie ma co zamrażać).

MARFA

http://www.pticevody.ru/t2043p50-topic

Tak więc araukany różnią się od zwykłych kur tylko wyglądem i pewnymi cechami, i można je trzymać w domu w każdych warunkach, ponieważ nie ma potrzeby dostarczania specjalnych warunków lub niepotrzebnego jedzenia.

Krymska zheleznica, herbata pasterska, herbata tatarska lub po prostu – krymska trawa cytrynowa to wyjątkowa endemiczna roślina z półwyspu Krym.

Zheleznitsa Krymska – pochodzenie i skład rośliny

Trawa cytrynowa trawy Krymska rośnie na szyldzi krymskiej (górskie pastwiska), często spotykane na Demerdzhi i Chatyr-Dag. Plains wolą kamieniste zbocza na stepach.

Ta zielna wieloletnia roślina z rodziny niebiesko-kolorowych. Ma kilka pędów kwiatowych i kilka nie kwitnących, skróconych. Pędy kwiatowe rosną do pół metra wysokości. Liście około 3 cm długości, podłużne. Kwiatostan jest kłosowy, gęsty i wydłużony. Młode liście są często używane jako substytut herbaty z powodu przyjemnego cytrynowego zapachu.

W medycynie używa się całej powierzchni rośliny, ponieważ zawiera:

• iridoid;
• garbnik;
• pektyny;
• witaminy C i E;
• ligniny;
• substancje mineralne.

Ponadto żelazo jest bogate w przydatne składniki, które wzmacniają organizm.

Oleje mają wysoką zawartość:

• kwas oleinowy;
• kwas linolenowy;
• kwas stearynowy;
• kwas palmitynowy;
• kwas linolowy.

Dzięki tym kwasom Herbata tatarska przywraca skórze, poprawia funkcjonowanie gruczołów łojowych i wspomaga szybką odnowę gruczołów międzykomórkowych.

Właściwości lecznicze winorośli krymskiej magnolii

Ludzie, którzy są przyzwyczajeni do używania do celów leczniczych metod ludowych, prawdopodobnie znają go, ponieważ krymskiej lemongrasses mają różne właściwości lecznicze. Na przykład, ligniny hamują rozwój raka z powodu dużej ilości błonnika i przeciwutleniaczy. Dzięki olejkom eterycznym, Żelazo ma działanie przeciwzapalne, antyseptyczne, bakteriobójcze, immunostymulujące, zmiękczające, przeciwbólowe i gojące rany.

Dzięki witaminie C:

• procesy oksydacyjne i redukcyjne oddychania komórkowego są znormalizowane;
• zwiększa stopień przepuszczalności naczyń włosowatych;
• zapewnia się wzrost i rozwój tkanki kostnej;
• odporność zostaje wzmocniona;
• stymulacja hormonów nadnerczy.

Witamina E pozwala:

• zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi i resorbują istniejące;
• znormalizować pracę układu rozrodczego;
• zmniejszyć objawy menopauzy;
• przyspieszyć procesy gojenia się ran;
• regulują biosyntezę białek i RNA.

Sole mineralne zawarte w żelazie biorą udział w:

• hemopoeza;
• tworzenie i regeneracja tkanek ciała;
• dostosowanie równowagi kwasowo-zasadowej;
• w funkcjach enzymów i systemów hormonalnych.

Dzięki swojej kompozycji, zdolności do zwiększania apetytu, normalizowania snu, metabolizmu i temperatury ciała, żelazo jest doskonałym lekarstwem na zwiększenie odporności. Picie herbaty z winorośli krymskiej magnolii kilka razy w tygodniu, nigdy nie będziesz miał załamania i nie będziesz się bać różnych chorób. Schizandra zawsze była czczona przez rdzennych mieszkańców, jest uważana za panaceum na wszystkie znane przeziębienia.

Gdzie znaleźć i jak przygotować tatarską herbatę

Schisandra krymska i jej użyteczne właściwości zostały po raz pierwszy zauważone przez pasterzy greckich. Rośnie na bardzo małym terytorium Krymu. W aptekach herbata tatarska nie jest sprzedawana, można ją kupić tylko na Krymie, a nawet wtedy tylko w kampaniach. W pobliżu wiosek i małych miasteczek tej rośliny nie znajdziesz, ponieważ jest natychmiast eksterminowana przez lokalnych przedsiębiorców. Kolekcjonując tę ​​trawę, sprzedają ją dla imponującej liczby odwiedzających wczasowiczów.

Idąc na kemping na Krymie, poszukaj takiej pożytecznej roślinności we wszystkich górach nad morzem, zaczynając od Romana-Koshy, czyli ponad Ałuszta i do samego Foros. Zheleznitsa to roślina, która kwitnie przez całe lato. Ale nie bój się, jeśli nie możesz dostać się do gór w okresie kwitnienia, ponieważ możesz zebrać nie tylko kwiatostan, ale także liście i łodygi rośliny.

Podczas korzystania z krymskiej mostka, wskazania do stosowania

Krymski zheleznak znalazł zastosowanie w następujących chorobach:

• długie nie gojące się rany;
• anemia;
• różne choroby grzybowe;
• choroba wątroby, żołądka i nerek;
• choroby układu oddechowego i gruźlica;
• amnezja;
• rak;
• biegunka;
• osłabienie seksualne;
• ogólne zmęczenie;
• dermatozy;
• czerwonka;
• łysienie;
• łuszczyca;
• zwiększona senność;
• astma;
• ból głowy;
• choroby układu sercowo-naczyniowego;
• owrzodzenia troficzne;
• koklusz;
• rzeżączka;
• nietrzymanie moczu;
• cukrzyca;
• niepłodność;
• impotencja;
• pokrzywka;
• epilepsja.

Lemongrass zaleca się przyjmować, jeśli zwiększona senność, niskie ciśnienie krwi, zmęczenie fizyczne i psychiczne, zaburzenia seksualne, intensywny wysiłek fizyczny, zwiększone promieniowanie jonizujące w środowisku, przegrzanie lub wychłodzenie. Zheleznitsa jest szczególnie skuteczny w pogorszeniu słuchu, wzroku i innych rodzajów wrażliwości.

Zazwyczaj żelazo przyjmuje się w postaci herbaty. Do warzenia wziąć suszone liście, kora lub młode pędy herbaty tatarskiej. Jeden litr wrzącej wody wlewa się do 15 g surowca i utrzymuje 15 minut bez mieszania. Liście Schisandra można po prostu dodać do codziennej herbaty. Regularne spożywanie takiej herbaty pomoże wzmocnić odporność i zwiększyć odporność organizmu na różne przeziębienia.

Przepisy dotyczące stosowania mostka krymskiego

Schizandra krymska pomaga pozbyć się różnych dolegliwości. Może być stosowany:

Jako okład

Okłady z Schizandry krymskiej zostały przygotowane przez długi czas. Za ich pomocą można pozbyć się wrzodów, spokojnego stanu zapalnego i złagodzić ból, zmniejszyć obrzęk. Aby przygotować okład, wylać pręciki wodą i pozostawić do wyschnięcia, namoczyć gazy i przytwierdzić go do bolesnego miejsca na kilka godzin. Po usunięciu okładu dobrze umyj skórę.

Z nudnościami i wymiotami

Kiedy mdłości i wymioty są stosowane napar z krymskiej winorośli magnolia. Grind 3 łyżki. łyżki suchej rośliny i zalać je wrzącą wodą. Pozostawić do zaparzenia przez godzinę. Sporządzony wlew 2 razy dziennie po pół szklanki.

Z zapaleniem oskrzeli i innymi chorobami dróg oddechowych

Nalewki z pasterskiej herbaty są stosowane w leczeniu zapalenia płuc i zapalenia oskrzeli. 1 łyżka. Łyżeczkę z suszonych kwiatów należy wlać do szklanki wrzącej wody i nalegać na około pół godziny. Weź kilka razy dziennie nalewki na pół szklanki.

Aby wzmocnić moc

Mostek jest również brany w celu poprawy siły, a mianowicie: w celu wzmocnienia erekcji, stymulowania procesu wytrysku i zapobiegania przedwczesnemu wytryskiem.

Suszona Schizandra jest wbita i zmieszana z alkoholem odpowiednio w stosunku 1: 3. Następnie powstałą mieszaninę należy utrzymywać w ciemnym miejscu przez 2 tygodnie. Po tym okresie nalewkę należy przefiltrować i pobrać na łyżeczkę każdego ranka.

Kąpiel z Schisandra

Jeśli czujesz się zmęczony, słaby lub masz podrażnienie skóry – doskonałym rozwiązaniem będzie kąpiel z trawą cytrynową. 3 łyżki. Łyżki suchej winnicy magnolii trzeba wlać 2 litry wody i gotować przez 5 minut. Poczekaj, aż nalewka się ochłodzi i spuść bulion. Powstałą ciecz należy wlać do łazienki, której temperatura nie powinna przekraczać 30 ° C. Poświęć 15 minut w takiej kąpieli i nie rozpoznasz siebie.

Zheleznitsa Crimean: przeciwwskazań do stosowania

Krymska Schizandra, której korzyści są nieocenione, jak każda roślina lecznicza. ma przeciwwskazania. Nie zaleca się stosowania mostka u osób z wysokim ciśnieniem krwi, silnym nadwyrężeniem nerwowym i indywidualną nietolerancją.
Jeśli jesteś przeciwwskazany do magnolii, lepiej zrezygnuj z jej używania, ponieważ nie tylko nie przyniesiesz korzyści Twojemu ciału, ale także wyrządzisz mu znaczną szkodę.