Z wielu powodów naturalny podział rodzin pszczelich nie zawsze jest akceptowalny dla pszczelarza.

Zaleca się pełną kontrolę tego procesu i, w razie potrzeby, zorganizowanie sztucznego roju.

Spróbujmy dowiedzieć się, jak to zrobić.

Opis

Nowe kolonie pszczół mogą pochodzić zarówno z pełnoprawnych rodzin, jak iz pomocą tzw. jądra, czyli małe indywidualne rodziny utworzone sztucznie.
 
Aby utworzyć jądro, z silnej rodziny usunięto maksymalnie dwie ramki z czerwonymi ramkami i 1-2 klatkami rufowymi. Umieszczono je w nowym ulu, a następnie przeniesiono do innego miejsca.

W tym przypadku stare pszczoły powracają do swojej rodziny, a młodzi ludzie tworzą nową kolonię, do której dołączają ją jałowa macica lub dojrzały maczuga.

Po pojawieniu się nowej macicy i początku zarodka, zaczynają tworzyć pełnoprawną rodzinę pszczół. Nucleus wzmocniony ramkami z dojrzałym czerwiuszem – najpierw dodaj jedną lub dwie ramki, a po kilku dniach jeszcze dwie. W przyszłości kolonia rozwija się niezależnie.

Metoda dzielenia kolonii pszczół na pół lub pół lata wiąże się z wykorzystaniem pełnoprawnej silnej rodziny. Taka rodzina jest podzielona mechanicznie w przybliżeniu jednakowo, z każdej połowy powstaje nowa kolonia.

Rozmnażanie przez okrężnicę pszczół, zwane “najazdem na macicę”, jest praktykowane, gdy rodzina jest gotowa na naturalne rojenie, tj. Położyła królewskie komórki królowej.

Dzięki tej metodzie kolonia jest podzielona tak, że latające owady z macicą pozostają w jednym ulu, a w innych nie latające owady i śmieci.

Ogólne porównanie z naturalną reprodukcją

Naturalny podział rodzin w wyniku roju ma poważne wady w porównaniu z planowaną sztuczną separacją. W szczególności, w czasie roju, znaczny (do 50%) spadek w zbieraniu miodu.

Ponadto naturalne rojenie jest często chaotyczne – niektóre rodziny roją się, inne nie. W takich warunkach praktycznie niemożliwe jest planowanie wzrostu, rozwoju pasieki.

W warunkach naturalnego rozmnażania się kolonii pszczół pojawia się niekontrolowane pojawianie się matek, w tym ze słabych rodzin, które są niepożądane dla dalszego rozwoju. Wiek i pochodzenie królowych w rojach często nie może zostać ustalone.

W takich warunkach pszczelarz nie ma możliwości ustanowienia pracy hodowlanej.

Częste przypadki to utrata rojów, które nie są szczepione w pasiece. Aby uniknąć takich strat, należy obserwować pasiekę przez dość długi czas. Sam zbiór rozproszonych rojów jest trudny (na przykład, jeśli rój osiadł na szczycie drzewa).

W ten sposób naturalne oddzielenie rodzin pszczelich zmniejsza produktywność pasieki, utrudnia prowadzenie działalności hodowlanej i sprawia wiele kłopotów dla zachowania rodzin rozdzielonych. Wszystkich tych problemów można uniknąć, jeśli kontrolujesz proces.

Z drugiej strony, naturalne roje mają pewne zalety w stosunku do sztucznie uformowanych rodzin. Szybko i jakościowo odbudowują plastry miodu i działają wydajniej na miodzie.

Biologia rozmnażania

Cały sezon w rodzinie pszczół to procesy, które wpływają na jego liczebność – pojawianie się nowych pszczół i wymieranie starych. Do wczesnej wiosny pszczoły umierają bardziej niż się rodzą, a liczba kolonii spada.

Ale stopniowo spada liczba, a następnie dość szybki wzrost kolonii z powodu aktywnego rozmnażania.

Od pewnego momentu liczba jaj złożonych codziennie przez macicę osiąga swój szczyt. Jednocześnie w ulu pojawia się nadmiar mokrych pielęgniarek, a każda larwa jest obsługiwana przez więcej niż cztery takie pszczoły.

Pojawienie się dużej liczby owadów, które nie są obciążone pracą, a także szczelność wynikająca z aktywnego wzrostu rodziny, ułatwiają uruchamianie naturalnych procesów rojenia.

Formowanie odchyleń pszczół

Nowe kolonie pszczół zaczynają tworzyć się z tworzeniem rdzeni (powyższy opis procesu). Pszczoła jest wprowadzana do jądra przez jałową macicę pszczoły i przykrywana nakrętką, a następnego dnia macica jest uwalniana spod czapki. Po około dwóch tygodniach zaczyna składać jaja.
 
W celu przekształcenia jądra w pełnoprawne zagięcie, wykonywane jest jego zbrojenie. Proces ten rozpoczyna się natychmiast po rozpoczęciu składania jaj przez młodą macicę. Umieść jedną lub dwie ramki drukowanego czerwiu w jądrze, a po 5 dniach umieszcza się tam kolejne kilka ramek.

W ten sposób osiąga się szybki wzrost warstwy, nowa rodzina pszczół staje się samowystarczalna i bierze czynny udział w miodzie.

Zamiast jałowej macicy, jądro może być również umieszczone i uszczelnione dojrzałe komórki królowej. W tym przypadku, komórki królowej ładnie łączą górę plastra miodu obok potomstwa. Wiadomo, ile czasu zajmuje matce pszczoły wydostanie się z ługu macierzystego – 16 dni.

Ale przy użyciu dojrzałego ługu macierzystego proces ten jest znacznie zredukowany.

Następnie warstwy formuje się w taki sam sposób jak opisano powyżej. Tworzenie warstw odbywa się podczas wiosny przed początkiem głównej łapówki.

Indywidualny wybór pszczół

Jeśli pszczoły dla jądra, a następnie są pobierane wyłącznie z pojedynczej rodziny, taki ogon nazywa się osobnikiem. Ten rodzaj oderwania może nadmiernie osłabić pierwotną rodzinę.

Pre-cut kolonie pszczół

W przypadku, gdy owady z różnych rodzin są używane do stworzenia nowej rodziny pszczół, połów nazywa się zbiorowym. Taka metoda umożliwia szybkie formowanie dostatecznie dużych warstw.

Podział rodziny pszczół na pół

Ta metoda podziału jest możliwa tylko w odniesieniu do dużej, silnej kolonii. Aby to zrobić, zaludniony ul jest pusty i przestawiany do niego z połową ramek z rdzeniem i ramami rufowymi. Nie ma znaczenia, do którego ula wpadła macica.

Co więcej, ule są umieszczone tak, że oba stoją w odległości około pół metra, z prawej i lewej strony pierwotnego miejsca skolonizowanego ula. W takim przypadku kolby powinny znajdować się w tym samym miejscu, co stado zamieszkałych uli w pierwotnym miejscu.

Pszczoły, wracające, nie znajdują swojego ula na starym miejscu i zaczynają być rozmieszczone wzdłuż dwóch pobliskich uli.

Jeśli są rozmieszczone nierównomiernie, bardziej popularny “ul” zostaje przeniesiony.

Stopniowo ule rozwijają się w locie w przeciwnych kierunkach i są przemieszczane od siebie do stałych miejsc. W ulu, który nie ma macicy, zasadza się płód.

Tablica pszczół na macicy lub macicy

W przypadku tej metody najpierw przygotowuje się nowy ul, umieszcza go w miejscu zaludnionego i przenosi tam dwie stare ramki z czerwem, parę ramek paszy i macicę ze starego ula.

Stary ul zostaje przeniesiony do innego miejsca w pasiece i umieszcza w nim nową macicę lub zamkniętą matkę.

Należy zauważyć, że nalot na macicę lub macicę jest dobry, aby uniknąć naturalnego roju, który może się wkrótce zacząć. Z drugiej strony, powstałe rodziny były początkowo osłabione.

Ponadto mają one dysproporcję: w jednej kolonii lot pszczoły z macicą, aw innym – nie latające i ściółki.

Sztuczne rojenie według metody Simminsa i Taranovy

Inne metody stosowane są w celu zapobiegania naturalnemu roju. Podczas korzystania z metody Simmins, wszystkie ramki z robakiem i miodem są przenoszone do sklepu. Ramy te są oddzielone od reszty pustej przestrzeni kratą Hahnemanna.

Pusta przestrzeń wypełniona jest ramkami z woskiem.

Następnie dwie ramki ziemi są umieszczone po obu stronach kranu. Na dnie nowego gniazda uformowanego w ten sposób wszystkie owady, w tym macica, są strząsane.

Później niektóre pszczoły przechodzą przez kratę do robaka, niektóre pozostają z macicą i zaczynają wyposażyć nowe gniazdo, a macica zasiewa ramy. Tak więc, zgodnie z metodą Simminsa, sztuczne rojenie odbywa się wewnątrz ula.

Metoda Taranov polega na fumigacji pszczół dymem przez rynny, a następnie wzdłuż wierzchołków klatek. Ta manipulacja zmusza pszczoły do ​​zbierania miodu w obiegu. Zanim pilot zainstaluje planszę, której jedna krawędź dotyka ziemi, a druga znajduje się przed kranem.

Pszczoły, wraz z macicą, zostają wyrwane na ziemię obok planszy. Pod deską gubią się w roju, który jest umieszczony w roverze. Do następnego ranka łazik jest trzymany w ciemnym chłodnym miejscu. Rano zniszcz wszystkie komórki królowej w ulu, a rój powróci na stare miejsce.

Sztuczne sposoby roju przez Symmensa lub Taranowa mają pewne wady. Tak więc metoda Simmensa ma zastosowanie tylko do podwójnych kadłubów. Ponadto nie pozwala kontrolować jakości macicy, dlatego praktykuje się ją tylko w małych pasiekach.

Kiedy roi się od Taranowa, ważne jest, aby zająć się pszczołami, które przeszły tę procedurę z pracą, w przeciwnym razie dojdzie do rójki. Do tego samego wyniku będą prowadzić i rozbierać się w komórkach królowej ula.

Zastosowanie tymczasowego układania pszczół

W niektórych przypadkach, z uwagi na brak produktywnego wczesnego łapownictwa, pszczoły hodowlane nie są zatrudnione. W rezultacie mogą zacząć się roić, co zmniejsza produktywność pasieki. Aby rozwiązać ten problem, stosuje się tymczasowe pszczoły.

Stwórz te warstwy w taki sposób, aby początek głównej łapówki mógł zostać zaangażowany w zbiór miodu. W tym celu potomstwo powstaje najpóźniej 40 dni przed natychmiastową podstawową łapówką i macicą płodu.

Metoda znana jako dzieląca pszczoły na pół służy do utworzenia warstwy (patrz powyższy opis). W tym samym czasie nowy ul może zostać przesiedlony jako połowa pierwotnej rodziny, a trzeci – wszystko zależy od konkretnych warunków i warunków kolonii.

Pod koniec sezonu, tymczasowe rodziny są eliminowane: pszczoły i potomstwo są dołączone do oryginalnej kolonii, dwie królowe są najlepsze.

W rezultacie ogólny zbiór miodu z rodziny głównej i tymczasowej wzrasta w porównaniu z niepodzielnymi, a bardzo silna rodzina będzie zimować.

Czas hodowli

Ważne jest, aby pamiętać, że udana reprodukcja pszczół z warstwami jest możliwa tylko w sprzyjających warunkach. Warunki te są obliczane na podstawie kalendarza kwitnienia plastra miodu. Tworzenie warstw, a także sztuczne rojenie, odbywa się nie później niż 5 tygodni przed rozpoczęciem głównej łapówki.

Optymalne jest, że procedura została przeprowadzona 50 dni wcześniej.

Podsumowując, można powiedzieć, że naturalne roje pszczół z reguły jest niepożądanym zjawiskiem dla pszczelarzy.

Wykorzystanie warstw, a także metod, takich jak metody Symmens i Taranov, są skutecznymi sposobami, aby temu zapobiec.

Mattiola grey lub lemon, – kiedyś bardzo popularna roślina jednoroczna. Levkoy ozdobił ogrody starożytnej Grecji, gdzie jego piękny zapach nazwano „biały fioletowy” (grecki λευκό. – Biała, ϊον – fioletowy). Domator roślina była w Holandii w 1568 roku, i od tamtej pory zaszczycił żywopłotów z królewskich ogrodów, tarasów i ogrodów przednich, sal bankietowych i kościołów niemal wszystkich krajach europejskich.

Wybór matthiol jest szary: w zależności od czasu kwitnienia, wysokości odmiany i czasu rozwoju

W naturze dziko rosnący Mattioli można znaleźć w Morzu Śródziemnym, w Azji Mniejszej, na Kaukazie i Wyspach Kanaryjskich. W Europie i krajach WNP rozwijają się tylko uprawiane gatunki kwiatów.
 
Obecnie znanych jest około 600 rodzajów matthiolów, różniących się kształtem, wysokością krzaków, barwnikami i kwitnieniem. Tylko kultury z podwójnym, nie dając nasion, kwiaty mają wartość dekoracyjną. Z nasion wyrastają gatunki o prostych kwiatach. Często w uprawach rozwija się 70-90% kwiatów z podwójnymi pąkami, a reszta – prosta. Hodowcy kwiatów osiągają to przez wybór jąder, biorąc pod uwagę cechy morfologiczne.

Do czasu opracowania wyróżnia się następujące formy:

• Zima (odmiana Hibema) – dwuletnia kultura stosowana na pastwiskach. Jeśli zasiejesz go w czerwcu-lipcu, kolor przyniesie następną wiosnę.
• Autumnalis (odmiana autumnalis) – kiedy sieje w marcu-kwietniu kwitnie pod koniec lata – początek jesieni, a nasiona dają do następnego roku. Nie hibernuje w środkowej części i służy do destylacji.
• Lato (odmiana Annua) – sieje w otwartym terenie pod koniec kwietnia – początek maja. Aby zwiększyć okres kwitnienia, lepiej jest wyhodować sadzonki, ponieważ od zasiewu do początku kwitnienia upływa 70-100 dni. W tym okresie, przed jesienią, roślina musi mieć czas na kwiat.

Wysokość odmian letnich lewkoni jest podzielona na następujące grupy:

• niska – długość 15-30 cm;
• średni – od 30 do 50 cm;
• wysoki – od 50 do 70 cm.

W obrębie każdej grupy odmiany jaskółek różnią się kolorem, rozmiarem kwiatów i kwiatostanów.
 
W postaci kwiatostanów odmiany są pogrupowane w następujące grupy:

• Terry (Quedlinburg). Odmiany tej grupy z podwójnymi kwiatami mają jasnozielony kolor w stanie liścieniowym. Leo ze zwykłymi kwiatami, zazwyczaj ciemnozielonym kolorem.

Do czasu kwitnienia i odmiany odmiany tej grupy dzielą się na takie podgrupy:

1. Wczesne wysokie krzaczaste – 45-65 cm wysokości, rozgałęzione, rozłożyste krzewy, o szerokim kształcie piramidy. Liście są odwrotnie jajowate lub lancetowate, dość duże, w kolorze grafitowo-zielonym, z równą lub falistą krawędzią. Kwiatostany duże, od 13 do 20 cm długości, z jasnymi kwiatami do 5 cm średnicy. Kwitnie ten gatunek od czerwca przez dwa miesiące.
2. Wczesne niskie krzaczaste – o wysokości od 25 do 40 cm, zwarte lub częściowo sporadyczne, obficie rozgałęzione, kuliste kępy. Liście sizo-zielone są owalne lub lancetowate. Kwiatostany o długości od 12 do 20 cm z podwójnymi kwiatami do 4,5 cm średnicy. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i kwitnie przez 2 miesiące.

1. Późno wysokiej gęste. – Silnovetvistye krzewy shirokopiramidalnye 60 cm wysokości i wąskich wydłużonych zielonych liściach jajowaty, Lancet lub tępa kształt z całości lub nierówne krawędzie. Kwiatostany do 50 cm długości, z gęstymi kwiatami do 5 cm średnicy. Późna odmiana, kwitnąca od lipca przez 50 dni.
2. Shestovidnye – ostrosłupa odnostebelnye albo nieznacznie rozgałęzionych tulejki 80 cm wysokości i wąskimi liśćmi tępe, podłużny lub jajowaty .. Luźny kwiatostan do 60 cm długości z bardzo dużym podwójnym kwiaty do 6 cm. Centralny kwiatostan, z reguły, jest wyższy niż boczny. Odmiany są bardzo wczesne, kwitną od czerwca, od 1 do 2 miesięcy i są zalecane do cięcia.

• Rozkładanie – są podzielone na dwie podgrupy:

1. Naprawiony (Drezno) – silnie rozgałęzione krzewy osiągające 60 cm wysokości. Kwiatostany są luźne, z dużymi kwiatami o średnicy do 5 cm. Liście sizo-zielone mają kształt wydłużony-owalny, z integralnymi krawędziami lub nacięciami. Zaczynają kwitnąć w czerwcu-lipcu i do listopada.
2. Kwitnące późno (Bismarck) – potężne rozgałęzione krzewy do 70 cm wysokości. Kruchy kwiatostan o bardzo dużej, osiągającej 5,5 cm średnicy, o gęstych kwiatach. Duże liście całych liści mają wydłużony, owalny kształt. Późne gatunki, kwitnące od lipca do mrozów.

• Pyramidal – wysokość roślin podzielona jest na podgrupy:

1. Krasnoludki osiągają tylko 25 cm wysokości, piramidalne, rozgałęzione. Kompaktowe kwiatostany są dość duże kwiaty o średnicy 4,5 cm. Duży, całych, jajowate, podłużne liście są pomalowane na ciemny zielony, szary, zielony, błyszczący kolor. Bardzo wczesne odmiany, kwitną od czerwca do 50 dni.
2. Pół-wysokie – silnie rozgałęzione, piramidalne krzaki, do 45 cm wysokości. Kompaktowe kwiatostany o długości do 18 cm i kwiatach o średnicy do 4,5 cm Liście są wąskie, wydłużone – owalne. Odmiany średnio-wczesne kwitną od czerwca przez 2 miesiące.
3. Wielkogabarytowe, duże, półdrożne krzewy do 50 cm wysokości do 80 cm, mają kształt piramidy. Duże, duże kwiaty osiągają średnicę 5 cm. Wydłużająco owalne, lekko emarginate liście o zaokrąglonym lub tępym wierzchołku. Średnio wczesne odmiany, obficie kwitnące od czerwca do września.

• Bomba w kształcie gigantycznego – szerokopiramidalnego liściastego krzewu o wysokości do 60 cm. Duże szaro-zielone liście mają wydłużony rombowy lub emaliowy kształt. Główny kwiatostan jest wystarczająco duży, do 25 cm długości, luźny, zaczyna kwitnąć wcześniej niż boczny. Kwiaty Gustomahrovye osiągają 4,5 cm średnicy. Późne odmiany, kwitnące od lipca, do 50 dni. Uprawiane na rabaty kwiatowe i do cięcia.

• Bukiet (Victoria) – rozgałęzione, dość zwarte rośliny, do 35 cm wysokości. Duże zielono-zielone liście mają wydłużony, owalny kształt i solidną krawędź. Główne kwiatostany znajdują się na tym samym poziomie, co boczne, gęste lub o średniej gęstości. Kwiaty o dużych kwiatach o średnicy do 3,5 cm Średnio wczesne odmiany, które kwitną w czerwcu i przez 75 dni. Zaletą tego rodzaju gillyflowers jest wzrost do cięcia, garnki, domki i klomby.

• Wielkokwiatowe gigantyczne drzewiaste – rozgałęzione w górnej części rośliny, osiągające 90 cm wysokości. Gustomahrovye duże kwiaty do 6 cm średnicy, zebrane w zwarte, dość duże kwiatostany jasnych różnych kolorach. Duże liście mają wydłużony, owalny kształt i falistą krawędź. Kwitnie od czerwca do dwóch miesięcy. Są uprawiane do cięcia, akomodacji i nasadzeń grupowych.
• Krótko rozgałęzione (Erfurt) – krzewy silnie rozgałęzione, liściaste, zwarte o wysokości do 40 cm, mają kształt szeroko piramidalny. Wysokie położenie pędów bocznych odróżnia je od innych grup. Duże liście sizo-zielone mają wydłużony, owalny kształt i integralne krawędzie. Kwiaty wypukłe osiągają średnicę 4 cm. Centralny kwiatostan jest znacznie wyższy niż boczny kwiatostan. Kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia. Polecany do krojenia, rabat kwiatowych i jako kultura doniczkowa.

• Pojedyncza łodyga (Excelsior) – łodyga osiąga 80 cm wysokości, pokryta zwartymi kwiatostanami z dużymi, gęsto kwiatowymi kwiatami o średnicy do 6 cm. Duże liście romboidalnej postaci mają faliste brzegi. Kwitnie od czerwca do lipca i służy do cięcia.

Gdzie najlepiej sadzi się roślina?

Sadzenie matthiol ma swoją własną charakterystykę. Wczesne odmiany mogą być natychmiast sadzone na otwartym terenie, ale później muszą być najpierw sadzone jako sadzonki, a następnie sadzone w ziemi.

Sadzenie leo jest łatwe, po prostu musisz przestrzegać pewnych zasad.
 

Warunki klimatyczne do uprawy

Levkoi preferują słoneczne obszary bez wiatru i przeciągów, ale nie szkodzą one także cieniem w południowym słońcu.

Kwitnienie może być zakłócone przez zaciemnienie w przypadku, gdy roślina jest ukryta przed słońcem przez większość dnia. Mattiola preferuje znaczną wilgotność powietrza i gleby i nie toleruje stagnacji wody. Długotrwała susza negatywnie wpływa również na wzrost i rozwój kultury.

Obniżenie temperatury do -3 ° C nie jest straszne w przypadku sadzonek sezonowanych, chyba że mrozy trwają kilka dni z rzędu.

Wymagania dotyczące gleby

Na rok przed siewem konieczne jest przygotowanie gleby, ponieważ drobnoustroje wprowadzone wraz z nawozami giną pod wpływem niskich temperatur.

Konieczne jest przeprowadzenie takich działań:

• odkopać glebę na głębokość 30-40 cm i dodać do niej próchnicę (w tempie 7 kg próchnicy na 1 m2 powierzchni);
• zrobić neutralne podłoże kwiatowe (w tempie 3 łyżki na 1 m2 powierzchni).

Aby uzyskać maksymalne kolory dekoracyjne, konieczne jest spełnienie wymagań dotyczących gleby:

• Letnie lewkonie nie są sadzone w glebie nawozami organicznymi; Mattioli bezpośrednio przy sadzeniu nie należy nawozić;
• Niemożliwe jest zasadzenie rośliny w glebie, w której inni przedstawiciele rodziny krzyżowej byli wychowywani przez kilka lat wcześniej;
• gleba musi być płodna, gliniasto-piaszczysta gliniasta, lekka gliniasta, bogata w substancje organiczne, w kwaśnej glebie kwitnienie będzie skąpe;
• Mattiola nie toleruje stagnacji wody, dlatego zaleca się podnoszenie grzbietów do hodowli na poletkach nizinnych.

Przesiewanie Mattioli

Nasiona gillyflowers wysiewa się na dwa sposoby:

• w otwartym terenie;
• do uprawy sadzonek.

Biorąc pod uwagę zróżnicowanie odmianowe i specyficzne matthiol, rośnie z nasion do otwartego gruntu wiosną lub jesienią (w zależności od tego, kiedy sadzić nasiona, określa się termin i długość kwitnienia) w ten sposób:

• najpierw konieczne jest poluzowanie uprzednio przygotowanej gleby;
• Postawić głębokość rowków około 0,5 cm i lekko je zwilżyć;
• dodać do piasku nasiona w proporcji 1:10 i równomiernie rozprowadzić wzdłuż rowków;
• delikatnie posyp ziemię, nie taranując go i ponownie lekko nawilżaj.

Pędy można zwykle zobaczyć 1,5-2 tygodnie po wiosennym posadzeniu nasion, a gdy są sadzone jesienią, następna wiosna.

Aby wyhodować pachnące, kwitnące matthiol na początku lata, musisz użyć metody sadzenia rośliny. Siew odbywa się w okresie od końca marca do początku kwietnia.

Ziemię i pojemniki na sadzonki należy przygotować na dwa dni przed sadzeniem, wykonując następujące czynności:

• przepłukać pudełka wodą z dodatkiem nadmanganianu potasu i dokładnie osuszyć;
• położyć drenaż w postaci drobnych kamyków na dnie pojemnika;
• napełnij zbiornik ziemią, która zawiera piasek i darń w proporcji 1: 3;
• zwilżyć ziemię wodą dodając niewielką ilość nadmanganianu potasu.

Pożądane jest moczyć nasiona przez dzień w przegotowanej wodzie, schładzać do temperatury pokojowej. Przyspieszy to proces ich kiełkowania. Następnie należy umieścić nasiona w wilgotnej szmatce i umieścić je w chłodnym miejscu na jeden dzień.

Po wykonaniu wszystkich prac przygotowawczych ziarno wysiewa się w następujący sposób:

• tworzą rowki w ziemi w odległości 4 cm od siebie;
• rozłożyć nasiona pincetą, zostawiając między nimi odstęp 3 cm;
• posyp je odrobiną ziemi i nawilż je;
• przykryć szkłem i umieścić w osłoniętym miejscu (20-22 ° C).

Po 5-8 dniach po wysianiu pojemniki z sadzonkami należy przenieść do światła rozproszonego i obniżyć do 12-14 ° C. Ten rodzaj utwardzania zapobiegnie opóźnieniu w tworzeniu się pąków i kwitnieniu.

Po utworzeniu 2-3 płatków (nie później niż dwa tygodnie po wschodach z pędów) pędy należy przeszczepić do osobnego pojemnika, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo uszkodzenia systemu korzeniowego podczas przeszczepiania do gleby.

Przygotowane małe garnki muszą być wypełnione mieszanką składu:

• podłoże torfowe (1 część);
• arkusz ziemi (2 części);
• piasek (1 część).

Transplant obficie rozlany pędy Mattioli z grudką ziemi, pogłębianie w ziemi pod liścieniami. Przed lądowaniem w ziemi będzie zbędne mieć trochę rostochki pozakalat. W tym celu można je okresowo wywieźć z pomieszczenia na świeże powietrze.

Pod koniec maja, sadzonki można sadzić do stałego miejsca w pewnej odległości od siebie 15-30 cm. Przez pierwsze kilka dni po posadzeniu młodych wallflowers trzeba pritenyat, zwłaszcza jeśli pogoda jest bardzo gorąca. Więc sadzonki szybko zajmą nowe miejsce.

Uprawa i pielęgnacja kwiatu

Choć gillyflower dość skromny, choć po wylądowaniu za nim i potrzebują odpowiedniej opieki sadzić na zewnątrz czuć się komfortowo i zadowolony z jego rozkwitu i zapachu.

Podlewanie i obciąganie

Podlewanie jest bardzo ważnym elementem pielęgnacji roślin. Mattiola nie toleruje nadmiaru wilgoci. Dlatego konieczne jest obfite podlewanie tylko podczas długotrwałej suszy, z niewystarczającą ilością naturalnych opadów. Regularne podlewanie powinno być umiarkowane, aby nie powodowało stagnacji wilgoci.

Podczas długotrwałego wytrącania konieczne jest zapobieganie zalewaniu poprzez poluzowanie gleby w celu przyspieszenia jej przenikalności wilgoci.

W okresie zasuszenia pierwszym objawem braku wilgoci w hodowli będzie fałdowanie liści. Unikaj tego, by pomóc wodzie bezpośrednio pod korzeniem rośliny. Nawilżanie daje lepsze rezultaty rano, przed pojawieniem się silnego ciepła.

Długo kwitnąca roślina letnia dobrze odnosi się do górnego opatrunek. Jednak nie trzeba go karmić nawozami organicznymi, nawet jeśli nie jest to wystarczająco dojrzały kompost. Konieczne jest stosowanie wyłącznie nawozów mineralnych, dodając je do podlewania wody.

W okresie wiosenno-letnim zwykle prowadzi się do 4 karmień pożywnej gleby i do 6 dressingów zubożonej gleby.

Ponieważ podczas sadzenia nie należy nawozić matoli, wówczas podczas pączkowania i kwitnienia pierwszych kwiatów konieczne jest nawożenie roślin. Kwitnące lewkonie powinny być karmione nawozami potasowo-fosforowymi.

Pielęgnacja gleby i usuwanie chwastów

Mattioli dał do ich właścicieli piękne, jasne, pachnące kwiaty, po posadzeniu w ziemi, oprócz właściwych nawadniania i nawożenia roślin potrzebują opieki dla gleby i pozbycie się chwastów.

Ważne jest, aby w odpowiednim czasie pobierać chwasty, które pochłaniają składniki odżywcze niezbędne do hodowli z ziemi. Takie postępowanie jest pożądane po podlaniu, aby gleba była bardziej plastyczna, a korzenie chwastów z łatwością opuściły ziemię. Poluzowanie gleby w procesie odchwaszczania pomoże wzbogacić ją w tlen, nieco zmiękczyć i stworzyć optymalną przepuszczalność wilgoci. W procesie poluzowywania, staraj się nie dotykać łodyg i korzeni matthiol.

Po usunięciu wyblakłych kwiatostanów zapewniony zostanie zadbany widok kwietnika z gillyflower. Roślina otrzyma siłę do późniejszego kwitnienia. Podwójne kwiaty, nie dając nasion, po zacieraniu powinny być całkowicie wycięte.

Podstawowe metody reprodukcji

Powielanie matthiol odbywa się na dwa sposoby:

• nowatorski;
• sadzonka.

Nasiona są zbierane z gładkich odmian. Dają zarówno proste, jak i podwójne odmiany kultury. Rośliny można odróżnić nawet na etapie sadzonek: frotte levkoi mają więcej szarych liści, a gładkie odmiany – jasnozielone.

Nasiona znajdują się w małych strąkach podobnych do łodyg. Wysuszone strąki są odrywane i płatkowane. Możesz zbierać nasiona w inny sposób: połóż na strąkach małą torebkę z wianuszkami i poczekaj, aż nasiona wpadną do niej.

Nasiona można przechowywać do następnego sezonu, wyhodować sadzonki lub wylądować w ziemi.

Wstępnie rosnące nasiona z nasion, można rozmnażać rośliny przez przeszczep. Należy pamiętać, że taka metoda rozmnażania jest mniej skuteczna, ponieważ kultura może być łatwo uszkodzona podczas przeszczepu, trudno jest przeżyć i umrzeć.

Choroby i szkodniki kwiatu

Kwiaty powinny być okresowo kontrolowane pod kątem obecności szkodników i chorób:

• Keele Cruciferae (kapusta) – wpływa levkoy gdy nadmiar wilgoci w glebie i powietrze, z tego powodu, kultury nie może być umieszczone w ziemi, przy czym pierwszy odrastające rośliny z rodziny Cruciferae. Grzyb może utrzymywać się w glebie przez ponad 15 lat. Leczenie chorych roślin często nie nadają się i powinien być usunięty, a następnie przetwarzać środki przeciwgrzybicze gleby (mąka dolomitu, wapna, fungicyd rozwiązanie „fundazol” roztwór „Cumulus” lub siarka koloidalna). Choroba wpływa na system korzeniowy, dlatego trudno jest ją natychmiast ustalić. Keel promuje tworzenie deformujących się wzrostów na łodydze i korzeniach, podczas gdy liście rośliny więdną i zmieniają kolor na żółty.
• Pchły krzyżowe – wpływają na matthiol podczas suszy i niewystarczające nawilżenie. Określić wygląd szkodników może być obecność na arkuszach otworów. Aby pozbyć się owadów, możesz posypać liśćmi i glebę popiołem drzewnym.
• Czarna noga jest chorobą, która dotyka krzaki w przypadku podlewania lub niewłaściwej opieki. Wyrazem tego jest ciemnienie łodygi i liści, rozkład i utrata kultury. Wyleczyć z choroby, dotknięte rośliny nie mogą być usunięte, w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się grzyba. Aby zapobiec chorobie, przed posadzeniem leworęcznych można traktować miejsce “Hom”, “Phytosporin” lub “Bactofit”.

Mattiola to niesamowita roślina o delikatnym pięknie i różnorodnych gatunkach. Troska o niego nie wymaga specjalnych sił i kosztów, a kwiat nagradza hodowców wspaniałym kwiatem i zapachem.

Odmiana pomidora “Tolstoy F1” jest popularna wśród plantatorów warzyw ze względu na jej bezpretensjonalność i wysoką wydajność. Jego owoce są jasne, duże i bardzo smaczne.

W tym artykule omówimy szczegółowo opis i charakterystykę tej odmiany, a także powiemy, jak prawidłowo ją wyhodować, aby zebrać bogate zbiory.

Wygląd i opis wczesnych odmian dojrzewających

Odmiana pomidora «Tołstoj F1» – obiecująca hybryda pierwszej generacji. Uprawia się go w szklarniach i na otwartym terenie, zapewniając dobre zbiory w obu przypadkach.

Pomidor “Tołstoj” jest dość wysoki, jego krzewy rosną do 130 cm, tworząc średnią ilość zieleni. Okres od pojawienia się pierwszych pędów do dojrzewania warzyw zajmuje 110-115 dni. Każdy kwiatostan rośliny daje dwa pędzle. Na jednym krzaku powstają 12-13 pędzli, na których rośnie od 6 do 12 owoców.

Pomidor „Tołstoj” daje soczyste, mięsiste owoce jednolitego koloru czerwonego ze słodkim smaku i wspaniałym aromacie, ich waga waha się od 80 do 120 g, nie pęka w dojrzewaniu i usunięte z branży niedojrzałe pomidory mogą być przechowywane przez długi czas. Jeden krzew może dostarczyć do 3 kg pomidorów.

Aby dowiedzieć się, jak wygląda pomidor “Tołstoj F1”, możesz zajrzeć do zdjęcia krzewu tej rośliny, a także zapoznać się z przydatnym wideo:
 

Agrotechnics

“Tołstoj F1” uprawia się za pomocą sadzonek. Siew nasion odbywa się w marcu – na początku kwietnia, a przeszczep do szklarni lub gleby odbywa się od połowy maja do początku czerwca.

Siew i rosnące sadzonki

Ta odmiana preferuje glebę z mieszaniny torfu i gleby ogrodowej z dodatkiem piasku rzecznego lub wermikulitu. Nasiona muszą koniecznie zostać odkażone w roztworze nadtlenku lub manganu.

Przygotowane i suszone nasiona wysiewa się w indywidualnych donicach torfowych o głębokości 2 cm, po czym należy obficie posypać ciepłą, stojącą wodą i przykryć folią. Optymalna temperatura kiełkowania wynosi + 25 ° C. Po wykiełkowaniu sadzonki należy przenieść do dobrze oświetlonego miejsca: na parapecie okna od strony południowej, pritenyaya od bezpośredniego światła słonecznego lub pod silnymi lampami elektrycznymi. Dla równomiernego rozwoju sadzonek, doniczki z sadzonkami muszą być stale obracane.
Podlewanie dla młodych roślin zalecane jest umiarkowanie, a gleba musi być ostrożnie poluzowana.

Lądowanie w ziemi

Podczas sadzenia pomidorów w otwartym terenie do sadzenia, konieczne jest, aby wziąć słoneczne miejsce z gliniastą glebę. Ponadto można dodawać nawozy organiczne.

Pomidor “Tołstoj” sadzi się, obserwując odległość 30-40 cm między krzewami i pozostawiając szerokie rzędy między rzędami. W celu ochrony przed szkodnikami i utrzymania wymaganego poziomu wilgoci zaleca się dodanie torfu do gleby.

W pierwszych 4-5 dniach po transplantacji sadzonki powinny być pokryte folią z tworzywa sztucznego. Krzewy potrzebują na czas umiarkowanego podlewania bez stagnacji wilgoci w glebie. Aby poprawić nasłonecznienie, musisz usunąć krzaki z dolnych liści.

Szkodniki i choroby

Pomidor “Lew Tołstoj” jest rzadko dotknięty chorobą, ale nie można całkowicie wykluczyć typowych chorób charakterystycznych dla mieszańców: fuzariozy, zarazy, szarej zgnilizny. W celu zapobiegania gleba jest odkażana roztworem nadmanganianu potasu lub siarczanu miedzi.

Aby zapobiec późnej zarazy i czarnej łodydze, ziemia w nawach jest ściółkowana torfem lub słomą. Od chorób grzybiczych za pomocą rozpylania krzewów roztwór nadmanganianu potasu. Jeśli znaleziono chorobową roślinę, jest ona natychmiast niszczona, aby uniknąć infekcji innych. Terminowa konserwacja zapobiegawcza zmniejsza do minimum ryzyko choroby pomidora.

Można zastosować uszkodzenia “Tołstoja”, a także szkodniki: mszyce, mączliki, wciornastki, przędziorków. W otwartym terenie rośliny są zagrożone przez chrząszcze Colorado i niedźwiedzia.

Pozbądź się wciornastków i mszyc pomoże wywar z piołunu lub łuski cebuli. Gdy pojawiają się ślimaki i larwy chrząszczy, wodny roztwór amoniaku pomaga dobrze. Pająk jest niszczony przy pomocy insektycydów.

Hybrydowa pomidorowa opieka w szklarni

Rosnące kiełki są możliwe nawet w warunkach szklarniowych. Aby to zrobić, podświetlony jest dobrze oświetlony obszar. Dodatkową zaletą jest automatyczne nawadnianie, które idealnie nawilża glebę. Na stałym miejscu roślina jest przeszczepiana po 2-3 parach liści i rozwija się pierwszy kwiat.

Przygotowanie gleby

W niektórych regionach uprawa tego rodzaju pomidorów jest dozwolona tylko w szklarniach. Najpierw musisz przygotować glebę. Nie zaleca się sadzenia rośliny w glebie wcześniej stosowanej do papryki, bakłażana lub ziemniaków. W takim przypadku istnieje wysokie prawdopodobieństwo zakażenia gleby.

Optymalnym poprzednikiem pomidorów “Tołstoj F1” jest zieleń, warzywa korzeniowe i kapusta. Szklarnia jest wypełniona glinianą ziemią z dodatkiem torfu lub trocin, w ilości 3 wiader na 1 kw. Km. Po tym należy dodać nawozy mineralne.

Sadzenie i pielęgnacja

Pomidor “Tołstoj” można sadzić w rzędach lub w rozłożonej kolejności, obserwując odległość między krzewami w 50-60 cm. Krzewy tworzą się w 1-2 łodygach. Pierwsze dwa tygodnie wymagają obfitego podlewania, następnie należy je zmniejszyć do umiarkowanego. Do podlewania pomidorów niezbędne jest korzenie, nie pozwalające na przedostanie się wilgoci do rośliny. Temperatura w szklarni nie powinna przekraczać granicy +18 … + 30 ° С.

Warunki dla maksymalnego owocowania

Aby pomidor “Tołstoj” przyniósł maksymalną wydajność, musisz poznać niektóre z subtelności jego uprawy:

• Ta odmiana różni się tym, że szybko pobiera wszystkie składniki odżywcze z gleby, więc raz na dwa tygodnie pomidory muszą być karmione przy użyciu złożonych nawozów mineralnych.
• Aby wykluczyć oparzenia słoneczne spowodowane oparzeniami, należy podlewać i podlewać rano.
• W przypadku uprawy pomidora w szklarni musi być regularnie wentylowana w celu usunięcia nadmiaru wilgoci.
• Pod dojrzałą szczotką konieczne jest oderwanie liści, ale nie więcej niż trzy liście na tydzień z jednej rośliny.
• Aby nie utracić plonu, zaleca się usunięcie pasierba z krzaków.

Wysoka wydajność: wskazówki dotyczące przetwarzania owoców

Przy dobrym dojrzewaniu owoce są usuwane co 4-5 dni. Niedojrzałe pomidory mogą być dobrze przechowywane przez długi czas, a zarośnięte pomidory nie pękają i zachowują dojrzały, atrakcyjny wygląd. Sortowanie pomidorów wyprodukowanych według stopnia dojrzałości. Przechowywanie odbywa się w zamkniętych, wentylowanych pomieszczeniach.

Pomidory “Tołstoj F1” różnią się doskonałą zdolnością transportową, która pozwala, nie tracąc jakości owoców, transportować je na duże odległości.

Doskonałe walory smakowe umożliwiają wykorzystanie tej odmiany do świeżego spożycia, solenia, konserw, soku i past pomidorowych oraz do dalszej realizacji. Duża ilość beta-karotenu zawartego w pomidorach sprawia, że ​​są idealne dla dzieci i żywienia.

Pomidor “Tołstoj F1” zdobył wśród ogrodników sławę niewymagającą i urozmaicającą. Korzystając z wiedzy i porady na temat uprawy i pielęgnacji rośliny, nie będzie trudno uzyskać tak owocne owoce, a proces uprawy był przyjemnością.

Pomidory “Auria” odnoszą się do odmian selekcji amatorskiej, które nie są uwzględnione w rejestrze państwowym, ale już zyskały największą popularność wśród rolników ciężarówek. Taka odmiana doskonale nadaje się do uprawy tych letnich mieszkańców, którzy chcą sadzić na swojej stronie ekskluzywne i nietypowe warzywa. Mają niekonwencjonalny wygląd, który z pewnością zaskoczy nie tylko sąsiadów, ale także domowników. Ponadto przedstawimy szczegółowy opis i opis odmiany pomidora “Auria”.

Opis odmiany

Odmiana pomidora, o której mowa, zwykle daje dobre plony. Charakteryzuje się nieokreślonością, czyli nie ma naturalnych ograniczeń wzrostu. Krzewy kultury warzywnej są lianatami, mogą rosnąć do dwóch metrów wysokości, więc konieczne jest wiązanie roślin, a także prowadzenie pasierba, tworząc tylko 1-2 łodygi.

Liście kultury pomidora mają jasnozielony kolor, który pozostaje niezmieniony aż do jesieni. Kształt liści jest klasyczny, ale nieco mniejszy niż zwykle. Odległość między szczotkami jest dość duża, co może sprawiać wrażenie rzadkiego i lekko liściastego łóżka.

Pędy tej niezwykłej kultury warzywnej są słabe Musisz wybrać silny. Ponadto na jednym pędzlu można uformować około tuzina dużych owoców, dlatego ważne jest, aby nie uszkodzić łodyg rośliny pod ich ciężarem.

Charakterystyka owoców

Różnorodność pomidorów “Auria” jest bardzo owocna. Same owoce są stosunkowo małe, ale rosną szczotki, tworząc do 20 pomidorów w każdej. Są średniej wielkości. Od początku kiełkowania do dojrzałości upraw trzeba będzie czekać na około 100-110 dni.

Charakterystyczną cechą tego rodzaju pomidorów od innych jest ich niezwykły wydłużony kształt, który ma lekko rozwidlony koniec. Mówi się, że z powodu tej formy, w niektórych katalogach można znaleźć nazwy “kaprys”, “Eros”, “Adam” i kilka innych, ale wszystko będzie dotyczyć tego samego rodzaju pomidorów “Auria”.

Dojrzewanie, owoce zyskują klasyczny czerwony kolor, ważą około 100-150 gramów. Długość owocu może wynosić od 12 do 14 cm, pomidory mają gęste mięso, są bardzo smaczne i aromatyczne, a nasiona są dość małe. Takie warzywa są idealne zarówno dla świeżych, jak i suszonych i konserwowanych.

Zalety i wady odmiany

Według opinii hodowców samochodów ciężarowych ta odmiana nie ma znaczących wad. O ile nie jest konieczne zawiązywanie go starannie i ostrożnie, aby nie uszkodzić rośliny. Ale jest wiele pozytywnych cech:

• Wydajność wysokich wydajności. Pomidory rosną w grupach po 7-10 kawałków. Istnieje wiele takich pęczków, które pozwalają zebrać znaczną liczbę owoców.
• Wszechstronność w użytkowaniu zbiorów. Uprawa tej kultury pomidorów pozwoli Ci cieszyć się smakiem warzyw w lecie, a także robić puste miejsca na zimę.
• Odporność na choroby. Ta roślina jest bardzo rzadko narażona na choroby.
• Pomidory nie pękają i nie zarastają, co pozwala przechowywać je przez długi czas.
• Owoce rośliny przez długi czas.
• Wszystkie pomidory rosną mniej więcej w tym samym rozmiarze. Małe i zdeformowane okazy zwykle nie istnieją.
• Pomidory tej odmiany są w pełni podatne na zapylenie i niezłomnie wytrzymują ciepło.
• Doskonałe właściwości smakowe, a także przyjemny aromat pomidorowy.

Osobliwości rosnące

Należy zauważyć, że pomimo wysokiego wzrostu krzewów pomidora odmiany “Auria”, są one wygodne i kompaktowe w pielęgnacji.

Przygotowanie gleby do nasion pomidora

W celu przeprowadzenia siewu pomidorów można użyć wcześniej zakupionej gotowej mieszanki. Ale wielu rolników ciężarówek wybiera przygotowanie gleby własnymi rękami.

W tym celu można wziąć kompozycję gleby i próchnicy (1: 1) i dodać do tej mieszaniny trochę torfu. Inna wersja kompozycji ziemi jest przygotowywana z próchnicy, torfu i ziemi, które są również pobierane w równych częściach. Do gotowej mieszaniny można również dodać superfosforan, mocznik i siarczan potasu.

Wysiew nasion do sadzonek

Na początek, musisz wysiać nasiona do sadzonek. Ta procedura jest przeprowadzana około dwa miesiące przed planowanym przeszczepieniem roślin do stałego miejsca. Najczęściej ten etap przeprowadza się w lutym lub w pierwszych dniach marca, tak aby w ostatniej dekadzie kwietnia można było przenieść sadzonki na otwarty teren. Odbywa się to w ten sposób:

1. Przede wszystkim należy odpowiednio przygotować nasiona. Należy je umieścić przez 30 minut w lekkim roztworze nadmanganianu potasu, który pozwoli na dezynfekcję nasion. Następnie trzeba spłukać nasiona i już w czystej wodzie zostawić je na chwilę, aby puchły.

 

2. Następnie można rozpocząć siew w pojemnikach na sadzonki. W podłożu trzeba wykonać otwory, których głębokość może wynosić od 5 do 7 mm. Między otworami należy obserwować odległość 2-3 cm, jeśli pojemniki są podzielone na sekcje, każda z nich wystarczy do umieszczenia jednego lub dwóch nasion.
3. Pod koniec procesu powinieneś pokryć pojemniki folią, aby stworzyć efekt cieplarniany. Pojemniki zaleca się zainstalowanie w dobrze oświetlonym pomieszczeniu, w którym temperatura utrzymywana jest wysoka, około +24 ° C, Posyp nasiona na sadzonki tylko wtedy, gdy gleba wyschnie.

Pierwsze pędy można zobaczyć po 7-8 dniach. Na tym etapie jest już możliwe przeniesienie pojemników z sadzonkami do miejsca o niższej temperaturze. To wystarczy na +18 ° С. Najlepszym rozwiązaniem byłby konwencjonalny parapet słoneczny. Karmienie ekologiczne powinno odbywać się po utworzeniu pierwszych dwóch liści na roślinie. Odpowiedni do takiego celu humus.

Na etapie, w którym rośliny tworzą trzy pary liści, konieczne jest pobranie i przeszczepienie sadzonek na większe naczynia. Na tym etapie rośliny będą musiały ponownie uzyskać więcej ciepła, tak że temperatura +20 … +25 ° C będzie musiała być obserwowana przez około 4 dni, a następnie ponownie ustawić pojemniki w normalnym trybie.

W tych dniach korzenie będą miały czas, aby się zakorzenić, a sadzonki z powodzeniem będą rosły w pojemnikach do czasu, gdy zostaną posadzone na otwartym gruncie lub w szklarni.

Przeszczep do otwartej ziemi

Bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiednie miejsce w ogrodzie do uprawy pomidorów odmiany “Auria”, ponieważ zależy to bezpośrednio od zbiorów, które można zebrać w wyniku. Zaleca się wybranie miejsca na wysokiej działce ogrodu, że był chroniony przed gwałtownymi podmuchami wiatru.

Zaleca się nawożenie łóżka organicznym. Dość jednego wiadra obornika na metr kwadratowy ziemi. Sadzonki roślin powinny być na początku czerwca. Ale jeśli zbudujesz szklarnię, która obejmie kulturę filmem, wówczas można przeprowadzić tę procedurę w ostatniej dekadzie maja.

Otwory powinny znajdować się w odległości 30 do 70 cm od siebie. W każdym z nich należy najpierw przelać niewielką ilość roztworu nadmanganianu potasu, który pomoże odkażać glebę i uwolnić rośliny pomidora od chorób w przyszłości.

Następnie należy delikatnie zebrać sadzonki pomidorów z pojemników razem z glinianą grudą i umieścić w otworze. Ziemia powinna być posypana sadzonkami aż do pierwszych liści.

Opieka

Różnorodność pomidorów “Auriya” nie wymaga specjalnych umiejętności od kierowców ciężarówek do pielęgnacji warzyw. Wystarczy na czas przeprowadzić pielenie i pasynkovanie roślin. Kiedy krzaki osiągną wymaganą wysokość, musisz uszczypnąć wierzchołki roślin.

W ten sposób możliwe będzie osiągnięcie prawidłowego rozmieszczenia składników odżywczych, które będą ukierunkowane na rozwój owoców, a nie na ulotki. Ważne jest również, aby wiązać kulturę warzyw w odpowiednim czasie, ponieważ jest ona dość wysoka.

Podlewanie

Podlewanie pomidorów wymaga regularne i równe, ale umiarkowane. Konieczne jest monitorowanie stanu gleby i nawilżanie jej w razie potrzeby. Po susze obficie podlewane kultury nie jest to konieczne, to lepiej rozprowadzać wilgoci w dwóch procedur. Jeśli pogoda jest pochmurny, to będzie wystarczające, aby wprowadzić 2 litrów wody raz w tygodniu dla każdego krzaka. Jeśli warunki są w większości słoneczne i gorące, możesz podlewać pomidory dwa razy w tygodniu.

Dodatkowe nawożenie

Top dressing odmiany pomidorów brany pod uwagę jest z nawozów mineralnych kompleksów, a także tych zawierających potas i azot.

Pierwszy górny opatrunek można zrobić 10-12 dni po transplantacji rośliny do otwartej gleby. Konieczne jest przygotowanie mieszaniny organicznej i minerałów. Na przykład, możesz wziąć 10 litrów rozcieńczonej dziewanny w wodzie i dodać do niej 20 g superfosfatu. Taka objętość wystarczy na ubieranie około 10 krzewów pomidorów.

Kolejne karmienie odbywa się 2 i 4 tygodnie po pierwszym. Można nawozić glebę suchym nawozem z superfosfatu (20 g na 1 m kw.), Azotanu amonu (10 g na 1 m kw.) I soli potasowej (15 g na 1 m kw.). Po zastosowaniu takiej mieszaniny należy poluzować łóżko i wlać je czystą wodą.

Choroby i szkodniki

Ogólnie rzecz biorąc, odmiana “Auria” jest bardzo rzadko narażona na choroby grzybowe. Ale na miejscu, oprócz pomidorów, rosną również inne, mniej odporne warzywa, a choroba tego rodzaju, jak wiadomo, jest zdolna do rozprzestrzeniania się. Dlatego nie wolno nam zapominać o codziennym badaniu kultury pomidorów.

 
Odmiana uprawna jest odporna na choroby, ale za pomocą insektycydów można pozbyć się szkodliwych pasożytów. W szczególności leki “Aktara”, “Regent”, “Molniya” i “Taboo” pomogą zniszczyć stonkę Colorado.

Ogólnie rzecz biorąc, hodowanie i pielęgnowanie takiej kultury nie jest trudne, a nawet interesujące. Pomidory “Auria” mają wiele zalet, z których jedną jest obfite plonowanie owoców. Jeśli istnieje pragnienie, a następnie spróbuj osiedlić się na swoim ogrodzie, takie oryginalne warzywa powinny być pewne.

Nowoczesne kombajny są zorientowane na wyższą wydajność i przetwarzanie znacznie większej liczby wysoko wydajnych pól. “Acros 530” to profesjonalna technika mająca na celu spełnienie dokładnie tych wysokich wymagań w przemyśle rolnym. Charakterystyka techniczna maszyny, zakres, zalety i wady – więcej w tym artykule.

Producent

Model ten jest produkowany przez czołowego przedstawiciela rynku produkcji maszyn rolniczych – rosyjskiej firmy Rostselmash. Jest jedną z pięciu wiodących firm na świecie i ma 13 przedsiębiorstw.

Firma działa i rozwija się od 1929 roku, a produkowane modele maszyn rolniczych przeszły próbę czasu i charakteryzują się wysoką jakością montażu i wysoką produktywnością.

Pod względem stosunku ceny do jakości “Akros-530” uważany jest dziś za najlepszego przedstawiciela rynku, dostępnego dla dużych i małych przedsiębiorstw, w tym prywatnych rolników i agronomów.

Zakres zastosowania

„Acros 530” (druga nazwa – „RSM-142”), piąta klasa przeznaczona jest do oczyszczania niektórych rodzajów różnych roślin (kukurydza, jęczmień, słonecznik, owies, pszenica ozima, itp). Pierwszy model tej marki została uruchomiona 11 więcej lat, i stał się pierwszym nabywcą firmy „Sunrise”, Krasnodar Territory.

Model ten zapewnia wyższą produktywność nasion, a w konsekwencji redukcję kosztów ziarna w bunkrze. Wszystko to stało się możliwe dzięki udoskonaleniu wyposażenia technicznego kombajnu, wprowadzeniu nowych nowoczesnych części, a nawet poprawie pracy operatora kombajnu (w porównaniu z modelami krajowymi).

“Acros 530” ma większą pojemność, pojemność i pojemność w stosunku do swoich poprzedników (“Don 1500” i “SK-5 Niva”), co uczyniło go prawdziwym profesjonalistą w branży rolniczej.

Specyfikacje techniczne

Model ten jest wykonany przy użyciu najnowocześniejszego sprzętu, dzięki czemu udało się osiągnąć najwyższą możliwą wydajność: dzięki temu objętość niezmontowanego ziarna nie osiąga 5%, co jest najlepszym wynikiem wśród współczesnych kombajnów.

Ogólne wymiary i waga

Długość kombajnu wynosi 16 490 mm (długość urządzenia czerpalnego to 5,9 metra). Szerokość osiąga 4845 mm, wysokość – 4015 mm. Ciężar maszyny bez żniwiarki wynosi około 14 100 kg, a żniwiarka – 15 025 kg.

Moc silnika wynosi 185 kW, a pojemność zbiornika paliwa to 535 litrów. Tak duże wymiary zapewniają stabilność kombajnu i dużą moc, co czasami przyczyniało się do zwiększenia wydajności.

Silnik

Sześciocylindrowy czterosuwowy silnik z układem chłodzenia cieczą “Acros” jest nie tylko mocny, ale także o wysokiej wydajności: moc wynosi 255 litrów. z. przy 20 000 obrotów w ciągu 60 sekund, a średnie zużycie paliwa nie przekracza 160 g / l. z. na godzinę.

Znakiem silnika jest “YaMZ-236BK”, wykonany w fabryce w Jarosławiu. Warto zauważyć, że “Acros 530” to pierwszy model wyposażony w taki silnik wysokoprężny w kształcie V.

Masa wynosi około 960 kg, a potencjał kombajnu ujawnia rezerwę potężnej energii o mocy 50 koni mechanicznych. Zastosowanie turbodoładowania przyczyniło się do wydłużenia czasu pracy maszyny bez dodatkowego tankowania do 14 godzin – oszałamiająca wydajność!

Chłodzenie silnika wynika ze specjalnego systemu rurowych urządzeń grzejnikowych, a także wymiennika ciepła woda-olej, które są umieszczone bezpośrednio na elemencie silnika.

Wideo: jak działa silnik “Acros 530”

Harvester

Kombajn Power Stream jest absolutnie wyjątkowym wynalazkiem, który wchodzi w skład wyposażenia Acros 530: ma mniejszą wagę i jest znacznie mocniejszy. Sprzęt jest przymocowany do kamery za pomocą zawiasów, dodatkowo wyposażony jest w specjalny ślimak i mechanizm równoważący.

Ponadto, ciągły system pomiarowy ma nagłówek topografii terenu, 5-ostrzem ekstsentrirovannoe szpuli, a siłownik hydrauliczny przystosowany żniwnego, dedykowanego podajnika trzepak-normalizer i wydłużonego cylindra cel.

projekt żniwiarka zarządzanie przychodzi sprzęt elektrohydrauliczne (dzięki niemu operator kombajnów nie trzeba wychodzić z kabiny do kontrolowania absolutnie wszystkie mechanizmy), a ze względu na pewne osobliwości śruby (duża średnica eliminuje możliwość nawijania wysokich roślin i głębokich wtyczkami wyeliminować potrzebę stosowania dodatkowych urządzeń) występuje charakterystyczny amplitudę ruch, który jest łatwy w obsłudze nawet przy skręconych lub zostały zabite roślin.

Szerokość zajęcia terytorium urządzenia do zbierania wynosi 6/7/9 m, prędkość cięcia noża na minutę wynosi 950, a liczba obrotów szpuli wynosi do 50 obrotów na minutę. Wszystko to stworzyło podstawę do stworzenia “Akros 530” najbardziej progresywnego przykładu technologii agronomicznej zarówno wśród producentów krajowych, jak i zagranicznych.

Omłot

Kombajn „Acros 530” obejmuje całkowicie wrażenie bębna młócącego niemających konkurenta świecie: – jego średnica około 800 mm, a częstotliwość obrotowa osiąga 1046 obrotów na minutę. Ta średnica, a prędkość obrotowa bębna umożliwiają nawet przenoszenia ziarna na mokro – doprowadziło do prawie 95% rozdzielenia.

Długość bębna młócącego sięga 1500 mm, a całkowita powierzchnia wklęsła wynosi 1,4 metra kwadratowego. m. Te wymiary nie mogą pochwalić się wszystkimi okazami wyposażonymi w równomierne młócenie dwudębowe. Maksymalne napięcie paska napędowego jest kontrolowane przez automatyczne urządzenie kontroli napięcia – zapobiega ewentualnemu przegrzaniu i uszkodzeniu maszyny.

Rozdzielenie

Rozdzielnice kombajnu mają następującą charakterystykę:

• rodzaj wytrząsaczy słomy – 5-klawiszowy, siedmiostopniowy;
• długość – 4,2 metry;
• obszar separacji – 6,2 metra kwadratowego. m.

Takie wskaźniki wytrząsarki i jej wyrafinowana praca zapewniają delikatne oddzielenie łodyg od ziarna: dzięki temu słomę można ponownie wykorzystać do różnych potrzeb domowych.

Czyszczenie

Po oddzieleniu i przetworzeniu w wytrząsarce do słomy, ziarno przechodzi do działu czyszczenia – system dwustopniowy. Jest wyposażony w kraty, które realizują różną amplitudę ruchów, co umożliwia równomierne rozłożenie masy ziarna.

Urządzenie czyszczące jest dodatkowo wyposażone w mocny wentylator, a intensywność nadmuchu można regulować bezpośrednio z kabiny operatora. Obroty wentylatora czyszczącego osiągają 1020 obrotów na minutę, a całkowita powierzchnia sita wynosi około 5 metrów kwadratowych. m.

Ziarno Bunkier

Dwupoziomowy pojemnik na ziarna ma pojemność do 9 cu. m, a potężny przenośnik wyładowczy ma parametry 90 kg / s. Aby wyeliminować kwaśność mokrego ziarna w bunkrze, działa hydrauliczny system wibracji pulsacyjnej – jest przeznaczony do pracy przy wysokiej wilgotności. Sam bunkier ma nowoczesny system alarmowy, a jego dach można w razie potrzeby przekształcić.

Kabina operatora

Kabina “Akros 530” jest wyposażona w bardzo wygodną i nowoczesną kabinę: nie tylko w system klimatyzacji, ale także w lodówkę na żywność, nowoczesny komputer z ostrzeganiem głosowym i radio akustyczne.

Kolumnę kierownicy można regulować pod względem wysokości i kąta, a także panoramiczne szkło o powierzchni 5 metrów kwadratowych. mierniki zapewniają doskonałą widoczność na polu oraz możliwość łatwego monitorowania nagłówka i rozładunku.

Warunki pracy operatora tego kombajnu, dzięki tej wyposażonej kabinie, przechodzą na nowy poziom: praca wiąże się teraz z mniejszym zmęczeniem i stresem. Należy dodać, że kabina jest całkowicie zamknięta – doskonale chroni przed hałasem, wilgocią, cząstkami kurzu i wibracjami.

Jest dwumiejscowy (dla operatora i kierownicy). Jest zamontowany na czterech amortyzatorach, ma sprężynującą podstawę.

Załączniki

Ten sprzęt ma pewne innowacyjne wdrożenia, które zwiększają dokładność i jakość: to hydromechanical System kopiowania ulgę planetarny ostrza napęd niemiecki producent (zapewnia gładkość i trwałość) Podwójne część tnącą krawędź (gwarantuje minimalne straty), specjalną konstrukcję bębna młocarni (maksymalnie czysty ziarna na wyjściu).

Specjalne urządzenie semikaskadny sit i wytrząsaczami zapewnia szybkie i równomierne rozprowadzenie ziarna, a niektóre z indywidualnych ustawień systemowych w celu dostosowania się do różnych warunków zbioru (wysoka wilgotność, lepkie gleby, łodygi twist, itp)

“Akros 530” zawiera najlepsze technicznie wyposażone dodatki, które stały się nagrodą na specjalistycznych wystawach światowych.

Zalety i wady

Ten kombajn ma ogromną liczbę zalet, chociaż zawiera pewne wady. Dodatnimi cechami “Acros 530” są:

• wydajność ekonomiczna i niskie zużycie paliwa;
• Kilkakrotnie poprawiona wydajność;
• wyposażone w nowoczesne dodatki;
• lekkość i wytrzymałość nagłówka;
• “Czysty wynik” dzięki dwupoziomowemu systemowi czyszczenia;
• wygodna kabina klasy luksusowej;
• moc i niezawodność silnika;
• starannie zaprojektowana ergonomia;
• szeroki wybór adapterów i akcesoriów;
• wygoda w pracy i zapewnienie jakości od producenta.

Wady są również obecne, chociaż są znacznie mniejsze:

• niska jakość łożysk;
• Awaria pasów napędowych.

Najnowsza generacja „Acros 530” wysokiej wydajności kombajn zbożowy nadaje się dla tych, którzy są przyciągane do nowoczesnych technologii, występ rekordu i doskonałych wyników finansowych. Ta maszyna zapewnia pełny zwrot i jest w stanie wykonywać różnorodne prace o dowolnej intensywności przez cały rok.

Zbiór w kombajnie “Acros 530”: wideo

Kombajn «Acros 530»: opinie

są takie małe zwierzęta! Nazwaliśmy je chipem i nie żyjemy! Generalnie, zarówno łączy dobre 530 3.5 3rd sezon, musimy wziąć mocny silnik! zarówno zerwania krążki napędowe nagłówka (parzonej podczas pracy), pasy podczas natywnej (zmiana bębna i mielenia jazdy) zarówno pierwszy generator (5500r) jest prawdziwe garantiyschiki powrócił zbiorników rasschiritelnye (spawane żelaza) neberut oleju (tydzień 1 litr), jeśli wychwyt w elektronice jest nadal tylko algorytm uruchamiany przez czujnik położenia chopper, jeśli jest zamknięty do ziemi i nie spalić + BD-1 źle, że nie normalny obwód elektryczny i naprawa instrukcja bardziej później napischu

wilk

http://forum.zol.ru/index.php?s=showtopic=1997view=findpostp=79547

Połącz, więc nie jest zły, duży, piękny

Ale poważnie, to dużo nie działa. Zacznijmy od łożysk. Na chopperie zaleca się natychmiastową zmianę na import, zarówno na samym napędzie, jak i na wałku helikoptera.

Raz, nawet zapalony, zauważył na czas. Tak, i ciągarki przez długi czas nie idą – rok lub dwa. Same napinacze również mają właściwość odpadnięcia, ale to wszystko jest traktowane przez spawanie.
Ślimak w bunkrze to osobna historia. Chwyta go na dwa sezony, a następnie na drugi sezon spawiamy.

W tansporter podajnika po przycięte wzdłuż krawędzi 2 cm nie pamięta dokładnie tam, gdzie jest nawinięty jest złożone paski i oderwanie krawędzi. Nowy dzisiaj jest już ustawiony fabrycznie jest skrócenie paska i śruby (patrz doperlo do nich).

Krawędzie listew na windach odpadają (guma bez nitek) Próbowałem normalnego lotu Nowosybirska (12 warstw nici !!!!)

Dystrybutor. Wystarczy na dwa sezony i rzucili się, a następnie zawór nie trzyma migawki, a następnie sekcja nie działa wcale. Jest on traktowany przez zastąpienie elastycznych pasm, błogosławieństwem, że cała ich torba z zakładu jest umieszczona.

Na jednym kominie, tylne koło zamachnęło się, myślałem, że zmienimy zawiasy i tuleje i wszystko. Kiedy okazało się, że otwór pod tuleją został utkany o 1,5 mm !!! Był to dłuto nakernenoy, które przynajmniej w jakiś sposób trzymało rękaw. Pięść do wymiany.

Reshota jest słaba. Trudno to skorygować. Wyczyść odbicie wszystkich zwisów. Pracuj trochę, nie ruszaj się. OIA próbował położyć na lepsze rodzaju i grzebień pozheshche wykonany i nie ma takich luk i czystsze względu na ziarno.

Ciekawie jest także o kurzu w filtrach. Gdy pogoda jest sucha i chleb schłodzony przez jeden dzień to za mało.

nagłówek nie jest również fantomem, grabienie były torturowane do gotowania. Wysokość cięcia jest bardzo wysoka, stąd utrata soi.

Można kontynuować bardzo długo

Cóż, ogólne wrażenie na jego temat to 4 z minusem. Myślę, że jest to najlepsza rzecz, do której zdolna jest nasza branża.

Dmitrii22

https://fermer.ru/comment/1074293749#comment-1074293749

Nie ray Akros, na Sidekick 3 Akros i dwoma wektorami, a pozostałe dwa blednie, ale Harrow zarówno Amazon katros, to tuż za kombajny diskovali i niesamowite widoczne po diskovki jeszcze jedna straty))) po blednie zarówno obsianych pieprzenia norma siewu)))

KRONOS

https://fermer.ru/comment/1078055276#comment-1078055276