Wszystkie grzyby dzielą się na 4 rodzaje: jadalne, warunkowo jadalne, niejadalne i trujące. Pierwsze dwa różnią się tym, że warunkowo jadalne nie mogą być stosowane świeże, ale tylko po obróbce cieplnej. Mają gorycz lub ostrość smaku lub są nieprzyjemne w konsystencji. A po przetworzeniu wszystkie te cechy znikają. Chodzi o najbardziej popularne okazy z tej kategorii, które zostaną omówione w naszym artykule.

Wilk Borovik

Wilk Borovik (łac. Borowik lupinus) jest również nazywany fałszywym satanizmem. To medium grzyby wielkość kapturkiem o długości w średnicy od 5 do 10 cm. W pewnych przypadkach, rośnie do 20 cm. Młodzież ma kształt półkola, w wieku dorosłym, zastępując go na wypukłą lub wypukłe prostaty, czasami z ostrymi krawędziami .

Powierzchnia czapki może być pomalowana na różne kolory, najczęściej o odcieniach różowawych lub czerwonawych. Pod koniec życia robi się ciemno.

Ciało wilczego szczenięcia jest gęste. Jest pomalowany na żółtawy kolor. Przy ciśnieniu zmienia kolor na niebieski. Smak i zapach są prawie niewidoczne.

Noga rośnie do 4-8 cm wysokości i 2-6 cm średnicy. Ma kształt obniżonego cylindra. Barwione żółte z czerwonymi plamami. U podstawy również czerwonawy. Podobnie jak ciało, staje się niebieskie po naciśnięciu. Pod maską znajdują się rurki w żółtym kolorze.
 
Ten warunkowo jadalny grzyb jest mieszkańcem lasów z przewagą dębów w Izraelu i krajach śródziemnomorskich. Jego owocowanie przypada na okres od listopada do stycznia. Mushroom woli rosnąć w grupach.

Valuy

Valuy (łac. Rússula foétens) jest uważany za łotra. Ludzie nazywają to wieloma imionami: babka, ureypka, kamera, podłoże, obora i inne. Jest to średniej wielkości grzyb o średniej wielkości kapelusza, który osiąga maksymalną średnicę 15 cm średnicy, jego powierzchnia jest koloru żółtego. Ma kształt kuli. W dojrzałości zmienia się na płaski. Skórki można łatwo usunąć. Jego powierzchnia pokryta jest śluzem.

Miąższ łatwo się kruszy. Jest pomalowany na biało. W wieku dorosłym robi się ciemno. Charakteryzuje się palącym smakiem i ostrym mdłym zapachem.

Noga ma kształt beczki lub cylindra o długości od 6 do 12 cm i grubości 3 cm, kolor jest biały, czasem nakrapiany.

Valui to grzyb talerzowy. Talerze są białe lub brudne, są wąskie.

Ten przedstawiciel królestwa grzybów żyje w lasach z drzewami iglastymi i liściastymi na terenie Eurazji i Ameryki Północnej. Może rosnąć zarówno pojedynczo, jak i grupowo. Sezon owocowy przypada na okres od lipca do października.

Tylko młode osobniki są pocięte na żywność. Nadają się do marynowania i marynowania z namoczeniem lub gotowaniem, aby pozbyć się gorzkiego smaku.

Oyster

Panéllus serótinus – tak po łacinie brzmi imię omułka ostrygo z rodzaju pannus. Jest to grzyb w kształcie kapelusza z małym owocnikiem w kształcie ostrza. Wymiary ciała – 2-7 cm długości i 3-11 cm szerokości. Jego powierzchnia jest gładka, pokryta śluzem w wilgotną pogodę. Może być w różnych kolorach z przewagą odcieni zielonych, brązowych, brązowych. W młodym wieku ma zawinięte brzegi.

Talerze maski łączą się z boczną krótką nogawką o długości od 1 do 3 cm, nogawka ma kolor żółty. Jest usiana brązowymi łuskami.

Miąższ o barwie białej lub kremowej o słabo wyczuwalnym zapachu i smaku z goryczką.

Jesienią zające często spotykają się z mieszkańcami Europy i Ameryki Północnej na drewnie drzew liściastych. Okres owocowania jest długi – zaczyna się we wrześniu, a kończy w grudniu.

W przypadku żywności odpowiednie są tylko młode osobniki, ponieważ dojrzałe są zbyt twarde. W wielu źródłach grzyb uważa się za niejadalny.

Głowa jest gigantyczna

Naukową nazwą tego przedstawiciela rodziny champignon jest Calvatia gigantea. Grzyb znany jest także pod nazwą olbrzymiego płaszcza przeciwdeszczowego, gigantycznego gigantycznego języka. Jest to duże ciało owocowe w formie kuli lub jaj o średnicy 0,5 m. U młodych osobników jest białe, a następnie żółte.

Pod koniec dojrzewania staje się brązowy. Gdy ciało rośnie, pęka i uwalnia radość. Gleb pomalował na biało. Później uzyska zielonkawy i niebieskawy odcień. Pod koniec życia staje się brązowy z oliwkowym odcieniem.

Gigantyczny płaszcz przeciwdeszczowy często znajduje się na obrzeżach lasów, pól, ogrodów i parków. Zjada tylko młode osobniki.

Gorzki

Gorzki (łac. Lactárius rúfus) należy do rodziny russules. W młodym wieku czapki mają kształt dzwonków. Z biegiem czasu prostują się, stają się płaskie lub depresyjne, w kształcie lejka. Wielkość kapelusza ma 4-10 cm średnicy. Ich powierzchnia pokryta jest lekkim klekotem. Jest pomalowany na brązowo z czerwonawym odcieniem.

Miąższ jest zwarty i łatwo kruchy. Zapach praktycznie nie działa. Jej smak jest ostry, pieprzny.

Noga jest niska, osiągając maksymalną długość 10 cm, kolor jest czerwony. Kształt jest cylindryczny. Często pojawiają się na nim talerze.

Bitter spotyka się w towarzystwie drzew iglastych i brzóz od lata do jesieni.

Podczas gotowania służy do marynowania i marynowania po wstępnym namaczaniu, aby wyeliminować gorycz.

Grzyby są prawdziwe

Prawdziwa papka (łac. Lactárius résimus) jest przedstawicielem rodziny russula. Ma kilka synonimów wśród grzybiarzy i naukowców – białych, mokrych, mokrych, prawych, Agaricus resimus, Galorrheus resimus, Lactifluus resimus.

Grzyb ten może wyhodować duży kapelusz na 20 cm, ale częściej jest średniej wielkości – od 5 do 15 cm, na początku życia ma kształt płasko wypukły, pod koniec owocowania prostuje się i wiruje w lejku. Jak można zrozumieć z tytułu, jego powierzchnia pokryta jest śluzem. Obierz białe z żółtawym odcieniem.

Ciało jest gęste, nie pęka. Jest pomalowany na biało. Ma owocowy aromat i cierpki smak.

Noga grzyba nie jest wysoka – do 7 cm, rośnie w postaci cylindra o barwie białej lub lekko żółtej. Wewnątrz jest puste.

Pod kapeluszem są częste talerze w kolorze żółtym lub kremowym.

Prawdziwy grzyb najczęściej występuje w towarzystwie brzozy w licznych grupach od lipca do września. Terytorium siedliska – Białoruś, Rosja.

W żywności jest używany tylko w krajach poradzieckich – grzyb jest używany do marynowania po moczenia przez 24 godziny. W mocarstwach zachodnich uważa się to za niejadalne.

Mastic Aspen

Grzyb z kapeluszem o średnicy od 6 do 30 cm. Nazwa naukowa to Lactárius controvérsus. Synonimy – grzyb topoli, witlinka. Po pojawieniu się grzyba, nasadka ma kształt płasko wypukły, z zagłębieniem na środku i zakrzywionymi krawędziami. Gdy wzrost rośnie, krawędzie stają się faliste.

Miąższ łatwo pęka, biały. Ma zapach owoców i ostrość w smaku.

Maksymalna długość nogi to 8 cm, jej wewnętrzna część jest gęsta, pomalowana na biało, może mieć różowy odcień. Zwęża się na dół.
 
Osiki makreli są rzadkim gościem w lasach, gdzie występuje wiele osiki, wierzby i topoli, znajdujących się w umiarkowanej strefie klimatycznej. Sezon owocowania przypada na środek lata – w połowie jesieni.

Używany do marynowania, smażenia i gotowania.

Munchy czarny

Gruzy czarne lub czarne, cygańskie, piggijskie (łac. Lactárius nécator) są złowione w dobrze oświetlonych obszarach lasów mieszanych. Jest to grzyb o dość dużej masce, sięgający od 7 do 20 cm, w kształcie, płaski, z zakrzywionymi brzegami. W porze deszczowej jego ciemna oliwka pokryta jest śluzem.
 
Ciało owocowego ciała łatwo pęka, ale jest gęste. Biały, ale z naciskiem może być szary. Zapach jest prawie niezauważalny, smak jest cierpki.

Kapelusz umieszczany jest na niezbyt wysokiej nodze, której długość może dochodzić do 8 cm, a grubość – do 3 cm, a jej kolor jest w harmonii z kolorem kapelusza. Powierzchnia pokryta jest śluzem.

Pod kapeluszem są częste, cienkie talerze, które dochodzą do stóp.

Owocowanie czarnymi grzybami przypada na okres od lipca do października.
 
Podczas gotowania służy do trawienia po moczeniu lub gotowaniu. Istnieją źródła, które twierdzą, że ten grzyb zawiera mutageninę i nie może być stosowany w żywności. Zakłada się, że jest trujący, podczas gdy trucizna gromadzi się w organizmie przez długi czas. Według innych źródeł nie udowodniono toksyczności nie-katoriny.

Oakman w kolorze dębu

Dubovik plamisty (łac.) Borowik erythropus Wśród fanów „cichy polowania” bardziej znany pod kilkoma nazwami: Dubovik zernistonogy, poddubovikovy, borowik zernistonogy, siniak.

W postaci dorosłej kapelusz tego przedstawiciela królestwa grzybów może dorastać do 20 cm średnicy. Ma kształt półkuli, poduszki. Powierzchnia jest aksamitna, czasem pokryta śluzem. Kolor jest zdominowany przez brązowe odcienie z dodatkiem brązu, oliwki, czerwieni.
 
Ciało owocowego ciała jest żółte, bezwonne i pozbawione smaku. Podczas cięcia lub naciskania zmienia kolor na niebieski.

Noga jest dość wysoka – do 15 cm, grubość – do 4 cm, ma kształt cylindra lub bulwy, czasem beczki. Kolor jest żółty i czerwony. Jest usiana czerwonymi łuskami.

Hymenofor rurowy. Rury są pomalowane na żółto lub zielonkawo. Po naciśnięciu zmień kolor na niebieski.
 
Dubrowik nakrapiany – mieszkaniec lasów z drzewami liściastymi i iglastymi na terenie Europy, Kaukazu, Syberii. Sezon owocowania jest długi, odbywa się w okresie od maja do października.

Kucharze gotują, a następnie gotują sosy lub przystawki. Dąb nadaje się do suszenia.

Pieprznik czarny

Inną nazwą tego kurnika jest rzadki rzadki dziób (łac. Craterellus cornucopioides). Ten grzyb ma strukturę w kształcie kapelusza. Osiąga wysokość 5-12 cm, zaś nasadka ma kształt rurki lub miseczki z lejem pośrodku i skierowaną na zewnątrz falistą krawędzią. Górna część jest w kolorze czarnym i brązowym. W wieku dojrzałym staje się prawie czarny. Dolna część jest szara z brązem.
 
Ciało owocowego ciała rozpada się dobrze. Młode kurki są ciemnoszare, dojrzałe prawie czarne. Aromat i smak są słyszalne dopiero po ugotowaniu.

Noga bardzo niska, zwężona w dół. Ma ten sam kolor co kapelusz.

W różnych źródłach czarny lis odnosi się do grzybów mikoryzowych lub saprofitów. Rośnie w lasach z liściastymi lub różnymi drzewami, występuje w górskich obszarach umiarkowanych stref klimatycznych półkuli północnej.
 
Okres owocowania trwa długo – od lipca do października.

Podczas gotowania używaj tylko rurkowego lejka, którego nóżka nie nadaje się do jedzenia. W Europie czarny lis uważany jest za delikatny grzyb. Jest gotowany, smażony, duszony, suszony.

Mięta pieprzowa

Grzyb pieprzowy (łac. Chalcíporus piperátus) znany jest pod dwoma innymi nazwami: olejek pieprzowy, mielony pieprz. Jest to rurkowy przedstawiciel rodziny Boletovów, rodzaju chalciporus.

Jego kapelusz jest mały – od 2 do 7 cm średnicy. Najczęściej brązowe, ale może również dać czerwone, brązowe. Kształt jest okrągły-wypukły. Wraz z wiekiem staje się płaski. Gładka, aksamitna skóra ściśle przylegająca do powierzchni.

Ciało ma kolor żółty. Spójność jest luźna. Po ściśnięciu Reddens. Jej smak jest ostry jak pieprz. Zapach jest prawie niewidoczny.

Rurowa warstwa przechodzi do trzonu. Po naciśnięciu rurki stają się czerwone.
 
Noga w kształcie zwężonego cylindra, średniej wielkości – 3-8 cm wysokości i 0,3-1,5 cm szerokości. Jego kolor jest taki sam jak w kapeluszu, lub nieco lżejszy.

Grzyb tworzy związek z roślinami iglastymi. Rośnie pojedynczo lub w małych grupach w północnej strefie o umiarkowanych warunkach klimatycznych. Zbieracze grzybów spotykają go od połowy lata do połowy jesieni.

Większość źródeł na temat grzybów uważa ten grzyb za warunkowo jadalny, argumentując, że nadaje się on do suszenia, smażenia, trawienia i trawienia. Uważa się jednak, że zawiera toksyczne substancje, które gromadzą się w organizmie i mają szkodliwy wpływ na funkcjonowanie wątroby.

Biały i brązowy

Biało-brązowa (łacińska) seria tricholoma albobrunneum pojawia się w brązowej lub brązowej czapce w kształcie półkuli o średnicy 4 do 10 cm. W miarę dojrzewania kapelusz prostuje się i staje się prostolinijny lub płaski. Jego powierzchnia pokryta jest pęknięciami przypominającymi łuski. Podczas pory deszczowej jest pokryta śluzem.

Miąższ jest gruby, w kolorze białym. Smak i zapach nie.

Noga większości grzybów rośnie 3-7 cm, w pojedynczych okazach może osiągnąć 10 cm, ma kształt zbliżony do cylindra zwężonego w dół. Większość jest gładka, dno włókniste. Kolor może być inny – biała góra i brązowe, brązowe, czerwonawe dno.

Pod kapeluszem są częste talerze w białym kolorze. Czasami są pokryte czerwonawymi plamkami.

Zbieracze grzybów zwykle spotykają się w biało-brązowe zamieszki w grupach. Ciała owocowe pojawiają się w sierpniu i październiku. Siedlisko – prawie cała Eurazja.

Przy pieczeniu ten grzyb uważany jest za uniwersalny. Wymaga wstępnego gotowania.

Wioślarstwo jest żółto-czerwone

Naukowa nazwa tego grzyba to Tricholomopsis rutilans. Czasami nazywany jest również żółtaczką, rudowłosa osoba.

Gdy tylko ten szeregowy plik wynurza się spod ziemi, kapelusz jest wypukły. W procesie wzrostu prostuje się i osiąga średnicę 7 cm, skóra jest matowa, gładka, żółto-czerwona lub żółto-pomarańczowa. Jest gęsto usiana łuskami fioletu lub bordo z brązowym kolorem.

Ciało owocowego ciała jest mięsiste. Barwiony żółty. Jej smak nie jest zauważalny. Zapach – kwaskowaty.

Kapelusz posiada niską, cienką nogę – 5-7 cm wysokości i 1-1,5 cm szerokości. W formie ma postać wydłużonego cylindra skierowanego w dół. Niektóre okazy są zakrzywione. Kolor jest żółto-czerwony, z wagą.

Pod dnem maski znajdują się żółte tabliczki.

Ten członek rodziny jarzębiny jest rzadkim gościem lasów iglastych. Jest saprotrofem. Pojawia się na martwym drewnie od lipca do października.

W grzybiarzy żółto-czerwona ryadovka nie cieszy się popularnością. Wielu uważa to za niejadalne. Ci, którzy go konsumują, solą i marynują. Są zbierane tylko w młodym wieku.

Gigantyczna świnia

Svinuha lub blewits olbrzymi (łac Leucopaxillus olbrzymi). – to jest dużą grzyba z nasadką o średnicy 10-30 cm w postaci leja z białą obwódką falisty.

Na grubej białej nodze jest kapelusz – do 3,5 cm średnicy. Ma kształt cylindra z bulwiastą podstawą. Osiąga wysokość 4-7 cm.

Miąższ jest biały, o mączystym zapachu, bez smaku.

Pod kapeluszem znajdują się często zstępujące talerze. U młodych przedstawicieli są biali, u dawnych przedstawicieli – krem.

Gigantyczny dżin rośnie na terytorium Rosji, na Kaukazie. Rośnie w grupach, może tworzyć “kółka czarownic”.

Kucharze używają go tylko w rodzajach gotowanych lub słonych.

Seruszka

Seruszka (łac. Lactárius flexuósus) jest uważana za łotra. To średnie grzyba z kapturkiem, który sięga w poprzek, 5-10 cm. Młode przedstawiciele to jest wypukły, potem przekształca się w kształcie lejka w zakrzywionej krawędzi. Jego kolor jest szary z różowym, fioletowym lub brązowym odcieniem. Może mieć ciemne koncentryczne okręgi.

Ciało owocnika ma gęsty biały miąższ. Przydziela sok mleczny. Zapach z nutą owocową.

Noga jest zabarwiona tonem z kapeluszem. Ma wysokość do 9 cm i szerokość do 2,5 cm, przypomina kształtem cylinder. U młodych przedstawicieli gęsty, na starość staje się pusty.

Pod kapeluszem umieszczone są rzadkie talerze w żółtym kolorze. Na początku życia grzyba są przygarniające, a następnie zstępujące.

Od lipca do października seruszka pojawia się pojedynczo lub w grupach w lasach, gdzie dominują osika i brzoza. Zbieracze grzybów również znają go pod nazwą Podreshka, Banan, Mechechnik Grey, Marsh Szaro-liliowy. Zbieraj do marynowania.

Stropharia niebiesko-zielona

Stropharia aeruginosa jest małym grzybem, z czapką w kształcie stożka o średnicy 3-8 cm. Jego powierzchnia jest pomalowana na niebiesko-zielony kolor. Skóra jest mokra i śliska. Jest usiany plamami ochry.

Miąższ ma nieatrakcyjny niebieski lub zielony kolor, delikatny zapach i gorzki smak.

Płaska stopa rośnie do 12 cm wysokości i do 2 cm szerokości. Podobnie jak kapelusz, jest śliski, kudłaty. Jest na nim biały pierścionek.

Pod maską znajduje się płyta hymenoforowa. Talerze znajdują się często, są zwiększane do nasady. Są pomalowane na niebiesko lub fioletowo.

Grzyb można znaleźć na pniach, w oborniku, na glebie nasyconej próchnicą. Rośnie w lasach Eurazji i Ameryki Północnej.

Można je spożywać w postaci słonej i upieczonej, ale uważa się je za nieprzyjemne.
 

Surowy piękny rudy

Innym przedstawicielem warunkowo jadalnych grzybów jest Russula rosacea. Ma wypukłą głowę o średnicy 10 cm, pomalowaną na jaskrawoczerwony kolor. Wraz z rozwojem rozwoju, kapelusz prostuje się i na pierwszy rzut oka uzyskuje wygląd półkuli, a następnie rozpościera się, lekko przygnębiony w środku.

Z czasem traci swój jasny kolor, który zmienia się w wyblakły kolor. Pod kapeluszem znajduje się hymenofor w postaci białych lub kremowych talerzy.

Miąższ pięknej rusuli jest biały i gęsty. Ma silny zapach. W smaku jest gorycz.

Noga jest krótka – rośnie do maksymalnej wysokości 4 cm, większość grzybów jest prosta, ale są również łukowate. Według koloru jest biały, czasami może być różowawy.

Ten grzyb jest najczęściej spotykany w lasach z drzewami liściastymi, ale czasami wśród plantacji drzew iglastych. Okres owocowania przypada na lato i jesień.

W gotowaniu surowy rumpet przygotowywany jest tylko z innymi grzybami lub podawany w zalewie z octu. Sam nie jest bez smaku.

Raisula czernieje

Ten grzyb w encyklopedii grzybiarzy można znaleźć nawet pod nazwą czernienia ładunku. W języku łacińskim jego nazwa brzmi jak Russula nigricans.

Jest to dość duża russula z kapeluszem sięgającym od 5 do 25 cm, kiedy kapelusz wydaje się biały, ale później szary i czarny.

Miąższ owocowego ciała jest łatwo łamany, ale gęsty w konsystencji. Kolor jest biały. Kiedy nacięcie zmieni kolor na różowy. Smakować przyjemnie, ale z lekką goryczką. Aromat jest również przyjemny, choć łatwo wyczuwalny.

Noga rośnie do 10 cm, w kształcie przypomina cylinder. Kolor jest brązowy.

Hymenofor w tej russule jest blaszki płytkowej. Talerze są rzadkie, w kolorze białym, z czasem szare. Kopie były również widoczne z czarnymi płytkami.

Występuje na obszarach o umiarkowanych warunkach klimatycznych oraz w zachodniej części Syberii. Owocowanie rozpoczyna się latem i trwa do mrozów.

Tylko młodzi przedstawiciele nadają się do jedzenia. Są jedzone z gotowanymi i solonymi.

Conical Crown

Morchella conica – ciekawy grzyb o wyglądzie przypominającym kapelusz. Kapelusz jest złożony, komórkowy, do 9 cm w postaci długiego brązowego stożka o żółtym lub czarnym odcieniu. Jej wnętrze jest puste.

Noga w postaci cylindra, wysokość 2-4 cm, pusta. Powierzchnia jest pokryta rowkami. Kolor jest biały, żółty, szary, brązowawy.

Ciało jest bardzo kruche. Może być w kolorze białym lub kremowym. Bez smaku i zapachu.

Stożkowy stożek odnosi się do saprofitów wiosennych. Okres owocowania przypada na kwiecień-czerwiec. Występuje rzadko. Siedliska – lasy, parki, ogrody.

Kulinarni eksperci gotują, smażą i suszą po wstępnej obróbce cieplnej.

Czapeczka Smarchkovaya

Grzyb ten, podobnie jak poprzedni, ma kształt kapelusza, owocujący, z czapeczką w kształcie czapeczki luźno osadzoną na nodze. Rozmiar kapelusza jest mały – do 5 cm wysokości i do 4 cm szerokości. Jego kolor zależy od tego, gdzie rośnie grzyb i na jakim etapie rozwoju się znajduje. Może być brązowy, brązowy, żółty, ochher. Powierzchnia jest złożona.

Ciało łatwo pęka. Nie ma specjalnego smaku. Ma zapach wilgoci.

Długość nogawki wynosi do 11-15 cm, w młodości jest biała z żółtawym odcieniem i bawełnianym, w dojrzałości – ochra i pusty.

Siedliska to kraje o umiarkowanym klimacie na półkuli północnej. Grzyb preferuje lasy liściaste i mieszane, obszary w pobliżu wody. Zbieracze grzybów spotykają się z dużymi grupami czapeczek o liczebności 50-70. Sezon owocowy – kwiecień i maj.

Niektóre źródła podają, że ten grzyb jest niejadalny i może powodować zatrucie. Częściej jednak uważa się je za warunkowo-jadalne, podając zalecenia dotyczące wstępnej obróbki cieplnej.

Tritovik kwaśno-żółty

Tritovik sulfuric yellow (łac. Laetíporus sulphúreus) nie jest zalecany do częstego spożywania, ponieważ istnieją dowody na jego toksyczność. Owocniki grzyba pasożyta nie osiadają zbyt wysoko na drzewach lub na pniach.

Najpierw przypominają żółte lub pomarańczowe krople. Gdy rozwój staje się podobny do ucha – rośnie kilka pseudo-kapeluszy o wysokości 10-40 cm w postaci fanów. Zważ ten “projekt” może do 10 kg.

Ich miąższ jest soczysty, miękki, kruchy, o niezbyt wyrazistym zapachu i kwaskowatym smaku. Kolor jest biały.

Hymenofor w tej probówce ma postać kanalików o żółtym kolorze, o długości 0,2-0,4 cm.

Tritovik siarkowo-żółty pasożytuje na wielu drzewach liściastych, owocach, iglastych. Osadza się na nich od maja do września.

Gotuj ten grzyb przez około 40 minut. Tylko świeże okazy są odpowiednie do jedzenia. Są smażone, gotowane, marynowane, solone.

Płatek pstrąga

Płatek pstrąga (łac. Polýporus squamósus) jest dobrze znany grzybiarzy z powodu jego powszechnej powszechności. Ciała owocowe znajdują się nisko nad drzewami. Najpierw mają kształt nerki, a następnie rozłożone. Mają one 30 cm średnicy i są pomalowane na żółto lub szaro. Powierzchnia jest usiana ciemnobrązowymi łuskami.

Trutovik ma miękką miazgę, która w dojrzałych okazach staje się sztywna i gąbczasta.

Noga w grzybie o długości do 10 cm i grubości 4 cm, ma kolor biały, u podstawy – brązowy i czarny.

Trutovik natknął się na terytorium Europy i USA. Najczęściej rośnie w okresie wiosennym na pniach słabych drzew, ale może również wystąpić latem i jesienią.

W jedzeniu używa się tylko w młodym wieku. Można go spożywać po ugotowaniu, w soli i marynacie.

Ogród Entoloma

Entoloma clypeatum pojawia się najpierw z dzwonem w kształcie dzwonu, który ostatecznie zmienia się w wypukły-wklęsły z nierównymi krawędziami. Jej kolor zmienia się z biegiem czasu – najpierw jest biały z szarym, potem staje się beżowy lub szary z brązowym, a pod koniec życia – szaro-brązowy.

Pod kapeluszem znajdują się szerokie i rzadkie różowe płytki, które są przymocowane do środkowej nogi (do 10 cm) w kolorze białym, różowym lub szarym z lekką podstawą.

Miąższ entolomy może być gęsty lub miękki w konsystencji. Ma mączkowaty smak i aromat. Jest w kolorze białym.

Zbieracze grzybów z reguły spotykają się z tym grzybem rosnącym w grupach. Żyje w lasach, może rosnąć w sadach. Okres płodności przypada na okres od maja do lipca.
 
Entolomu jako warunkowo jadalny grzyb o przeciętnym smaku jest używany do gotowania, smażenia, gotowania, marynowania i trawienia. W Europie są kraje, w których uważa się je za dobry grzyb.

Rozważaliśmy tylko niektóre warunkowo grzyby jadalne. W rzeczywistości jest ich o wiele więcej. Wszystkie są połączone jednym – przed spożyciem powinny być gotowane w celu usunięcia nieprzyjemnego smaku i zapachu oraz uniknięcia nieprzyjemnych niespodzianek z przewodu pokarmowego.

Wideo: grzyby jadalne